به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، آیت الله شیخ محمد یعقوبی از علمای عراق در دیدار با جمعی از موکب‌داران حسینی استان ذی‌قار که در دفتر او در نجف‌ اشرف گرد آمده بودند، همه را به توجه کامل و آماده‌باش برای ادامه مقابله در برابر چالش‌های روزافزونی که جوامع اسلامی، به ویژه مردم عراق را احاطه کرده، فرا خواند.

او همه را به داشتن ابتکار در میدان‌های مقابله، سازماندهی و یکپارچه‌سازی نیروها، دوری جستن از اختلافات، و آسیب‌شناسی آن و یافتن راه حل‌های مناسب، و تدوین برنامه‌ها برای مقابله با این چالش‌ها دعوت کرد.

وی تأکید کرد: چالش‌های فرا روی ما گسترده است و در مرحله اول، ما نیازمند وحدت و یکپارچگی و مشارکت تمامی طبقات برای شناسایی، تحلیل و تشخیص علل و عوامل، و شناخت و درک بهتر آن هستیم، و در مرحله دوم باید هر کس نقش و مسئولیت خود را در برابر آن بداند و جایگاه خود را در میدان و خط مقدم این مبارزه بشناسد و در آن قرار گیرد، و همه این‌ها نیازمند تحقیق، دقت نظر و تحلیل دقیق است.

این عالم عراقی در همین راستا، تلاش‌های برجسته موکب‌های حسینی را قابل تقدیر دانست و خواستار آن شد که هر جمعیتی که تصمیم به انجام کار جمعی و مفید دارد، اعم از خدمات فرهنگی، اجتماعی، انسانی، دینی و یا تعظیم شعائر، عنوان «موکب» را برگزیند؛ زیرا این عنوان در نظر جامعه، قابل قبول بوده و اثرگذاری بیشتری دارد، همچنین نام موکب در نظر مردم قابل اطمینان و اعتماد است، در حالی که عناوین حزبی دیگر به دلیل پیامدها و واکنش‌های اجتماعی، موجب شک و تردید در جامعه شده است.

آیت الله یعقوبی گفت: موکب‌های حسینی باید به مسئولیت بزرگ خود آگاهی داشته باشند و از گسترش برخی از باورهای غلط (طبق آنچه می شنویم) که به برخی از موکب‌های حسینی به ویژه در استان ذی قار عزیز (فیحاء) سرایت کرده و متأسفانه نمای شعائر حسینی را بد نمایش می‌دهد، جلوگیری کنند.

او در ادامه پرسید آیا منطقی است که این باورهای باطل و غلوآمیز، به نام شعائر حسینی گسترش پیدا کنند؟ آیا منطقی است که ما با نام امام حسین (علیه السلام) گناه کرده و از خدا نافرمانی کنیم؟ جوانان با نیت و دل پاک، این مسائل نادرست را باور می‌کنند و گمان می‌برند که آنها در حال تعظیم شعائر الهی هستند، اما نمی‌دانند که حتی ائمه معصومین (علیهم السلام) نیز از آنها دوری کرده و کسانی را که این باورها دارند لعنت کرده‌اند. امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌فرماید: «یهلک فیّ رجلان: محب مفرط بما لیس فیّ، ومبغض یحمله شنآنی علی أن یبهتنی»؛ "دو گروه درباره من هلاک می‌گردند: دوستداری که در آنچه در من وجود ندارد افراط می‌کند، و دشمنی که دشمنی‌اش او را بر آن می‌دارد که بر من تهمت زند." و همچنین از آنها روایت شده است که خداوند از راه گناه، اطاعت نمی‌شود، ابو حمزه ثمالی می‌گوید: نزد امام سجاد (علیه السلام) بودم که مردی آمد و به ایشان عرض کرد: من مردی هستم که به زنان مبتلا شده‌ام و یک روز زنا می‌کنم و یک روز روزه می‌گیرم، آیا این کفاره آن گناه می‌شود؟ امام سجاد (علیه السلام) به او فرمود: «چیزی محبوب‌تر از این نزد خداوند متعال نیست که اطاعت شود و نافرمانی نشود، پس زنا نکن و روزه هم نگیر»، امام باقر (علیه السلام) [که در آنجا حاضر بود] با دست خود او را سمت خود کشید و فرمود: ای ابا زَنَّه! عمل دوزخیان را انجام می‌دهی و امید داری که وارد بهشت ‌گردی‌؟!

آیت الله یعقوبی در ادامه با اشاره به اینکه کشور عزیز عراق مرکز نور و منبع هدایت و به اذن خداوند متعال محور تغییرات جهانی آینده خوهد بود، به خطراتی که در پنهان برای این کشور به ویژه استان ذی قار از نقشه‌ها و توطئه‌ها وجود دارد پرداخت.

او از شناخت جهان غرب نسبت به اهمیت این استان فداکاران و ریشه تاریخی و میراث فرهنگی طولانی آن از ابتدای تاریخ و تأثیر آن بر فرهنگ کل جهان، ابراز نگرانی و تأسف کرد و افزود: این در حالی است که بسیاری از فرزندان این سرزمین به ارزش آن و ساکنان آن توجه نکردند و از نقش فرهنگی آن که خداوند، آن را به آنها ارزانی داشته غافل شدند و به نظر می‌رسد که آنها فراموش کرده‌اند که تاریخ از این سرزمین شروع شده است و مشعل نور از آنجا بیرون آمده و جهان به آن روی آورده و آن را مورد توجه خود قرار داده ‌است. این عالم عراقی ادامه داد: ما به خواب عمیق فرو رفته‌ایم یا به برخی از مشکلات جانبی کوچک مشغول شده‌ایم، و از واقعیت غافلیم، در حالی که پاپ به آنجا می‌آید تا مراسم مقدسی را در آنجا برگزار کند و دیگری به آنجا می‌آید تا معبدی برای دین ابراهیمی بنا کند یا مرکزی را تأسیس کند. و گردشگران از سراسر دنیا به آنجا می‌آیند و درباره پروژه‌ها و طرح‌های زیادی که برای آن در سر دارند صحبت می‌کنند، در حالی که باید به برخی از آنها با شک و تردید نگاه کرد.

وی در پایان سخنرانی خود، همانطور که در یک سخنرانی پیشین نیز بیان کرده بود، اظهار داشت: اگر می‌خواهیم واقعاً پیرو حقیقی امام حسین (علیه السلام) باشیم، باید مسئولیت‌هایمان را درک کنیم و نقش خود را ایفا کنیم؛ زیرا امام حسین (علیه السلام) زمانی که فریاد می‌زد “هل من ناصر…”، خوب می‌دانست که یارانش شهید شده و به سوی پروردگار خود رفته‌اند و هیچ کس از آنان باقی نمانده است؛ اما ندای او خطاب به تمام نسل‌ها است که او را در تحقّق اهدافی که برای آنها فدارکاری و جانفشانی کرد یاری کنند و ندای او برای همه ما است. از خداوند متعال می‌خواهیم که ما و شما را از پیروان راستین او، و از کسانی که موجب خشنودی آن حضرت شوند قرار دهد.