به گزارش خبرگزاری حوزه، در لحظات تحویل سال ۱۳۶۳، شهید احمدرضا احدی در قرارگاه، با قرائت پیام امام خمینی و زیارت عاشورا، به محاسبه نفس و ارزیابی جایگاه خود در مسیر شهادت پرداخت؛ او با حسرت از جاماندن از قافله یاران، سنگینی ماندن و رستگاری در رفتن را درک کرد.

مراسم تحویل سال ۱۳۶۳ در قرارگاه با قرائت پیام امام خمینی برگزار شد. بعد از آن زیارت عاشورا خواندیم و عرض کردیم: «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم».

در همان حال بود که با خودم می گفتم:
«یک سال گذشت. ای نفْس تو هنوز زنده ای؟ یک سال گذشت و تو هنوز از قافله راهیان نور عقب مانده ای. یک سال از فقدان یارانت گذشت و تو هنوز در بی تفاوتی به سر می بری. تو هنوز خالص نشده ای. هر که را خدا خالص کرد، شهیدش می کند. بدان که همه رفتند و تو با مشتی خاک مانده ای. با مشتی خاطره های فراموش ناشدنی».

دانستم که ماندن چه سنگین است و فهمیدم که هر که زودتر برود رستگار است.

یادداشت اول فروردین۶۳٫

منبع: کتاب حرمان هور؛ دست نوشته های شهید احمد رضا احدی، صفحه ۳۲-۳۳٫