سیدمحمد فقیه سبزواری فرزند ارشد ایشان در گفت وگو با خبرنگار حوزه با اشاره به حدیث «إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ» اظهار کرد: هر ضایعه ای که در دنیا بوجود می آید جبران پذیر است اما ضایعه رحلت علما ضربه سنگینی به دین اسلام و جامعه اسلامی وارد می کند که این ضربه هیچگاه قابل جبران نیست.

وی با اشاره به چهارمین سال ارتحال مرحوم آیت الله سیدصادق فقیه سبزواری(ره) بیان کرد: این عالم ربانی ۶۵ سال از عمر شریف خویش را صرف تهذیب، تبلیغ و تدریس علوم دینی کرد و در طول عمر نورانی اش تلاش کرد، با در پیش گرفتن اخلاق حسنه نسبت به دعوت جوانان برای قدم گذاشتن به کسوت طلبگی اقدام کند و در این راستا شاگردان بسیاری در محضر این عالم فقید در مناطق مختلف کشور زانوی تلمذ زدند که اکنون هریک از آنان در زمره اساتید و مفاخر علوم دینی هستند.

فرزند ارشد این عالم فقید بیان کرد: یکی از مهمترین ویژگی های آیت الله فقیه سبزواری اشتیاق و آمادگی بالا برای تبلیغ و ترویج احکام و معارف اسلامی بود که با بهره بردن از زمان تعطیلات دروس حوزوی و سفر به مناطق مختلف کشور نسبت به انجام این امر مهم اهتمام داشت.

فقیه سبزواری در ادامه سخنانش به مقام علمی این مجتهد فقید اشاره و بیان کرد: این عالم ربانی به دلیل احراز مقامات بلند زهد و تقوا و دست یابی به رتبه اجتهاد، مورد توجه همه مراجع عالیقدر تقلید، علما و مدرسین والا مقام و همروزگار خود در حوزه های علمیه نجف، قم و مشهد بود که در این راستا مجموعه اجازاتی از نامدارترین مراجع عظیم الشأن تقلید و فقهای عالی مقام برجای مانده است که در نوع خود کم نظیر است.

وی با تاکید براینکه مرحوم آیت الله سیدصادق فقیه سبزواری در کنار اشتغال به درس و تبلیغ با قیام امام خمینی (ره) در صف اول مبارزات انقلابی قرار گرفت، گفت: ایشان ضمن سفرهای تبلیغی، جوانان را با ماهیّت نهضت بنیانگذار جمهوری اسلامی، آشنا؛ و شخصیت فقهی، علمی و انقلابی امام خمینی را  برای مردم تبیین می کرد.

فرزند ارشد مرحوم آیت الله فقیه سبزواری با اشاره به نقش این عالم ربانی در جریان قیام مردمی علیه رژیم طاغوت، بیان کرد: در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، در جریان قیام سراسری مردم ایران به حمایت از مبانی اندیشه های انقلابی امام خمینی (ره) و عطش انقلابیون برای کسب اطلاع از رهنمودهای بنیانگذار انقلاب تلاش کرد و در این راستا با اختصاص دادن یکی از اتاق های منزل شخصی اش برای تکثیر نوارهای سخنرانی امام خمینی (ره) اقدام کند و همین مسئله موجب شد که ساواک ایشان را تحت نظر قرار دهد و منزلشان در نوبه های مختلف مورد هجمه و یورش شهربانی و ساواک قرار بگیرد که با حمله عوامل ساواک و شهربانی به منزل ایشان؛ تمام دستگاه های تکثیر مصادره و دو تن از فرزندانشان نیز بازداشت و مورد سخت ترین شکنجه ها قرار گرفتند.

وی با بیان اینکه مرحوم آیت الله فقیه سبزواری همواره در زمینه انجام مسئولیت های اجتماعی متعهد بود، تصریح کرد: همزمان با شروع جنگ تحمیلی شوق رزمندگی ایشان را به جبهه های جنگ کشاند که موجب ارتباط نزدیک با شهید صیاد شیرازی از فرماندهان ارتش شد که این ارتباط تا زمان شهادت ایشان ادامه داشت.

فرزند ارشد مرحوم آیت الله فقیه سبزواری(ره) با تاکید براینکه زندگی این عالم فقید در ساده ترین شکل ممکن بود، عنوان کرد: یکی از شاخصه های ایشان دوری از تشریفات و ساده زیستی در عین حال کلام نافذ بود که این مسئله موجب شده بود مشتاقان بسیاری از گروه های مختلف جامعه همواره به ایشان ارادت داشته باشند.

فرزند ارشد آیت الله فقیه سبزواری از همت والای این عالم فقید در ساخت مسجد و حسینیه در نقاط مختلف کشور خبر داد و عنوان کرد: ایشان با توسل به حضرت ولی عصر (عج) چندین مسجد و حسینیه را در شهرهای مختلف به نام صاحب الامر (عج) احداث نمود و تولیت آن را به مردم همان منطقه مردم واگذار کرد.

وی افزود: این عالم فقید در طول سال های پربرکت و نورانی عمرشان هیچ گاه دست در سفره انقلاب نبرد و خدمت به اسلام و انقلاب را سرلوحه کارهای خالصانه خویش قرار داده بود.

فقیه سبزواری در بخش پایانی سخنانش با اشاره به اخلاص این عالم فقید در تمسک به اهل بیت (ع) گفت: تحمل بیماری حتی در کوتاهترین زمان برای هرانسانی رنج فراوانی را به همراه دارد اما توسل و تمسک به اهل بیت (ع) صبر بالایی را به ایشان داده بود و در نهایت پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری در ۲۴ رمضان ۱۴۳۸ مطابق با ۲۹ خرداد ۱۳۹۶ شمسی در سن ۸۵ سالگی پس از درک شب های قدر و در ایام شهادت امیرالمؤمنان (ع) دعوت حق را لبیک گفت.

زندگی نامه؛

آیت‌الله سید صادق فقیه سبزواری، متولد دوم فروردین سال ۱۳۱۱ هجری شمسی در مشهد؛ و چهارمین فرزند روحانی مرجع عالیقدر مرحوم آیت‌الله العظمی حاج میرزا حسین فقیه سبزواری (درگذشته ۱۵ بهمن ماه ۱۳۴۵ مشهد)، می باشد.

معظّم له، پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، با اشراف و تشویق پدر بزرگوارش؛ و برادران روحانی و فاضل خود، مرحوم آیت‌الله حاج میرزا زین العابدین، مرحوم آیت‌الله حاج میرزا باقر و مرحوم آیت‌الله حاج سید جواد فقیه سبزواری، به کسوت روحانیت درآمد و از محضر استاد محمد تقی ادیب نیشابوری (ادیب دوم) و آیت‌الله حاج میرزا احمد مدرس، کسب فیض کرد. با اتمام دوره سطح حوزه در مشهد، به قصد ادامه تحصیل و طی مدارج عالی علمی در نجف اشرف، راهی عراق شد.

در طول یک سال اقامت در نجف و کربلا؛ و کسب فیض از محضر اساتید برجسته، به دلیل ناسازگاری آب و هوای نجف؛ و بیماری، در سال ۱۳۳۱ شمسی مجبور به ترک عراق و عزیمت به سوی قم، پایگاه مرجعیت و روحانیت شیعه در جوار مضجع شریف حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها شد.

با ورود به قم و افکندن رحل اقامت در این شهر مقدس، محضر بزرگانی چون مرحوم آیت‌الله عبدالنبی عراقی، آیت‌الله صدر، آیت‌الله حجت، آیت‌الله حاج میرزا حسین بروجردی و سایر بزرگان آن روزگار را درک کرد و مدت ۹ سال تا ۱۳۴۰، سال رحلت مرحوم آیت‌الله حاج میرزا حسین طباطبایی بروجردی، در درس خارج آن مرجع یگانه حضور یافت.

پس از رحلت آیت‌الله العظمی بروجردی، از خرمن فقه و اصول مراجع شهیر و مبرّز همچون آیات عظام سید محمد رضا گلپایگانی، حاج شیخ محمد علی اراکی، مرعشی نجفی،  شریعتمداری، سید محمد محقق داماد و امام خمینی رضوان الله تعالی علیهم اجمعین، خوشه ها چید و به رتبه اجتهاد رسید.

فلسفه را نزد مرحوم علامه طباطبایی آموخت و با توجه به ذوق و شوق وافر نسبت به علوم رایج در حوزه علمیه قم نظیر علم اخلاق، حدیث، هیئت، حکمت، کلام، تفسیر و جز این ها، با استفاده تمام از فرصت‌ها و ظرفیت های موجود حوزه قم، برای کسب دانش‌ها و مهارت‌ها، همت کرد و به اندوخته‌های علمی خود افزود و در نشر آموخته های خود، تلاش خالصانه داشت.

گفت وگو از اکبر پوست چیان