به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و سه و شانزده وصدو هفده سوره بقره پرداخته است.

  وَقَالُواْ اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحَنَهُ بَلْ لَّهُ مَا فِى السَّموتِ وَالأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَنِتُونَ‏

 بَدِیعُ السَّمَواتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضى‏ أَمْراً فإِنّمَا یَقُولُ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ

  (یهود، نصارى و مشركان) گفتند خداوند براى خود فرزندى اختیار كرده است. او منزه است، بلكه آنچه در آسمانها و زمین است از آنِ اوست و همه در برابر او فرمان بردارند.

 او پدید آورنده آسمانها و زمین است و هرگاه كه فرمانى (براى وجود چیزى) صادر كند، فقط مى‏گوید: موجود باش، پس آن چیز فوراً موجود مى‏شود.

 یكى دیگر از افكار و عقاید باطل اهل كتاب كه براى حق جلوه دادنِ دین خود مطرح مى‏ كردند آن بود كه هر كدام پیامبر خود را فرزند خدا مى‏دانستند.

 یهود مى‏گفتند «عُزیر» فرزند خداست و مسیحیان مى‏گفتند «عیسى» پسر خداست. جالب آنكه مشركان مكّه نیز فرشتگان را دختران خدا مى‏ پنداشتند كه كارهاى او را انجام مى‏دهد.

 این آیه این پندارهاى غلط و بدون دلیل را كه در میان عوام مردم رواج یافته بود ردّ مى‏كند و خدا را از هرگونه فرزندى پاك و مبّرا دانسته و مى ‏فرماید:

 خدایى كه هم خالقِ آسمانها و زمین است و هم حاكم بر آنها، چه نیاز و كمبودى دارد تا از طریق فرزند گرفتن، آنرا جبران نماید.

 اصولاً مقایسه خود با خدا و تصورى انسان‏گونه از خدا داشتن، تصورى غلط است كه باعث مى‏شود انسان محدودیت‏هاو خواسته‏هاى وجود خودش را براى خدا در نظر بگیرد. در حالیكه (لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‏ء) هیچ چیز مثل و همانند او نیست.

 اكنون درس هایى را كه از این آیات آموخته ‏ایم مرور مى ‏كنیم:

 * تعصّب و گروه ‏گرایى ‏هاى نابجا، انسان را به كارها و سخنانِ جاهلانه مى‏ كشاند. تنها خود را حق مى‏داند و حاضر به پذیرش حق دیگران نیست.

 * مساجد، سنگر مبارزه با كفر و شرك است لذا دشمن سعى در خرابى بناى ظاهرى و معنوى آن دارد. پس باید تلاش كنیم، مساجد چنان پررونق و پرجمعیت باشد كه دشمن از نفوذ در آن بترسد.

 * والدین و مربیان و همچنین خادمان و متولیان مساجد، نه فقط نباید مانع حضور كودكان و نوجوانان در مساجد شوند بلكه باید همواره آنانرا به حضور در مجامع مذهبى تشویق كنند.

 * خداوند جهت و محّل خاصى ندارد. به هر سو رو كنیم خدا آنجاست اما حكمتِ قبله آن است كه اجتماعات بزرگِ عبادى هماهنگ و همسو، آنهم به سوى اولین مركز توحید یعنى كعبه باشد.

 * خدا، انسان نیست كه نیاز به فرزند و همسر داشته باشد. او خالقِ انسان و فرزند و همسر است چنانكه خالق و حاكم همه هستى است. آنچه در ذهن از خدا تصور كنیم، مخلوق ماست نه خالق ما.