به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله علوی بروجردی در جمع طلاب و فضلا با اشاره به مقام و جایگاه حضرت علی اکبر(ع) در بین اهل بیت(ع) به وضعیت امروز شیعه در دنیای کنونی پرداخت که متن سخنان این استاد حوزه علمیه قم، به این شرح است:
هر روزی که به جناب علی‌بن‌الحسین علی‌اکبر علیهماالسلام مننتسب باشد مبارک است، چه جهت تاریخی دقیق داشته باشد و چه نداشته باشد؛ کسی که سید الشهدا علیه‌السلام آن تعبیرات را درباره‌ی او دارد که روز عاشورا وقتی به ایشان اذن میدان دادند، فرمودند: "فَقَدْ بَرَزَ إِلَيْهِمْ غُلَامٌ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ "؛ طبعا خلقت در اختیار انسان نیست که شبیه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله باشد آن هم با آن شباهت فوق‌العاده‌ای که ایشان داشتند اما اینکه جناب علی‌اکبر علیه‌السلام "خُلُقاً وَ مَنْطِقاً" شبیه‌ترین مردم به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هستند غیر اختیاری نیست و مقام خیلی رفیعی است و واقعا مقام ایشان بسیار بلند است و وجود مقدّس ایشان به چنین روزی و به زمان نورانیت می‌دهد؛ این ولادت با سعادت را به محضر مقدّس آقا سیدالشهدا علیه‌السلام تبریک عرض می‌کنیم که به تعبیر مرحوم شوشتری بعد از شهادت علی‌اکبر علیه‌السلام آقا سیدالشهدا علیه‌السلام دیگر زنده نبودند و مرگ آن‌حضرت همان وقتی بود که به بالین علی‌اکبر علیه‌السلام آمدند و طبق نقل مقاتل اینطور نبود که از اسب پیاده بشوند بلکه روی زمین افتادند و با زانو به سمت بدن مطهر علی‌اکبر علیه‌السلام رفتند و یک جمله هم اهل تحقیق از یزیدبن‌معاویه لعنةالله‌علیهما نقل می‌کنند که وقتی آن سرهای مقدّس را روبه‌رویش چیدند و چشمش به سر مبارک علی‌اکبر علیه‌السلام افتاد، گفت این سر چه کسی است؟ گفتند سر علی‌بن‌الحسین علیهماالسلام است؛ گفت این پسر بعد از پدر کشته شد یا قبل از پدر؟ گفتند قبل از پدر؛ گفت پدر را بعد از این پسر دیگر رها می‌کردید؛ این پدر بعد از چنین پسری زنده نمی‌ماند؛ بیخود حسین علیه‌السلام را کشتید. این شأن و شخصیت و مقام علی‌بن‌الحسین‌الاکبر علیهماالسلام است و امیدواریم خدای‌تعالی به برکت این مولود مبارک نظر لطف و عنایتی خاص به عامّه‌ی شیعه بکند مخصوصا در این روزگار که شیعه بسیار تحت تخت و تاز است.
شهادت؛ میراث و عامل رشد و بقای شیعه
همین چند روز پیش در کابل جمعیتی هفتاد نفری از شیعیان را به خاک و خون کشیدند؛ پس این دنیا و حقوق بشر کجاست؟ این فریادهایی که می‌زنند چیست؟ شیعه مظلوم است؛ آیا خیال می‌کنند با این کشتارها شیعه ضعیف یا ساقط می‌شود؟ تاریخ نشان می‌دهد که این‌جور نبوده و نیست چون شهادت میراث ماست و در طول تاریخ همیشه اینچنین کارهایی را کردند؛ قبل از اینها پدرانشان امثال متوکل‌ها بودند که این اقدامات را کردند؛ آنها رفتند ولی امام حسین و علی‌اکبر علیهماالسلام باقی ماندند؛ اربعین باقی ماند.
آیت الله حاج شیخ بشیر نجفی از مراجع نجف (حفظه‌الله) به من می‌فرمود: «جمعیت شیعه در پنجاب پاکستان ثلثِ جمعیت بود و بزرگترین هجمه به شیعه در انفجار و کشتار در پنجاب بوده است، اما الان جمعیت شیعه دارد به نصف می‌رسد»؛ این واقعیت است ولی نمی‌خواهند چشم‌شان را باز کنند که شیعه باقی مانده است و می‌ماند.
ما غنا داریم و علی‌اکبرها غنای ما هستند و باید سمبل باشند و چقدر زیباست که این روز را روز جوان نام‌گذاری کردند؛ جوانی که الگو باشد مثل علی‌اکبر علیه‌السلام است؛ به آن کلام عمیق ایشان در راه کربلا دقت کنید که به پدر عرض می‌کنند: «أَ فَلَسْنَا عَلَى الْحَقِّ»؛ یعنی آیا ما بر حق نیستیم؟ حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام می‌فرمایند: «بله پسرم»؛ جناب علی‌اکبر علیه‌السلام هم پاسخ می‌دهند: «إِذَنْ لَا نُبَالِي بِالْمَوْتِ »؛ یعنی ما را از مرگ باکی نیست؛ این تعبیرات باید الگو باشد و شیعه باقی می‌ماند؛ شیعه با این تعالیم باقی مانده است؛ بیخود خودشان را به زحمت می‌اندازند؛ شرمنده آن‌که راه بر این کاروان گرفت؛ این کاروان که راه خودش را ادامه می‌دهد؛ما قتل عام می‌شدیم و بروز و ظهور نداشتیم و جرأت نداشتیم نام علی علیه‌السلام را به زبان بیاوریم و یا نام علی علیه‌السلام را بر خودمان بگذاریم؛ اولاد ائمه علیهم‌السلام نسب‌شان را از ترس جان‌شان مخفی می‌کردند اما امروز حکومت‌ها و کشورهایی داریم که اکثریت آن شیعه است و یا اقلیت‌های عظیمی در کشورهای غیر شیعه داریم مثلا تنها در هند جمعیت شیعیان آن نزدیک به جمعیت ایران یعنی حدود هفتاد یا هشتاد میلیون نفر است؛ این واقعیت‌ها را ببینید؛ داعش و تفکر داعشی، تفکری است که از سقیفه آغاز می‌شود؛ از همان روز اوّل علیه ما به کار گرفته شده است؛ علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام خانه‌نشین شده است و فاطمه‌ی زهرا سلام‌الله‌علیها کوبیده شده است؛ تعبیر "هضم" که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه درباره‌ی آن‌حضرت خطاب به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به کار می‌برند یعنی کوبیده شدن؛ «سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا »؛ یعنی دخترتان به شما خبر خواهد داد که امّت شما بر کوبیدن او اجتماع کردند؛ لذا از همان روز نخست این کارها را کردند اما آیا شیعه ساقط شد یا باقی ماند؟ شیعه می‌ماند؛ این مکتب می‌ماند و به کوری چشم آن کسانی که نتوانستند تحمل کنند رشد دارد و به پیش می‌رود، ولی ما باید خودمان را تطبیق بدهیم.
از آبروی شیعه خرج نکنیم
ما باید سعی کنیم به عنوان روحانیتی که از اهل بیت علیهم السلام آبرو می‌گیریم مراقب این آبرو باشیم؛ من مدام این مطلب را عرض می‌کنم که شما را به خدا این آبرو را خرج نکنیم؛ آن‌که شیعه را پیش می‌برد آبرویی است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله داده است؛ علی‌بن‌ابی‌طالب و فاطمه‌ی زهرا و امام حسین و آقا علی‌اکبر و آقا اباالفضل‌العباس و امام صادق و همه‌ی ائمه اطهار صلوات‌الله‌وسلامه‌علیهم‌اجمعین این آبرو را به ما دادند؛ این آبرو جمع شده و امروز برای ما سرمایه شده است؛ فقهای ما از عصر اوّل تا به امروز همگی آبرو دادند و این میراث را یداً به ید حفظ کردند و به دست ما رساندند و امروز به دست ما رسیده است؛ شما را به خدا این آبرو را حفظ کنید و آن را راحت از دست ندهید؛ این آبرو سرمایه است؛ چند روز پیش به مناسبت بزرگداشت مرحوم آقای شاه‌آبادی که ظاهرا از صدا و سیما هم پخش شد گفتم انسان عاقل سرمایه را خرج نمی‌کند؛ آدم کاسب سرمایه را نگه می‌دارد و با آن کار می‌کند و از سودش بهره می‌برد.
امروز میراث‌دار شیعه هستیم
ما روحانیت باید این سرمایه عظیم شیعه که در اختیارمان است را حفظ کنیم؛ ما امروز میراث‌دار شیعه هستیم و این هم تعارف نیست؛ در طول تاریخ بزرگان ما میراث‌داری کردند و به دست ما رساندند لذا ما امروز میراث‌دار شیعه هستیم؛ این میراثی که دست ماست، آبروی شیعه است و نباید از این آبرو خرج کنیم؛ گاهی اوقات حرکات و حرف‌ها و برخوردهای ما خرج کردن از این آبروست؛ اگر نمی‌توانیم به این آبرو اضافه کنیم و بلد نیستیم از آن بهره ببریم پس لااقل از خود این سرمایه و آبرو کم نکنیم؛ از اصل آبرو و سرمایه هزینه نکنیم؛ این حداقل وظیفه‌ی ماست؛ باید به هوش باشیم و متوجه باشیم که چه‌جور حرف می‌زنیم و عمل می‌کنیم.
این مردم هم کسانی‌اند که سزاوارند تا ما برایشان پدری کنیم؛ شما این مردم را دست کم نگیرید؛ باید به فکر این مردم باشیم؛فقرِ مردم آزار دهنده است و واقعا ما را اذیت می‌کند؛ ناراحتی مردم ناراحتی ماست؛ ما بین مردم هستیم و می‌بینیم؛ باید توجه داشته باشیم این مردم همان مردمی‌اند که در دوران جنگ تحمیلی که قند و شکر جیره‌بندی بود به کودکان‌شان قندآب نمی‌دادند، اما عاشورا که می‌شد شربت عزای امام حسین علیه‌السلام را تعطیل نمی‌کردند؛ این مردمی که به جبهه رفتند و کشته شدند به نام یاحسین و یا زینب رفتند؛ اینها به عنوان کربلا و راه کربلا می‌رفتند؛ این آبروی سیدالشهدا علیه‌السلام بود و همین آبرو باعث شد در برابر دشمن تسلیم نشویم آن هم دشمنی که مجهز بود و شرق و غرب و آمریکا و شوروی و انگلیس به او کمک می‌کردند؛ کشوری به او مواد شیمیایی و دیگری هواپیما و یکی دیگر تانک می‌داد؛ همه به او تجهیزات می‌دادند اما اینجا کسی به ما کمکی نمی‌کرد ولی این جوانان ما و مردم و شیعیان یاحسین‌یاحسین‌گویان یک سانتی متر مربع از این خاک را نگذاشتند به دست دشمن بیفتد؛ این سرمایه است و باید آن را حفظ کنیم؛ این سرمایه را از دست ندهیم.
هر کسی در هر اندازه‌ای با امام حسین علیه‌السلام در بیفتد ور می‌افتد
به هر حال نام مقدّس علی‌بن‌الحسین علیهماالسلام، نام بسیار مبارکی است و این افتخار هم نصیب این فرزند شده است که قبر مطهرش با پدر در یک نقطه و در کنار پدر باشد؛ بزرگان ما می‌گفتند وقتی به کربلا می‌روید ابتدا به حرم اباالفضل‌العباس علیه‌السلام مشرف بشوید و برای تشرف به حرم آقا سید الشهدا علیه‌السلام اذن بگیرید و داخل حرم که می‌شوید توجه داشته باشید آقا علی‌اکبر باب امام حسین علیهماالسلام است و آقا را به فرزندش قسم بدهید و آقا سیدالشهدا علیه‌السلام آنقدر عزیز خداست که وقتی امام هادی علیه‌السلام مریض می‌شوند، دستور می‌دهند کسی را پول بدهید که به کربلا برود و تحت قبّه برای شفای من دعا کند و به آن‌حضرت که می‌گویند آقا شما خودتان امامی مثل امام حسین علیه‌السلام هستید، امام هادی علیه‌السلام می‌فرمایند آقا سیدالشهدا علیه‌السلام امتیازاتی دارد که خدا فقط به او عنایت فرموده است که استجابت دعا تحت قبّه‌ی اوست؛ امام حسین علیه‌السلام عزیز کرده‌ی خداست و خدا او را حفظ می‌کند، هر کسی هم با او در هر اندازه‌ای با او در افتاده ور افتاده است؛ ما به چشم خودمان در این مملکت رضاخان را دیدیم که با مجلس روضه و عزای امام حسین علیه‌السلام درافتاد و ور افتاد؛ در عراق صدام را دیدیم که ور افتاد؛ من شب هفتم محرم زمان صدام کربلا بودم؛ از سفر حج به سوریه و از آنجا به عراق رفتیم؛ تازه راه باز شده بود و خیلی هم سخت بود و معطّلی زیادی داشت و با خانواده هم بودیم ولی چون آرزوی کربلا داشتیم، رفتیم؛ شب هفت محرم هنوز یک ساعت بعد از نماز مغرب و عشا نشده بود که درب حرم را بستند و من حتی یک دانه پرچم مشکی در تمام مجموعه‌ی آستان حسینی و آستانه‌ی عباسیه و کلّ کربلا ندیدم که به حساب ماه محرم، لااقل شب هفتم محرم یک دانه علامت مشکی به ضریح بسته باشند؛ هیچ نبود؛ این روزگار را دیدیم و الان را هم می‌بینیم که وقتی اربعین می‌آید می‌گویند بزرگترین اجتماع انسانی است؛ جمعیت حجّ کجا و جمعیت اربعین کجا؟ بزرگترین اجتماع انسانی برای امام حسین علیه‌السلام است که باقی مانده است و خدا دوستش دارد و حفظش می‌کند؛ پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» یعنی اگر اسلام و قرآن می‌خواهد باقی بماند "مِنْ حُسَيْنٍ" باقی می‌ماند؛ بقای اسلام و قرآن به‌خاطر اوست؛ این را توجه داشته باشید؛ خودمان را با امام حسین علیه‌السلام وفق بدهیم و در کنارش و خدمتگزارش باشیم و زیر سایه‌ی لطف و عنایت او کار کنیم آن‌وقت در کارمان موفق می‌شویم؛ آبرو آنجاست ولو دیگران متوجه نباشند و نفهمند که ارزش آنجاست؛ این را ما درک کنیم و بفهمیم؛ همه آمدند و رفتند و این قبری که به آب می‌بستند هنوز پابرجاست؛ قبر را به آب بستند و آن مقداری که آب پیش نرفت را حائر می‌گویند؛ گاو بستند تا شخم بزنند، اما گاو هم حیا کرد از اینکه روی قبر سید الشهدا علیه‌السلام را شخم بزند؛ دیشب برای عمران سامرا و صحن مطهر عسکریین علیهماالسلام جلسه‌ای بود و این مطلب گفته شد که می‌خواهند به اندازه شهر کربلا، حرم امام حسین علیه‌السلام را توسعه بدهند تا جوابگوی جمعیت باشد؛ روزگاری این‌گونه عمل می‌کردند که قبر مطهرش را خراب کنند اما الان اینطور می‌خواهند توسعه بدهند.
این سید الشهدا علیه‌السلام است که باقی مانده است و می‌ماند فلذا سعی کنیم خودمان را با اینها وفق بدهیم؛ قطره وقتی در خاک بیفتد، زایل و بخار می‌شود اما اگر قطره به دریا و اقیانوس وصل شد جزء اقیانوس می‌شود و اقیانوس تبخیر یا خشک‌شدنی نیست؛ ما قطره‌هایی هستیم که باید سعی کنیم در اقیانوس سید الشهدا علیه‌السلام قرار بگیریم تا تحت ظلّ او و عنایت او بمانیم؛ ماندن هم با جار و جنجال نیست، ماندن نزد خداست؛ ماندن جای دیگری معتبر است و واجد این معنا ان‌شاءالله باشیم.
