به گزارش خبرگزاری حوزه، روایت مشهور «الصَّلاةُ عَمودُ الدِّین» از جمله احادیثی است که زیاد شنیده ایم و پیرامون این دستور الهی، سؤالاتی وجود دارد که در شماره های مختلف به انتشار این پرسش ها و پاسخ آنها خواهیم پرداخت.

* با نمازهای قضا چه کنیم؟

بعضی می‌گویند ما تا به حال نماز نمی خواندیم. از الآن نماز را شروع کردیم، ولی این فکر ما را رنج می دهد که ده سال، بیست سال، نماز نخواندیم، آنها را چه کار کنیم؟

شما تصمیم بگیرید که هر چقدر که در توان شماست نماز قضا بخوانید. تمام وقت خود را برای این کار نگذارید که خسته شوید، یا دوباره زده شوید. ولی انسان هر نماز واجبی که می‌خواند اگر توان و آمادگی دارد، یک نماز قضا هم بخواند.

[مثلا بعد از نماز صبح یک نماز قضای صبح بخواند و بعد از نماز ظهر یک نماز قضای ظهر بخواند] یا مشاهد مشرفه که می‌رود، یا به مسجد که می‌رود، چند دقیقه زودتر برود و چند رکعت نماز قضا بخواند.

بنابراین، آن مقداری که یقین دارد نماز قضا دارد را یک جایی بنویسد و حتمأ وصیت کند که بچه‌ها بعد از او برایش بخوانند. البته آن مقداری را که شک دارد خوانده است یا نه، واجب نیست قضا کند. عمده این است که ما در مسیر جبران باشیم.

حضرت امام رحمت الله در کتاب «چهل حدیث» خود می‌فرمایند: کسانی که توبه می‌کنند، توبه را خیلی سنگین جلوه ندهند. کسی که قصد توبه دارد، اگر روزه و نماز قضا دارد، شیطان می‌آید یک کوهی برای او درست می‌کند. می‌گوید: اگر من بخواهم توبه کنم، باید چقدر نماز بخوانم، چقدر روزه بگیریم؛ پس من اهل آن نیستم.

شیطان حتی از این راه می‌آید. همین قدر که ما در مسیر قرار گرفتیم، خوب است.

اگر خدا بیند کسی واقعا در مسیر خواندن نماز قضا و در مسیر بازگشت قرار گرفته است، قطعا همه را جبران می‌کند و آنها را مورد رحمت قرار می دهد.

زیبایی های نماز؛ استاد فرحزاد؛ خلاصه ای از صفحه ۲۰۳ تا ۲۰۵