خبرگزاری «حوزه» ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات مومنین، شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان را در بیان حجت الاسلام والمسلمین محمد حسن زمانی، مسئول دفتر سیاسی اجتماعی حوزه علمیه منتشر می کند.

«اللَّهُمَّ قَوِّنِي فِيهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِكَ وَ أَذِقْنِي فِيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وَ أَوْزِعْنِي فِيهِ لِأَدَاءِ شُكْرِكَ بِكَرَمِكَ وَ احْفَظْنِي فِيهِ بِحِفْظِكَ وَ سِتْرِكَ يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ/ خدایا! در این روز مرا برای انجام فرمانت نیرومند ساز و شیرینی یادت را به من بچشان و برای سپاسگزاری‌ات آماده ساز. در این روز مرا با نگاهداری و پرده‌پوشی‌ات، محافظت فرما، ای بیناترین بینایان!».

*چهار درخواست از خداوند متعال دارد.

درخواست اول آن است که ما از حضرت حق، درخواست قوت و نیروی بیشتر برای اقامه امر خدا می کنیم. حال سوال اینجاست امر خدا چیست؟ باید بگوییم، امر، کل دین خداست.

*حال اقامه به چه معناست؟

اقامه دارای دو معناست؛ معنای نخست، انجام دادن دستورات دینی خداست؛ خدایا توفیق بده که دستورات دین تو را انجام دهیم.

معنای دوم اقامه، برپا داشتن دین خداست؛ به این معنا که ما علاوه بر اینکه شخصا دستورات دین تو را انجام می دهیم، آن را در جامعه برپا بداریم.

آنچه از معنای اقامه متبادر به ذهن است، همین معنای دوم است و شاید مسئولیت ما طلاب و روحانیون از حیث روحانی بودن، معنای دوم اقامه باشد.

*راهکارهای برپاداشتن دین خدا

برای نمونه سه راه می توان برای برپاداشتن دین خدا از سوی طلاب و روحانیون ذکر کرد.

راه اول، امر به معروف و نهی از منکر بوده و مناسب است طلاب و روحانیون، نماد یک آمر به معروف و ناهی از منکر فعال باشند.

راه دوم، تبلیغ فراوان و فعال بودن در این راه است؛ مبلغ نباید به اندک کار تبلیغی قناعت کند.

تبلیغ عرصه های متعددی دارد؛ نخست، منبررفتن و سخنرانی کردن است؛ اگر یک مبلغ می تواند عرصه هایی را بیابد که سخنرانی های بیشتری انجام دهد، باید این کار را انجام دهد.

عرصه دوم، صدا و سیماست؛ مبلغی که این هنر را دارد، بتواند در صدا و سیما حضور پیدا کند، این کار را انجام دهد.

عرصه سوم، تألیف مقالات برای مطبوعات و مجلات کشور است تا بتواند آموزه های دینی را در قالبی مردم پسند، انتشار دهد.

عرصه چهارم، تألیف کتاب و عرصه دیگر، فضای مجازی است؛ طلابی که هنر ورود به عرصه های مجازی داشته و می توانند آموزه های دین را نشر دهند، باید این کار را انجام دهند.

راه سوم برپاداشتن دین خدا از سوی طلاب و روحانیون، اقامه دین است؛ به این معنا که برای تقویت نظام حکومت اسلامی تلاش کنند.

شاید این مسئله از بارزترین و سخت ترین مصادیق اقامه دین باشد؛ همانکه امام حسین(ع) در سفر کربلای خود اعلام کرد و فرمود: هدف من اقامه دین خداست؛ «اِنّما خَرَجتُ لطلب الاصلاحِ فی اُمه جدّی، اُرِیدُ اَن آمُرَ بالمعروفِ و اَنهی عَنِ المُنکَرِ وَ اَسِیَر لِسِیَره جَدیِّ وَ اَبِی عَلِیَ بن اَبی طالِب».

امامان معصوم علیهم السلام، الگوهای عالی برای ترویج دین خدا بودند و به همین دلیل، یازده امام ما در پای شجره اقامه دین خدا به شهادت رسیدند و سزاوارست طلاب و روحانیون به عنوان وارثان ائمه(ع)، هستی خود را فدا کنیم.

*عالمانی که در راه خدا جانفشانی کردند

عالمانی در این عرصه داریم که برای اقامه دین خدا و حکومت اسلامی، جانفشانی هایی کردند که از جمله آنان: آیت الله مدرس، نواب صفوی، آیت الله غفاری، آیت سعیدی، اندرزگو، امام راحل، رهبر معظم انقلاب، شهید چمران، مرحومه خانم دباغ و ... آنقدر این راه را ادامه دادند، تا انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.

امروز بر طلاب و روحانیون لازم است برای تقویت نظام اسلامی و حفظ ابعاد اسلامیت نظام از انحرافات فعال باشند.

*انواع قوت

قوت بر دو نوع بدنی و روحی است.

امام علی(ع) نسبت به قوت بدنی می فرماید: «یا رب، یا رب، یا رب، قو علی خدمتک جوارحی/ پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا! اعضاء و جوارح مرا در راه خدمت به خودت قوی و نیرومند گردان».

همچنین قوت روحی نیز مهم است و این امام همام در دعای کمیل فرموده است: « وَ اشْدُدْ عَلَى الْعَزِيمَةِ جَوَانِحِي/ عزم ما را هم راسخ کن».

در بند دوم این دعا آمده است: «وَ أَذِقْنِي فِيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ/ و شیرینی یادت را به من بچشان».

*چرا وقتی نماز می خوانیم، غالبا لذتی از نماز نمی بریم؟

خداوند متعال در حدیثی قدسی فرموده است: «إِذَا رَأَيْتُمُ اَلْعَالِمَ مُحِبّاً لِدُنْيَاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَى دِينِكُمْ فَإِنَّ كُلَّ مُحِبٍّ لِشَيْ‏ءٍ يَحُوطُ مَا أَحَبَّ وَ قَالَ ص أَوْحَى اَللَّهُ إِلَى‏ دَاوُدَ ع‏ لاَ تَجْعَلْ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ‏ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْيَا فَيَصُدَّكَ عَنْ طَرِيقِ مَحَبَّتِي فَإِنَّ أُولَئِكَ قُطَّاعُ طَرِيقِ عِبَادِيَ اَلْمُرِيدِينَ إِنَّ أَدْنَى مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلاَوَةَ مُنَاجَاتِي عَنْ قُلُوبِهِمْ‏/ هر گاه ديديد عالمی دوست‏دار دنيا است او را نسبت به دين خود متهم دانيد، زيرا هر كه چيزى را دوست دارد گرد همان محبوب خود ميگردد، فرمود: خدا به داود وحى كرد: ميان‏ من و خودت عالمى كه فريفته دنيا است واسطه مكن تا تو را از راه دوستى من باز دارد، زيرا آنان راهزن‏هاى بندگان خواهان من می باشند كمتر چيزى كه من با اينان كنم، اين است كه؛ شيرينى مناجات خودم را از دلشان بر كنم».

اگر احساس کردیم از نماز خواندن، روزه گرفتن و دعا خواندن لذت نمی بریم، باید به خود برگشته و ببینیم که به کدام معلومات خود عمل نکرده ایم.

چگونه می توان در نماز حلاوت داشت؟ پاسخ این است، اگر به انسان اجازه داده شود که 5 دقیقه با رهبر انقلاب صحبت کند، چه حسی پیدا می کند؟ حال اگر اجازه داده شود، با امام زمان(عج) صحبت کند، چقدر شیرینی دارد؟ و حال وقتی اجازه داده می شود که با خدای خود صحبت کند، باید بر این شیرینی افزوده شود.

*راه کارهای چشیدن شیرینی نماز

از راه کارهای چشیدن حلاوت نماز، توجه به معانی ذکر و اسرار نماز است؛ همچنین دوری از عوامل حواس پرتی در نماز، تمرین توجه و حضور قلب در مقابل خدا و استمداد از حضرت حق از دیگر راه کارها می باشد.

در بند سوم آمده است: «وَ أَوْزِعْنِي فِيهِ لِأَدَاءِ شُكْرِكَ بِكَرَمِكَ/ و برای سپاسگزاری‌ات آماده ساز».

*انواع شکر

شکر بر دو نوع قولی و عملی است.

شکر قولی همان سپاسگزاری از خداست و شکر عملی آن است که آن نعمت را در راه رضایت خدا مصرف کند.