به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از بوشهر، استان بوشهر در حماسه دفاع مقدس نقش به‌سزایی داشت و در این راه شهدای بسیاری را تقدیم کرده است، بزرگترین پایگاه‌های نظامی کشور در استان بوشهر قرار دارد و طی هشت سال دفاع مقدس این استان در جبهه‌های زمینی، هوایی و دریایی نقش ویژه و مهمی ایفا کرد، هرچند شهدایش آنچنان که باید و شاید به نسل امروز همچون دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها معرفی نشده‌اند.

در این راستا خبرگزاری حوزه قصد دارد در قالب پرونده‌ای ویژه و نگاه به تاریخ مجاهدت شهدای این استان در دوران دفاع مقدس، به معرفی آنان بپردازد.

شهید امرالله محمدی

شهید «امرالله محمدی» متولد ۳ آذرماه ۱۳۴۱ از شهرستان گناوه توابع استان بوشهر است، وی از خانواده متوسط پا به عرصه وجود گذاشت و هنوز دو سال از عمرش نگذشته بود که پدرش را از دست داد.

بعد از فوت پدر، کانون گرم زندگیشان به سردی می‌گذشت، دیگر آن محبت‌ها و شادمانی خانوادگی که ناشی از الطاف پدری بود جای خالیش را به سردی نبودن تکیه‌گاه محکم داد و سرپرستی خانواده بر دوش مادر افتاد و اما مادر شیرزنی که توانست تا اندازه‌ای جای خالی پدر را پر کند و سرپرستی دلسوز برای فرزندانش باشد و با ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی توانست نه تنها امرالله، بلکه برای دیگر افراد خانواده هم سرپرست خوبی باشد.

این شهید، دوران طفولیت را در دامان مادر سپری نمود و با دیگر بچه‌های هم سن و سال خود پا به دبستان گذاشت و دوره ابتدایی را با موفقیت گذراند و با توجه به هوش سرشاری که داشت، توانست دوره راهنمایی را هم با موفقیت پشت سر بگذارد و مشکلات زندگی هم نتوانست او را از ادامه راه باز دارد و در دوره دبیرستان، به‌خصوص سال‌های آخر بسیار فعال و کوشا بود.

وی با وجود آنکه در دوران بلوغ وشکوفایی فکری، مشکلات زندگی و خانوادگی بسیار روحش را می‌آزرد، اما هیچگاه از مشکلات سخن نمی‌گفت.

شهید محمدی با دیگران بسیار مهربان بود و هرگز خشم بر او چیره دیده نمی‌شد و بارها در شدت ناراحتی با یک شوخی همه را به خنده وا می‌داشت و همچنین از بازیکنان خوب تیم فوتبال بود که بارها مورد توجه تیم‌های بزرگ فوتبال گناوه و تیم‌های دیگر قرار گرفته بود.

شهید محمدی از روحیه‌ای بسیار عالی برخوردار بود، وقتی از جبهه دهلران بر می‌گشت به دیدن دوستان خود می‌رفت و با همان روحیه شوخ طبعی از جنگ و جبهه برای دوستان خود تعریف می‌کرد.

گلوله‌های تانک، توپ، خمپاره و موشک را با تمسخر بازگو می‌نمود و به مادرش می‌گفت، مادر جان محکم باش که می‌خواهم افتخاری بزرگ نصیبت کنم و گویا او از شهادت خود خبر داشت.

آخرین بار که از جبهه آمد با شوخی به مادر و دوستانش گفت تا قبل از عید نمی‌آیم، اگر هم بیایم از درب سپاه بر روی دست‌های شما به طرف گلستان شهدا تشییع می‌شوم و بالاخره شهید امرالله محمدی یگان اعزامی از ارتش در تاریخ ۲ اسفندماه ۱۳۶۲ بر اثر ترکش خمپاره در پایگاه زید به آرزوی خود رسید و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

انتهای پیام/