به گزارش خبرگزاری حوزه، چندی پیش مصاحبه ای می خواندم که از سوی یکی از رسانه ها با "رضا امیرخانی"، نویسنده و رمان نویس معروف کشورمان انجام شده بود.

الغرض آن که یکی از جملاتش در این گفت‌وگو برایم جالب تر از بقیه بود:"نگرانم بابت این که نمی توانیم درباره آینده مشترک صحبت کنیم، خصوصاً با نسل های بعدی نمی توانیم صحبت کنیم و من احساس خطر می‌کنم و معتقدم کشور به تغییر نسل نیاز دارد. "

بحث ارتباط با نسل های جدید و حتی نسل های بعدی نکته مهمی است که البته در لابلای دیدگاه ها و نظرات برخی شخصیت های علوم انسانی و به ویژه جامعه شناسان قابل طرح است با این حال به نظر می رسد که این مساله مهم از سوی برخی مدیران فرهنگی و اجتماعی کشور آن طور که باید و شاید جدی گرفته نمی شود، کما این که در بزنگاه های مهمی چون انتخابات می بینیم که برخی از طیف موسوم به نسل جدید اساساً پای صندوق رأی نمی آیند آن هم به دلایل مختلف که البته باید زمینه های متنوع این مساله را نیز در نظر آورد.

بر این اساس نگارنده معتقد است که اگر می بینیم بخشی از نسل جدید به خصوص در کلانشهر ها پای صندوق های رأی حاضر نمی شوند، دلیلش شاید این باشد که این نسل و نوع نگاه و رویکرد آن ها را به درستی نمی شناسیم و بالتبع نمی توانیم مطالبات آن ها را هم درک کنیم و یک نسبت مفاهمه ای با آن ها برقرار کنیم.

بی شک برای عبور از این مشکل قبل از هر چیز نیازمند یک نوع زبان مفاهمه ای برای رسیدن به درک مناسب هستیم و گرنه با کلی گویی و تغافل نمی توان چاره ای برای موضوع اندیشید

به هر حال انتخابات ها می آیند و می روند اما بحث ارتباطات اجتماعی و راه برون رفت از مشکلات مربوطه در این فقره بسیار کلیدی و حائز اهمیت است، خاصه با نسل جدیدی که زبان گفتگوی خاص خود را می طلبد و درک مخصوص به خود از تحولات زمانه را دارد.

در این رابطه البته نیازمند این هستیم که اساتید حوزه و دانشگاه به خصوص جامعه شناسان به بحث و نظر راجع به اقتضائات نوع تعامل با نسل جدید بپردازند تا به یاری حق تعالی خروجی این صحبت ها بتواند در امر تصمیم سازی و تصمیم گیری مسئولان کشور در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مثمر ثمر واقع گردد.

سیدمحمدمهدی موسوی