به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، حجت‌الاسلام سیدحمید میرخندان در هفتاد و دومین نشست تخصصی محاکات که به همت هیئت اندیشه‌ورز هنر و رسانه معاونت علمی حوزه علمیه خراسان برگزار شد، به تفاوت میان تصویرگری در نقاشی با تصاویر متحرک اشاره کرد و گفت: تصویرگری معصومین(ع) در نقاشی با تصویر متحرک متفاوت است؛ نقاشی از ایشان شیوع داشت، اما تصویر متحرک اینگونه نیست.

وی با تقسیم بحث به عام و خاص دراین باره با بیان اینکه بحث عام در تصویرگری شامل نقاشی، عکاسی، فیلم و... می‌شود؛ اما بحث خاص از تصویرگری شامل تصویر متحرک می‌شود که بحث اصلی جلسه را فرامی‌گیرد، در تشریح تصویر متحرک گفت: تصویر با فصل متحرک خود جهانی زمان‌مند می‌شود و با حرکت، سه بُعدی بودن به روشنی درک می‌شود.

حجت‌الاسلام میرخندان در این راستا ابراز داشت: جهان فیلم به جهان واقع نزدیک می‌شود و مخاطب توهم واقعیت دارد. در فیلم بحث از اجرا مطرح است؛ زیرا ویژگی نمایش را داراست و به تعبیری درام می باشد. در فیلم دوساحت وجود دارد؛ ساحت متن و اجرا؛ متن همان متن نمایش‌نامه یا فیلم‌نامه است و خود فیلم را شامل نمی‌شود، چرا که از منظر برخی فیلم یا تئاتر نیز متن هستند و متن می‌تواند دیداری، شنیداری یا نوشتاری باشد.

استادیار دانشگاه صدا و سیما در تبیین مسئله تصویرگری معصومین گفت: منظور از تصویرگری معصومین، فقط تصویر بیرونی از حضرات نیست؛ بلکه متن و حواشی آن نیز مدنظر است؛ یعنی باید پرسید که فیلمی که درمورد معصوم ساخته می‌شود، آیا فیلم‌نامه نویسی آن نیز از شرایط خاصی برخوردار است؟

استاد این نشست تخصصی در تشریح این رویکرد بیان کرد: از آنجایی که ژانر چنین فیلم‌هایی تاریخی-مذهبی یا به تعبیری تاریخ مقدسی است، نباید تخیل با واقعه تاریخی معارض باشد، بلکه باید تطابق داشته باشد.

وی با بیان اینکه باید توجه داشت که معصوم(ع) یک جنبۀ قدسی دارد و یک جنبۀ انسانی که می بایست هر دو را در نظر گرفت، اظهار کرد: جنبۀ انسانی مد نظر ما با آنچه در غرب مطرح می‌شود بسیار متفاوت است. در درام شخصیت ایستا جذاب نیست و افرادی که رشد می‌کنند، جذاب است. از سوی دیگر، معتقدیم که معصوم(ع) از شخصیت تام برخوردار است و از این منظر به چنین تحولی نیاز ندارد و از آنجایی که در درام می بایست از بد به خوب حرکت کرد، شخصیت معصوم را نمی‌توان به عنوان شخصیت اصلی قرار داد.

حجت‌الاسلام میرخندان ادامه داد: البته نوع دیگر تحول آن است که شخصیت خوب، تعالی یابد و رشد کند؛ چنان‌که در شخصیت حضرت یوسف(ع) می‌بینیم. یک نوع از تصویرگری آن است که شخصیت در فیلم دیده نمی‌شود، ولی بسیار در فیلم مشخص و مؤثر است که به طور مثال، فیلم «ربکا» از هیچکاک از آثار خوب در این زمینه است.

وی در مورد اصل فقهی در تصویر معصومین ابراز داشت: اصل فقهی در نمایش تصویر معصومین این است که اشکالی ندارد، ولی بنا به ملاحظات دیگر غیر مجاز شمرده می‌شود و آن وهن قداست ایشان است؛ بنابراین بحث از نمایش تصویر معصومین بحث عرفی است و همچنین در نزد مخاطب نباید میان بازیگر و معصوم(ع) مطابقت شکل گیرد.

استاد این نشست تخصصی در پایان گفت: باید با عرف به تدریج برخورد کرد و اندک اندک تغییرشان داد و نباید دراین تغییر سرعت عمل به خرج داد، در غیر این صورت مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد؛ بلکه مورد مخالفت هم واقع می‌شود در این زمینه فیلم رستاخیز مورد اشاره است.

انتهای پیام/۳۱۳/۲۵