خبرگزاری حوزه – تبریز: یکی از امور لازم و ضروری که باید حوزه های علمیه نسبت به آن اهتمام جدی داشته باشند مساله ورزش و آمادگی جسمانی و تربیت بدنی است، پرورش روح بدون توجه به تربیت جسم، کاری تک بعدی است.
حوزه های علمیه باید با افزایش شور و نشاط در بین طلاب با پرداختن به امر ورزش و تربیت بدنی، از خطر افسردگی دور شوند، حوزه ای که نشاط، طراوت و ورزش در آن جایگاهی نداشته باشد در واقع حوزه ای بی روح است.
برخی مراجع معظم، اساتید و طلاب نسبت به ورزش و سلامت جسم توجه لازم را دارند، لذا بزرگان ما همچون رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز با این همه فعالیت و دغدغه، به ورزش اهمیت خاصی می دهند و بارها شاهد حضور ایشان در کوهپیمایی بوده ایم؛ ایشان همچنین تحصيل، تهذيب نفس و ورزش را سه عامل اصلی پيشرفت جوانان دانسته اند.
نمونه بارز دیگر، حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی از مراجع عظام تقلید است که با وجود ۹۰ سال سن، شرکت در کوهپیمایی یکی از برنامه های هفتگی ایشان به شمار می رود.
بزرگان حوزه، همواره بر لزوم پرداختن به ورزش در کنار کسب علم به طلاب جوان توصيه می کنند، اما تاکنون برنامه ای برای گنجاندن تربیت بدنی در مدارس علمیه و یا حضور طلاب در ورزش های قهرمانی تدوین نشده است؛ اگر هم برنامه ای صورت گرفته به صورت خودجوش از سوی برخی طلاب ورزشکار دنبال شده است.
طلاب خودجوش ورزشکار
بعضی از رشته های ورزشی مثل شنا، برای طلاب لازم است، با توجه به این که در احادیث و روایات و قرآن کریم نیز بر این رشته ورزشی بسیار تاکید شده است .
توجه به ورزش موجب رشد و پیشرفت دوچندان حوزویان می شود، بنابراین نباید ساده از کنار این مهم گذشت، چرا که ورزش در تامین سلامتی و صحت جسمانی انسان بسیار کارساز است.
برخی طلاب تصور می کنند اگر به جای پرداختن به ورزش به کتابخانه بروند و به مطالعه بپردازند و بحث علمی خود را دنبال کنند، منفعت بیشتری کرده‌اند، در حالی که سلامت مبلغان و طلاب از هر چیزی مهمتر است؛ یک طلبه و مبلغ موفق، فردی است که علاوه بر اهتمام به ورزش و تربیت بدنی، مردم را نیز به این مهم تشویق کند.
اما برخی از طلاب علاقمند به ورزش و سلامتی، دست به کار شده و گروه های خودجوش ورزشی را تشکیل داده اند، در برخی از مدارس علمیه که ظرفیت و امکانات کافی وجود دارد، آموزش های دفاع شخصی و رشته های رزمی به طلاب آموزش داده می شود که باید مورد حمایت حوزه علمیه قرار گرفته و تقویت شوند. طلاب ورزشکار، در صورت تقویت، بازخورد بسیار بهتری در سطح جامعه و ترویج ورزش در میان مردم خواهند داشت.
طلاب ورزشکار نیز خود باید دست به کار شده و در جهت هم افزایی طلبه های ورزشکار اقدام کنند. طلاب شناگر، تیرانداز، کوهنورد، رزمی کار و فعال در دیگر رشته های ورزشی، باید دور هم جمع شده و با یکدیگر تعامل داشته باشند، زمانی که هم افزایی در میان طلاب ورزشکار صورت بگیرد، می توانند دیگر طلاب را نیز به این عرصه جذب کنند.
اثرگذاری مبلغ ورزشکار
ورزش طلاب باید با رویکرد تربیتی گسترش پیدا کند و به صورت اردوهای فرهنگی ورزشی برگزار شود؛ طلاب در اردوهای فرهنگی ورزشی می توانند به صورت چهره به چهره با اقشار مختلف مردم ارتباط برقرار کنند و به ترویج معارف اسلامی بپردازند.
حوزه علمیه باید برای طلاب امکاناتی فراهم کند تا بتوانند در سطح جامعه و در میان مردم به ورزش بپردازند؛ قطعا زمانی که طلاب در میان مردم به ورزش های همگانی بپردازند، برد تبلیغاتی بسیار بیشتری خواهد داشت.
طلاب و روحانیون و به ویژه طلاب جوان می توانند نقشی مهم و تاثیرگذار در جذب و تربیت نوجوانان و جوانان داشته باشند و نه فقط از طریق منبر، بلکه از طریق ورزش، هنر و هر عرصه ای که برای جوانان جذابیت سالم داشته باشد شرایط جذب نسل جوان به آموزه های اسلام وجود دارد.
مساله تبلیغ برای همه طلاب ضروری و لازم است، اما نوع آن برای یک مربی طلبه ورزشکار به شکل دیگری است، طلبه در جایگاه یک استاد ورزشی با شاگردان خود ارتباط برقرار می کند و شغل تدریس را بر عهده دارد؛ جوانان و نوجوانان با مشاهده مهارت های یک طلبه ورزشکار، با اشتیاق به سمت آن ها می روند و نوع تبلیغ، به صورت چهره به چهره است.
این بهترین فرصت برای یک مبلغ ورزشکار است که با تخصص خود جوانان را جذب کنند و در کنار آموزش های ورزشی، به تقویت اعتقادات و ایمان آن ها بپردازند.
بیت اله احمدی
