به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، یوسف الملة آیت الله سید یوسف حسین امروهوی در ۱۸ رجب المرجب سال ۱۳۱۲ هـ. ق در شهر عالم پرور امروهه متولد شد.
او در بین معاصران خود مجتهدی مورد وثوق بود.
تحصیلات ابتدایی و دروس عربی و فارسی خود را در محضر پدر خود مولانا حاج سید مرتضی حسین که عالم برجسته‌ای بود خواند. پس از فراغت از مرحله ابتدایی عازم رامپور گردید و نزد جناب آقای محمد امین شاه آبادی معقولات را خواند.
در سال ۱۹۰۵ میلادی برای تحصیل در مراحل عالیه، عازم نجف اشرف شد و در مدرسه آیت الله سید محمد کاظم طباطبایی سکونت گزید و نزد اساتید مجرب و برجسته‌ای از جمله آیت الله محمد کاظم خراسانی، آیت الله محمد کاظم طباطبایی، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله شیخ علی قوچانی، آیت الله ضیاء الدین عراقی و آیت الله سید ابوتراب خوانساری تلمذ نمود.
آیت الله یوسف حسین امروهوی اجازات اجتهاد و روایت را از دست اساتید و مراجع عظامی چون آیت الله سید محمد کاظم طباطبایی، آیت الله ضیاء الدین عراقی، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله محمد حسین مازندرانی، آیت الله علی خراسانی قوچانی، آیت الله سید ابوتراب خراسانی، آیت الله فتح الله شیرازی معروف به شیخ الشریعة و آیت الله علی گنابادی خراسانی دریافت نمود.
وی در سال ۱۳۳۳ هـ. ق از نجف اشرف به وطن خویش امروهه برگشت و تشنگان علوم آل محمد (ص) را از اندوخته خود سیراب نمود. او زمانی از عراق به هند برگشت که نهضت بر ضد انگلیسی‌ها آغاز گشته بود.
با وجود آنکه در آن زمان جسارت بر ضد دولت بریتانیا موجب اذیت و آزار از سوی انگلیسی ها می‌شد ولی آیت الله یوسف امروهوی در برابر آنها فتوی صادر کرده و اظهار داشت: کار کردن برای ارتش و پلیس بریتانیا حرام است. دستور وی باعث استحکام رهبری مسلمانان گردید و اتحاد بین مردم مسلمان نیز تقویت شد.
وقتی لشکر بریتانیا به حرم حضرت امیر مؤمنان امام علی (ع) در نجف اشرف حمله‌ ویرانگری نمود، آیت الله یوسف حسین در محکومیت این جنایت، تظاهراتی در شهر امروهه برگزار کرد.
او به عنوان مدیر در مدرسه «نور المدارس» تعیین شد. رونق این مدرسه در نتیجه زحمت‌های فراوان پدر او مولانا مرتضی حسین به اوج رسیده بود.
از آنجا که مدرک این مدرسه اعتبار شایسته‌ای داشت، طلاب آنجا می‌توانستند پس از فارغ التحصیل شدن در کسوت معلم دبیرستان‌های دولتی مشغول به خدمت گردند.
در سال ١٣٤٠ هـ. ق مطابق با ۱۹۲۲م سطح مدرسه «نورالمدارس» پایین آمد و نزاع ارثی درگرفت. وی در پی آن با صدور دستورالعملی از طرف جناب آقای محمد حسین معاون رئیس هیت مدیره به مدیریت مدرسه «منصبیه عربی کالج میروت» منصوب گردید. او در مدرسه «منصبیه» به مدت سه سال در کسوت مدیریت و تدریس، فعالیت به یادماندنی داشت.
در سال ١٣٤٣ هـ. ق مطابق با ۱۹۲۵م در دانشگاه علیگره به جای شمس العلماء مولانا قاری سید عباس حسین رضوی جارچوی به عنوان استاد معارف اسلامی تعیین شد. حقوق وی ماهانه پانصد روپیه بود.
وقتی او به دانشگاه وارد شد اقامه نماز جمعه شیعیان در آنجا دور از ذهن بود و با زحمات فراوان وی نماز جمعه در آنجا اقامه گردید و هنوز نیز ادامه دارد.
او با فعالیت‌های خوب خود بخش معارف اسلامی را در دانشگاه علیگره وسعت داد.
وی از زمانی که به عنوان استاد معارف اسلامی انتخاب شده بود تا روزهای پایان زندگی خود در این سمت باقی ماند.
آیت الله یوسف حسین امروهوی میهمانان را گرامی می‌داشت. دارای اخلاق نیکو بوده و اخلاص خوبی داشت. درب خانه‌اش همیشه به روی طلاب بدون در نظر گرفتن گرایش مذهبی آنها باز بود و از آنهایی که جدید الورود بودند حمایت فراوانی می‌کرد.
او ماهنامه «الهادی» را در شهر میروت به چاپ می‌رساند و در شهرهای مختلف منتشر می‌نمود. فتاوای وی در آن مجله منعکس می‌شد که دلالت بر وجود رساله عملیه وی می‌نماید.
او کتاب‌های فراوانی از جمله تفسیر یوسفی، ترجمه و حاشیه نهج البلاغه به نام کتاب مستطاب نهج البلاغه، رساله جعفریه، ترجمه ذخیرة العباد، حاشیه کفایة الاصول، جوابات شافیه و توضیح الرکعات را تألیف نمود.
در تألیف و تصنیف، جدیت داشت و علت مریضی وی نیز کثرت کار در تألیف بود. برای معالجه به حکمای مجرب و بزرگ مراجعه نمود ولی فایده نداشت لذا مجبور شد به وطن خود امروهه باز گردد.
او در سال ۱۳۵۲ هـ. ق به ملکوت اعلی پیوست. هزاران نفر در تشییع او شرکت کرده و در شاه‌نشین حسینیه «نور المدارس» محل دفن دانشمندان امروهه به خاک سپرده شد.
منبع: نجوم الهدایه اثر سید غافر رضوی فلک چهولسی و سید رضی زیدی پهندیروی، ج ٤، ص ۲۸۹