فاطمه میری‌طایفه‌فرد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: امروز جهان با دشمنی مشترک مواجه است، دشمنی که دشمنی‌اش بیش از هر زمان دیگری عیان شده‌است؛ اما سوالی پیش می‌آید که آیا شناخت ما درباره آن کامل است؟ چه لزومی برای شناخت دشمن وجود دارد؟

وی با اشاره به اینکه لزوم این کار را از اعمال شهید سنوار به خوبی می‌توان یافت، تصریح کرد: ایشان به یقین فهمیده بود که شناخت درست دشمن، بهترین روش برای ضربه زدن به اوست. پس در شرایط سخت زندان خود را به یادگیری زبان عبری ملزم می‌کند.

نویسنده و پژوهشگر حوزوی افزود: آشنایی با روش‌ها و تاکتیک‌های دشمن بسیار حائز اهمیت است، بازی کشتی یا فوتبال، مثال خوبی برای درک این مطلب است. در مبارزه قبل از رویارویی با حریف نقاط قوت و ضعف آن را شناسایی می‌کنند تا بتوانند در بزنگاه، اهداف خود را پیش ببرند و پیروز میدان شوند. شناخت امروز ما از دشمن نیازمند بررسی جدی و همه جانبه است. قطعا این شناخت می‌تواند در رسیدن به اهداف بسیار مفید باشد.

وی ادامه داد: یکی از ابعاد این شناخت، شناخت عقاید و افراد سرشناس صهیونیست و یهودیت است. افرادی که در افکار قاطبه مردمانش تاثیر عمیقی می‌گذارند. خاخام‌ها و طیف‌های متفاوت یهودیت صهیونیست از این موارد هستند. در حالی‌که اطلاعات درباره آن‌ها به اندک دانسته‌هایی بسنده می‌شود. این شناخت در عصر حاضر بیشتر از هر زمان دیگری احساس می‌شود.

میری‌طایفه‌فرد اضافه کرد: حاخام در یهودیت به‌طور کلی برای فرد دانا به کار می‌رود حتی اگر آن فرد یهودی نبوده باشد. یهودی‌ها برای عدم استفاده از لغت "ربی" که در عربی به معنی خدای من است از لغت حاخام استفاده می‌کنند.

وی گفت: حاخام در اصل واژه‌ای عبری و هم‌ریشه با «حکیم» در عربی است و به کسی گفته می‌شود که دانش کاملی از تورات دارد به عبارتی دیگر در دین یهود، حاخام، خاخام یا حاکام، به معنی معلم تورات است. (موسوی، زهره (۱۳۹۱). عفاف و حجاب در ادیان الهی. انتشارات سهره. صص. ۲۱)

خاخام یا حاخام؟

وی بیان کرد: تلفظ خ به جای ک در زبان عبری که از قدیم‌الایام متون مقدسه یهود به این زبان بوده‌است. در زبان عبری واژه حاخام به صورت «חָכָם» نوشته‌می‌شود. حرف اول یعنی «ח» در زبان عبری «حِت» نام دارد و در حکم «ح» فارسی است. اما «خ» تلفظ می‌شود. در واقع این واژه در عبری «حاخام» نوشته و «خاخام» تلفظ می شود. لذا قدر مسلم تلفظ صحیح این واژه «خاخام» است. انگلیسی زبان ها از آنجا حرف «خ» ندارند گاهی این حرف را در نگارش با «X»، گاهی با «Ch» یا «Kh» یا «H» می نویسند و در تلفظ آن نیز همین پراکندگی وجود دارد.

میری‌طایفه‌فرد تصریح کرد: در خصوص این واژه به جای اینکه از روی «تلفظ» معادل آن را بنویسند، از روی رسم الخط عبری معادل آن را ساخته اند. منشاء این دوگانگی در فارسی هم همین است. برخی مترجمین مانند جناب آقای عبدالرسول دیانی که کتاب های انگلیسی را به فارسی ترجمه می کنند تلفظ حقیقی واژه «Hakham» را «حاخام» تصور کرده و گمان برده‌اند که تلفظ رایج (خاخام) غلط است. (در حالی‌که اگر می‌خواستند تلفظ انگلیسی Hakham را به فارسی برگردانند در اصل باید بقول دکتر بادامچی «حاکام» می نوشتند. (یاکوب رابکین» ترجمه «عبدالرسول دیانی» ص ۳۷۳). این نکته نیز حائز اهمیت است که در عبری این واژه «حاخام» نوشته می‌شود ولی در تلفظ لفظ «خاخام» گفته می شود.

رابطه‌حاخام‌ها و صهیونیست‌های داخل اراضی اشغالی

نویسنده و پژوهشگر حوزوی یادآور شد: اختلافات میان برخی حاخام‌ها که به تلمودی‌ها معرف هستند و ملی‌گراهای ساکن رژیم صهیونیستی تا حدی است که بسیاری از حریدی‌ها موجودیت رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسند و پرچم اسرائیل را آتش می‌زنند.

سطوح مختلف یهودیان در اراضی اشغالی

وی گفت: یهودیان رژیم صهیونیستی تنها یک گروه نیستند، بلکه آن‌ها وارد سطوح مختلف شده و به جریان‌ها و دسته‌هایی طبقه‌بندی می‌شوند. آن‌ها دو شاخه اصلی یهودیان ارتودکس و ملی گرایان مذهبی دارند. طبق آمار و ارقام، گروه اول معروف به حریدیم هستند. این دسته، در مقایسه با سایر گروه‌ها، قشر بزرگتری را قربانی می‌کنند که این مسئله رژیم صهیونیستی را در برابر پرسش‌ها و چالش‌هایی قرار می‌دهد.

وی افزود: در نگاه اول به یهودیان رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که این‌ها یک ساختار واحد هستند که هیچ تمایزی میان عناصر آن‌ها نیست؛ اما با یک نگاه عمیق‌تر می‌توان تفاوت‌ها و تقسیم‌بندی‌هایی را در میان آن‌ها مشاهده کرد. شناخت این طبقات بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا برخی از این دسته‌ها، تا حد تکفیر دینی هم می‌رسند. با این حال دو رویکرد اصلی تلمودی در مواضع صهیونیسم و رژیم صهیونیستی وجود دارد که هرکدام به مذاهب و جریان‌هایی شاخه‌بندی می‌شوند. این شاخه مخالف و ضد صهیونیسم هستند، اما شاخه ملی‌گرایان مذهبی موافق با صهیونیسم بوده و معروف به صهیونیسم مذهبی هستند.

یهودیت قرائیم

محقق تاریخ اظهار کرد: یهودیت قرائیم آن دسته از یهودیت است که اعتقادی به نیاز به واسطه بین انسان و تورات ندارد و معتقد است هر فردی می‌تواند به فهم تورات بپردازد. آن‌ها از لغت حاخام برای فردی که دانش زیادی در تورات داشته باشد استفاده می‌کند. در یهودیت قرائیم حاخام دارای قدرت خاصی نیست و مقام او تنها مقام مشاوره است.

حریدی‌ها و مواضع آنان در قبال صهیونیسم

میری‌طایفه‌فرد ادامه داد: رژیم صهیونیستی هرساله ۲۵ مه را به نام روز استقلال جشن می‌گیرد؛ اما حریدی‌ها این مراسم را قبول ندارند و به آداب و رسوم متناقضی همچون آتش زدن پرچم می‌پردازند. این آداب و رسوم و مظاهر دیگر نشان دهنده شکاف گسترده میان حریدی‌ها و دیگر فرقه‌های یهودیت است. از نظر آن‌ها براساس احکام تورات تنها خداست که می‌تواند عیدهای یهودی و یا مناسبت‌های عزا و غم را تعیین کند و این مسائل خارج از اراده انسان است.

وی اضافه کرد: حریدی‌ها و به ویژه کسانی که سعی در توجیه مواضع افراطی خود از مناسبت‌های رژیم صهیونیستی هستند به این فلسفه استناد می‌کنند و برخی از آن‌ها در روز موسوم به روز استقلال، پرچم رژیم صهیونیستی را به آتش می‌کشند. حتی برخی از آن‌ها این روز را روز غم دانسته و پرچم های سیاه در بالکن خانه های خود نصب می کنند. (مرکز مطالعات فلسطین) مواضع این روزهای آنان در این امر بسیار اهمیت دارد. در بحث سربازگیری ارتش، حریدی‌ها کوچکترین کمکی به ارتش اسرائیل نمی‌کنند.

یهود یا بنی‌اسرائیل

محقق تاریخ تأکید کرد: در کتاب «یهودیان و الیگارشی یهودی» این دو مفهوم یهود و بنی‌اسراییل، دو مفهوم متمایز و جدا از یکدیگرند. در حالی‌که این‌تصور اشتباه هم بین مردم ایران و جهان وجود دارد که یهودیان، ادامه و امتداد قوم بنی‌اسراییل هستند.

وی ادامه داد: در نوشته‌های متفکران و مولفان اسراییلی چون شلومو زند و ایلان پاپه هم مساله جالب توجه دیگری وجود دارد که همان جعلی‌بودن مفهوم «قوم یهود» است. این امر، نشان از میان‌تهی بودن مدعیان صهیونیست جهانی‌ است؛ زیرا تاکنون نتوانسته‌اند به این جعلیات جواب روشنی بدهند.

میری‌طایفه‌فرد با تاکید بر اینکه شناخت افراد و گروه‌های تاثیرگذار یهودیت بسیار حائز اهمیت است، تصریح کرد: قطعا شناخت اقوام، گونه‌ها و دسته‌های مختلف ساکنان اراضی اشغالی و همچنین، بررسی‌های همه جانبه دیدگاه آنان در مورد مسائل روز صهیونیست مصداق فتح باب پیروزی است، زیرا این شناخت منجر به وصول تاکتیک‌های درست و اصولی در مقابل این غده سرطانی خواهد شد. شناختی که همه کشورهای مسلمان باید به آن ملزم باشند. این الزام، می‌تواند در راه مبارزه درست بسیار راهگشا باشد.

انتهای پیام