به گزارش خبرگزاری حوزه، سال 83 ، رضا عطاران که آن سال ها رابطه خوبی با تلویزیون داشت، یکی از ماندگارترین آثار طنز و کمدی خود را ساخت.

" خانه به دوش" هنوز که هنوز است پس از گذشت 14 سال یکی از پربیننده ترین آثار تلویزیونی عطاران و از محبوب ترین سریال های ماه رمضان به شمار می رود که با ایفای نقش بازیگرانی چون حمید لولایی، مریم امیرجلالی، علی صادقی، آناهیتا همتی، غلامحسین لطفی‌، بهنوش بختیاری و البته خود رضا عطاران در آن، در قاب خاطره های نوستالژیک مردم ثبت و ضبط شده است.

داستان سریال از این قرار است که آقا ماشاءالله با هنرمندی حمید لولایی ، دستفروشی ساده دل است که می کوشد از راه حلال روزی خود و خانواده اش را کسب کند، اما در امرار معاش با مشکلاتی مواجه می شود. اصلان، باجناق وی که در این سریال نماد افراد تازه به دوران رسیده محسوب می شود نیز مترصد این است تا با ایجاد دردسری جدید برای آقا ماشاءالله عقده های چندساله‌اش علیه او را خالی کند. در این بین ماشاءالله به واسطه آشنایی با فردی، تصمیم به مهاجرت به خارج برای پول درآوردن می کند که گرفتاری دیگری برایش رخ می دهد و عملاً پولش را برباد رفته می بیند.

"خانه به دوش" دارای قصه ای ساده و روان است و اتفاقاً این مساله یک حُسن برای اثری در مدیوم تلویزیون به شمار می رود به خصوص این که در این سریال تلاش گروه سازنده بر این بوده که مسائل و مشكلات اجتماعی همچون زیاده خواهی، ندانم کاری های بی پایان، فقر و بی پولی، رقابت های بیهوده و بی عاقبت بودن حرکت در مسیر خلاف را با زبان شیرین طنز بازگو کنند.

از سویی این سریال ، تقابل قشر فقیر و غنی جامعه را به تصویر می کشد و به بخشی از مسایل و گرفتاری های قشر ضعیف جامعه به گونه خاص رضا عطاران می پردازد و در این بین، نهاد خانواده همچنان مساله ای مهم تلقی می شود که بیش از پیش برای این طبقه اجتماعی حایز اهمیت است، به گونه ای که همه تلاش ها با این هدف است که شرایط رفاهی بهتری برای اعضای خانواده مهیا شود و آن ها در مقایسه خود با خانواده باجناق پولدار بالاشهرنشین ،احساس ناراحتی و سرشکستگی نکنند.

البته ناگفته نماند که در همین سریال به عنوان یکی از موفق ترین محصولات تولیدی عطاران در تلویزیون که امضای وی بر پای اثر مشهود است در برخی قسمت ها از حیث قصه پردازی، کلیت کار لنگ می زند به طوری که مخاطب حرفه ای احساس می کند کارگردان برای طولانی کردن روند قصه در طول ماه رمضان به غیر از شبهای قدر که قاعدتاً پخش آن مناسب نیست، قصه های فرعی را وارد ماجرا می کند که این امر گاه غیرجذاب از کار در می آید، هر چند که در این جا نیز باز طنازی خاص بازیگران اصلی سریال باعث می شود همچنان مخاطب عام پای تلویزیون و این سریال باقی بماند و روند ماجراها را دنبال کند.

از سویی در همان زمان پخش سریال برخی منتقدان نسبت به نوع بیان و کلام به قول معروف کوچه ، بازاری استفاده شده در سریال، ایراد و ان قلت وارد می کردند که البته با توجه به رویکرد رئالیستی عطاران در به تصویر کشیدن مشکلات اجتماعی ، این انتقاد چندان وارد نیست ، خصوصاً این که به هر حال در سریال طنز و کمدی ، نمی توان از الفاظ و عبارات مختص برخی برنامه های رسمی تلویزیون یا نشست های علمی بهره بُرد!

در این سریال خلق موقعیت های کمیک و بار طنازی اثر بیشتر بر دوش حمید لولایی و علی صادقی و تا حدی رضا عطاران است، با این حال نباید از بازی نسبتاً خوب مریم امیرجلالی و نیز غلامحسین لطفی با وجود برخی کلیشه های رایج غافل شد.

در مجموع باید گفت که "خانه به دوش" چه برای عطاران و چه برای تلویزیون که می خواست دقایقی پس از افطار، روزه داران ماه خدا را جذب جعبه جادوی وطنی کند، گامی رو به جلو محسوب می شود و محبوبیت آن پس از گذشت این همه سال نیز نشان می دهد که همچنان نیازمند آثاری از این جنس البته با چاشنی خلاقیت و نگاه به روزتر هستیم.

۳۱۳/۸