به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک، خانم امینی استاد مدرسه علمیه کوثر زرندیه در یادداشتی آورده است:
هنگامی که به اسم و نام امام کاظم علیه السلام می رسیم، اولین چیزی که به ذهن می رسد، باب الحوائج است یا زندان هارون؟
زمانی تصویر و عکسی در فضای مجازی، دست به دست میشد با نام زندان مطامیر.
زندان مطامیر، نامی آشنا برای شیعیان است. مکانی که امام موسی کاظم (ع) در آن سال‌ها به بند کشیده شد و رنج‌های فراوانی متحمل شد. تصویری که از این زندان در ذهن‌ها نقش بسته، تصویری هولناک و دردناک است. جایی تاریک و نمور که حتی تصور بودن در آن، انسان را به لرزه می‌اندازد.
هر چقدر حضرت صبور و متصل به نور بودند ولی باز بدن مادی و متصل به دنیا بود.
حالا درک میکنم که چرا زنجیر های حضرت از بدن خودشان در تشییع جنازه، سنگین تر بود. حالا کمی متوجه می شوم چرا لقب ایشان باب الحوائج است.
بله میدانم دلایل متعددی در بحث علت این لقب «باب الحوائج» وجود دارد اما دل است دیگر. خودش برای خودش می برد و می دوزد.
آقا جان، حالا می‌فهمم که "در هر شرایطی که باشی نمی توانی از مسئولیت شانه خالی کنی" یعنی چه؟
راستش را بخواهید، حالا می‌فهمم که دنیایم پر شده از شانه خالی کردن.
آقا جان، دخیل الدخیل
ای باب الرضا علیه السلام
ای باب المعصومه علیها سلام
ای باب الحوائج
نیم نگاهی از سوی شما، درمان و مرهم درد بی درمان ماست.
نظر شما