پاسخ به شبهات قرآنی
-
پاسخ به شبهات قرآنی (۲۲)؛
نگاهی بر آیات مربوط به ائمه معصومین(ع) در قرآن
حوزه/ آیاتی که در مورد ائمه (ع) و اهل بیت پیامبر در قرآن مجید وارد شده زیاد است، چه آیاتی که شأن نزولاش در مورد این بزرگواران است و یا آیاتی که این بزرگواران از نمونههای کامل آن هستند.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (۲۱)؛
چشم زخم واقعیت دارد یا خرافه است؟
حوزه/ در قرآن کریم به صراحت از «چشم زخم» سخنی به میان نیامده است، ولی در روایات اشاراتی به این نیروی مرموز چشم شده است، و از نظر عقل و علم نیز مانعی جهت پذیرش «چشم‌زخم» نداریم اما باید توجه داشت که این مطالب به معنای پذیرفتن همه خرافاتی که در این زمینه رایج است، نمی‌باشد.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (۲۰)؛
چرا نام ائمه اطهار (ع) در قرآن نیامده است؟
حوزه/ قرآن کریم در هر زمان تنها اصول کلی را بیان می کند و جزئیات را به عهدة پیامبر می گذارد و ایشان را مفسر قرآن می داند.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (19)؛
اگر معصومین (ع) شفاعت می کنند، چرا شفاعت غیرخدا در برخی از آیات رد شده است؟
حوزه/ علت اینکه خداوند در آغاز شفاعت را نفی نموده، سپس برای بعضی ثابت کرده، این است که بهطور کلی شیوة قرآن، این است که ابتدا، هر نوع کمالی را از غیر خدا نفی میکند، سپس آنرا برای خدا بهعنوان یک امر ذاتی و استقلالی و سپس برای غیر خدا، به عنوان کسی که از طرف او اجازه دارد، اثبات میکند.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (18)؛
نگاهی بر نظر دانشمندان غربی درباره قرآن
حوزه/ ولتر (فیلسوف و نویسنده فرانسوی): من یقین دارم که اگر قرآن و انجیل را به یک فرد غیر متدیّن ارائه دهند، او حتماً اوّلی را بر دوّمی ترجیح می‌دهد؛ زیرا کتابِ محمّد، افکاری را تعلیم می‌دهد که به اندازه کافی بر مبنای عقل است.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (17)؛
تعلیم و تربیت در قرآن چگونه بیان شده است؟/ تعلیم مقدم است یا تربیت؟
حوزه/ از نظر قرآن تربیت بر تعلیم مقدم است، هرچند «تعلیم» رابطهای بسیار قوی در شکلگیری یک تربیت سالم دارد و نمیشود از تأثیر آن بر نوع تربیت چشمپوشی نمود ولی تنها آموزش به عنوان هدف نهایی برای بعثت پیامبران قلمداد نمیگردد.
-
پاسخ به شبهات قرآنی (16)؛
آیا فرشتگان عقل دارند؟
حوزه/ یک دسته از موجوداتی که در قرآن و احادیث، نامی از آنها به میان آمده، فرشتگان میباشند، اینها موجوداتی هستند که ما با حس خود نمیتوانیم آنان را درک کنیم و از ویژگی های وجودی و ماهیتشان آگاهی داشته باشیم مگر همان اندازه که قرآن و روایات به ما معرفی کرده است.