به گزارش خبرگزاری «حوزه»، استاد هادوی تهرانی در اندوه زلزله در غرب ایران پیامی صادر کرد که بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

هُنالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَديداً (الأحزاب :11)

باز دست خدا از آستین طبیعت بیرون آمد و دوباره جان گرفت آیت:  إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالهَا (الزلزله:1) و جان ها گرفت از مردمان این دیار و چشم ها را گریان، کودکان را بی مادر و خواهران را بی برادر کرد.

و این سرزمین را به اندوهی جانکاه گرفتار ساخت؛ ولی این مومنان خداجوی در این ابتلا و آزمون الهی که تکان های آن هولناک بود و فاجعه اسفناک، نلرزیدند و متزلزل نشدند. خدا را خواندند و استقامت کردند تا آیت: إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (فصلت:30)  در آنان مصداق یابد.

خداوند رفتگان را اجر شهید دهد و ماندگان را صبر جمیل و اجر جزیل.

و این همه از وظیفه مسئولان در انجام وظایف انسانی، قانونی و شرعی نکاهد. باشد که حسن امدادها و نیکویی کمک ها کمی از آلام آسیب دیدگان بکاهد.

إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (احقاف:13)

مهدی هادوی تهرانی

قم آشیانه آل محمد(علیهم السلام)

22 آبان 1396

24 صفر 1439