به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام محسن خیری مشاور و روان شناس حوزه و دانشگاه در یادداشتی به مناسبت طرح مجلس در خصوص اعطای مجوز مشاوره با رویکرد دینی آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

با احترام، در خصوص طرح پیشنهادی برخی از نمایندگان مجلس نسبت به صلاحیت اعطای مجوز مشاوره با رویکرد دینی به مرکز مدیریت حوزه های علمیه نکات زیر قابل توجه است:

۱ـ وزارت علوم و مرکز مدیریت حوزه های علمیه در عرض هم متصدی تعلیم و تربیت دانشجویان و طلاب هستند و طبق قوانین کشوری حق اعطای مدارک تخصصی به دانش پژوهان خود را دارند. این جریان تربیتی همواره در کشور معمول بوده و خللی به وحدت حوزه و دانشگاه که همواره مورد تأکید امامین انقلاب بوده، وارد ننموده است.

۲ـ آنچه در فضای تخصصی مشاوره و روانشناسی مطرح است، توانمندی افراد در زمینه دانش و مهارتهای آن و انجام خدمات مشاورهای به مراجعین مطابق با ویژگی های بومی و مذهبی افراد است؛ چنانچه اکثر روانشناسان تصریح دارند بر اینکه نباید خدمات مشاوران خللی در باورهای مذهبی مراجعان ایجاد کند. تحقق این امر همواره از سوی دانشگاهیان و حوزویان مورد تأیید و تأکید بوده است.

با این حال فضای آموزشی روانشناسی و مشاوره در دانشگاه های کشور، موضع گیری های برخی اساتید دانشگاه نسبت به خدمات روانشناختی و گزارش هایی که از سوی مراجعان مبنی بر عملکرد برخی مشاوران دانشگاهی به دست می آید، چنین نشان می‌دهد که رعایت مبانی دینی در تشخیص و درمان مشکلات مراجعان، کم رنگ تر از آن است که به چشم آید؛ بلکه گاهی گزارشهایی برخلاف آن هم مشاهده می شود. بی اطلاعی برخی اساتید و دانشجویان از مبانی دینی، تعصب بیش از اندازه بعضی از ایشان نسبت به نظریه های روانشناختی غربی شاهد بر این مطلب است.

آنچه از نظام روانشناسی کشور انتظار می رفت و می رود این بود که در طول چهار دهه انقلاب اسلامی، بتواند با حرکت به سمت تقویت مشاوران و روانشناسان دینی و نیز جهت دادن به دانشگاه های کشور در راستای روانشناسی دینی بتواند خود را با اهداف اسلام و انقلاب همراه نماید، اما در این زمینه نتیجه قابل ملاحظه ای دریافت نمی شود؛ هر چند که در سال های اخیر اقدامات حداقلی و ضعیفی انجام شده است.

بر اساس مقدمات مذکور به عرض می رساند، از دیدگاه نگارنده، با توجه به فضای حاکم بر روانشناسی کشور و فرایندهای اجرایی مربوط به آن، امکان اینکه در عمل، شاهد اصلاح رویه ها شویم زیاد نیست و همت و مدت زیادی را می طلبد. از این رو مستقل شدن حوزه در صدور مجوز می تواند گام مثبتی ارزیابی شود.

از سوی دیگر تعامل سازنده حوزه و دانشگاه، چنانچه رئیس محترم سازمان در نامه خود به آن تصریح کرده است، پس از تصویب طرح می تواند به صورت سازنده تری ادامه یابد و حوزویان و دانشگاهیان در رقابتی انقلابی و ایمانی و برادرانه به کشف و رفع معایب و مشکلات خود بپردازند. کما اینکه حوزویان در طول سالیان گذشته اثبات کرده اند که از چنین همکاری هایی استقبال می کنند. مگر نه این است که فقه و اصول و قضاوت و تفسیر و الهیات و غیره رشته هایی حوزوی بودند، اما دانشگاهیان نیز ورود کردند تا جایی که به عنوان کارشناس در صدا و سیما و مراکز مختلف ظهور میکنند، اما حوزه هیچگاه مانع از این مسأله نشد.

بر این اساس بدیهی است حوزه علمیه نیز در عرض سازمان روانشناسی حق صدور مجوز مشاوره با رویکرد دینی را داشته باشد و البته یک کمیته مشترک حوزوی و دانشگاهی با هدف نظارت بر عملکرد آنها ایجاد شود.

طبیعی است همان گونه که در طرح پیشنهادی نمایندگان مجلس آمده است، جهت اتقان و دقت در جذب متخصصان، لازم است آیین نامه اجرایی آن بر اساس قوانین مرکز مدیریت حوزه های علمیه به تایید شورای عالی حوزه های علمیه برسد.

بر همه ما روانشناسان و مشاوران حوزوی نیز فرض است که با نشان دادن توانمندی های خود به لحاظ علمی، مهارتی، ساختاری و امکانات لازم در عرضه خدمات حرفه ای بر دغدغه و نگرانی مسئولین سازمان و متخصصان دانشگاهی مرهمی بگذاریم و البته در راستای تحقق هر چه بیشتر مشاوره و روانشناسی اسلامی تلاش نماییم؛ باشد که مورد توجه و عنایات خاص حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم.

و السلام علیکم و رحمة الله

محسن خیری/ ارشد مشاوره و راهنمایی/ دانشجوی دکتری قرآن و روانشناسی