خبرگزاری حوزه | صبوری حاج‌آقا در فرودگاه تحسین برانگیز است. حتی شکایت هم نکرده است. طبق بررسی‌ها و اظهارات همسر آن خانم و افراد حاضر در صحنه هیچ‌گونه مواجهه کلامی نیز از سمت روحانی رخ نداده است.
با مسائل حقوقی این حادثه کاری ندارم؛ اما ضروری می‌دانم صاحب‌نظران رفتار این خانم را مورد تحلیل قرار دهند.
خانم جوانی که پس از دعوا با همسرش، کتک خورده و در موقعیتی قرار گرفته که معمولا جای بروز رفتارهای هیجانی است، به سمت تنها روحانی ملبس حاضر در سالن می‌رود، عمامه ایشان را بر می‌دارد و روی سرش می‌کشد و حاج‌آقا را شیعه‌ی علی خطاب می‌کند.
من این کار را یک اقدام حمایت‌جویانه می‌بینم که نوع بروزش غلط است.
گویا این خانم ناخودآگاه انتظار تظلم‌خواهی از آن طلبه دارد. سوال من این است که چرا برای این‌کار یک طلبه‌ی ملبس را انتخاب می‌کند؟
آری، فارغ از هیاهوی گوبلزهای مُدرن و کاسبان بی‌حجابی، روحانیت شیعه از قدیم الایام محل مراجعه و سرپناه مردم با هر سلیقه و نگاه بوده و هست.
این واقعیتی است که در کف میدان زندگی جریان دارد. نکته‌ای را هم فراموش کردم در اول بگویم، همینجا می‌نویسم: قبل از آن خانم، اشتباه اول و بسیار بزرگتر را شوهر او با آن برخورد افتضاحش مرتکب شد.
محمد مختاری
نظر شما