به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد قرائتی در توضیح این پرسش که «نسبت‌دادن مکر و حیله به خدا در قرآن به چه معناست؟» اینگونه پاسخ داده است:
امام رضا علیه السلام می فرماید: مکر خداوند همان کیفر او به اهل مکر است، بگذریم بر خلاف اصطلاح که ما مکر را به معنای حیله می دانیم، مکر به معنای تدبیر است و تدبیر می تواند خوب باشد و می تواند بد باشد و لذا می فرماید: «و لایحیق المکر السیّ‌ء الاّ بأهله» یعنی تدبیر به جز تدبیر کننده اش را در بر نمی گیرد، بنابراین معنای «و اللّه خیر الماکرین» (آل‌عمران، ۵۴ ؛ انفال ۳۰) آن است که خداوند بهترین تدبیر کننده است و امّا این‌که چگونه مکر انسان به خودش ضربه می زند.
به یک مثال توجه کنید:
اگر پزشکی به بیمارش دارو داد و بیمار مصرف نکرد و به دروغ گفت: مصرف کرده ام، او در حقیقت خود را فریب داده و به خود خدعه کرده است. «یخادعون اللّه والّذین آمنوا و ما یخدعون الاّ أنفسهم و ما یشعرون»(بقره، ۹.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
