حجت‌الاسلام و المسلمین سید علی سجادی زاده در گفت و گو با خبرگزاری حوزه در مشهد با اشاره به ایام دهه کرامت و میلاد باسعادت ثامن‌الحجج(ع) بابیان اینکه یکی از وظایف ما، آشنایی با امام رضا(ع) و راه این بزرگوار است، گفت: امام هشتم(ع) در روزگار خود بر اساس لقبی که از پدران خود امام صادق(ع) و امام موسی بن جعفر(ع) رسیده، نزد جهانیان مشخص و روشن شد به نام عالم آل محمد(ع)، البته همه ائمه (ع) عالم هستند، اما زمینه علم امام رضا(ع) در آن زمان بروز و ظهور پیدا کرد.
وی تصریح کرد: در روزگاری که مأمون با سیاست خاص و شیطنت خود امام(ع) را به خراسان دعوت کرده بود تا ایشان را زیر نظر داشته باشد و به‌اصطلاح خودش، ناکارآمدی خاندان اهل‌بیت(ع) را نشان دهد، اما امام رضا(ع) از نقشه مأمون و تهدیدهای او به‌عنوان فرصتی استفاده کردند و جایگاه قرآن، پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را به همگان نشان داد.
استاد حوزه علمیه خراسان، با اشاره به اینکه یکی از کارهایی که مأمون انجام داد برگزاری مناظرات با ادیان و افراد مختلف بود تا به خیال خود امام رضا(ع) را از پاسخ‌ها درمانده و تفکرات مردم از آن‌ها شکسته شود، افزود: عالم آل محمد(ع) در تمامی مناظرات با ادیان مختلف، پاسخ راهبان مسیحی را از روی انجیل، پاسخ یهودیان و سران یهود را از روی تورات و کتاب‌هایشان می‌دادند.
حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده ابراز داشت: امام رضا(ع) در کنار اینکه با دانشمندان گوناگون بحث و صحبت داشتند و جایگاه علمی اهل‌بیت(ع) را نشان، و مخاطبان را به اصل منبع علم که همانا قرآن کریم است، توجه می‌دادند.
وی با اشاره به اینکه علی بن موسی(ع) در گفتار و عمل، به قرآن و اهل بیت(ع) توجه داشتند و صحبت‌ها، جواب سؤالات و مثال‌هایی که می‌زدند را از قرآن می‌گرفتند و به مخاطبان آدرس منبع اصلی را می‌دادند، خاطر نشان کرد: امام رضا(ع) در ماه‌های معمولی هر سه روز یک ختم قرآن انجام می‌دادند، اما آنچه از بیان ایشان مهم‌تر و تأکید شده، تفکر در قرآن است.
استاد حوزه علمیه خراسان، بیان داشت: ما باید زمان‌شناسی و مکان‌شناسی قرآن و شأن نزول آیات را بدانیم؛ وقتی آیات و برخی از احادیث را مطالعه می‌کنیم آن‌چنان به‌روز هستند که گویی برای زمان حال نازل و گفته‌شده است.
حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده افزود: امام رضا(ع) در ماه مبارک رمضان، ۴۰ ختم قرآن داشتند، اما با تمسک به آیه «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَیٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ؛ آیا منافقان در آیات قرآن تفکر نمی‌کنند یا بر دل‌هایشان خود قفل‌ها (ی جهل و نفاق) زده‌اند.»، برای ما نمی‌پسندیدند که قرآن تنها ورد زبان باشد و از این رو بر تدبر و تفکر در آن تأکید می‌کردند.
عضو قرارگاه علمی آموزشی قرآن و عترت حوزه علمیه خراسان اضافه کرد: با توجه به اینکه امامان معصوم (ع) قرائت یک جز قرآن را در روز سفارش کرده‌اند، در سیره امام رضا(ع) نیز، خواندن قرآن بعد از نمازها به‌ویژه نماز صبح و توجه به قرائت ۵۰ آیه از کلام وحی به‌صورت روزانه و سلام به حضرت رسول(ص) و امامان معصوم(ع)، بیان‌شده است.
وی افزود: امام رضا(ع) در تمام امورات خود به زیارت و منزلت امام حسین(ع)، تربت و جایگاه کربلا و همچنین محل قربانی شدن اولیا خدا(ع) توجه داشتند و تأکید می فرمودند که تسبیح گفتن با تربت و سجده کردن بر آن، باعث رقت قلب می‌گردد و هر کس با تسبیح تربت بگوید: «سبحان‌الله، والحمد للّه، ولا إلهَ إلَا اللّه، واللّه ُ أکْبَر»، خداوند شش هزار نیکی برایش می‌نویسد، شش هزار بدی از او می‌بخشد، شش هزار درجه او را بالا می‌برد و شش هزار شفاعت برایش ثبت می‌کند.
استاد حوزه علمیه خراسان، با بیان اینکه نماز و قرآن ضمن اینکه برای انسان در این دنیا و عالم آثار معنوی و برکات دنیوی دارد، اما مهتر برای ما تأثیرات آن در آخرت است، گفت: نیازهای انسان از هر عالمی به عالم دیگر متفاوت است و گسترده‌تر می‌شود همچنان که نوزاد در زمان شکل‌گیری از خون مادر تغذیه و نیازهایش پس از به دنیا آمدن، تغییر می‌کند؛ لذا آثار و برکات نماز و قرآن خواندن در عالم دیگر، تفاوت‌هایی دارد.
وی ابراز کرد: امام رضا(ع) برای هرکسی که هدیه می‌فرستادند، مقداری از تربت را ضمیمه آن می‌کردند و عقیده داشتند تربت امام حسین(ع) به اذن خدا، سبب امنیت و تبرک است.
حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده با اشاره به شعر دعبل خزاعی در محضر امام رضا(ع) تشریح کرد: ارادت امام هشتم(ع) به امام عصر(عج) زمانی مشخص می‌شود که وقتی ابیات « خروج امام لا محالة واقع / یقوم علی اسم الله بالبرکات / یمیز فینا کل حق و باطل / و یجزیی علی النعماء و النقمات ؛ آنچه امید می‌دارم، ظهور امامی است که البته ظهور خواهد کرد و بانام خدا و یاری او و با برکت‌های بسیار به امامت قیام خواهد کرد و هر حق و باطلی را تمیز و مردم را به نیک و بد، پاداش و کیفر خواهد داد» خوانده می‌شود، حضرت رضا(ع) بسیار گریه می‌کنند و پس از آن، می‌فرمایند: ای خزاعی! روح‌القدس، این دو بیت را به زبان تو انداخته است؛ آیا می‌دانی آن امام کیست؟ دعبل پاسخ می‌دهد: نه. مولای من! جز اینکه شنیده‌ام امامی از خاندان شما خروج خواهد کرد و دنیا را از فساد، پاک و پر از عدل و داد خواهد نمود. فرمودند: «الامام بعدی محمد ابنی و بعد محمد ابنه علی و بعد علی ابنه الحسن و بعد الحسن ابنه الحجة القائم المنتظری فی غیبته؛ بعد از من پسرم، محمد، امام است و بعد از او پسرش، علی، و پس از علی پسرش، امام حسن عسکری (ع) و بعد از او پسرش، حجت منتظر (ع) که ظهورش حتمی و قطعی است - گر چه بیش از یک روز از دنیا باقی نمانده باشد، خداوند، همان یک روز را آن قدر، طولانی خواهد کرد تا آن امام، ظهور و دنیا را با اینکه پر از ظلم و جور شده باشد، پر از عدل و داد کند. « و اما متی؟ ولی چه وقت ظهور خواهد کرد؟ تعیین وقت آن، اکنون ممکن نیست.» پدرم از آباء گرامی خود، از علی علیه‌السلام نقل می‌کند که از رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله پرسیدند: چه وقت قائم، از فرزندان شما، ظهور خواهد کرد؟ فرمود: مثل او مثل روز قیامت است که فقط خدای تعالی وقت آن را می‌داند، ناگهان، برای شما آشکار خواهد شد.
انتهای پیام/۳۱۳/۲۵
