به گزارش خبرگزاری «حوزه»، باز هم موسم مهر آمد و بوی ماه مدرسه فراگیر شد و شمیم درس و کلاس اتمسفر جامعه را تحت تاثیر خویش قرار داد تا از امروز بیش از 13 میلیون دانش آموز در مقاطع گوناگون تحصیلی که حدود 620 هزار معلم به آموزش آن ها می پردازند، تلاش علمی جدیدی را در سال تحصیلی 97-98 شروع کنند.

بر این آمار البته باید آغاز سال تحصیلی حدود 4 میلیون دانشجو و نیز فعالیت علمی نوین 110 هزار استاد دانشگاه را نیز افزود و این گونه فصل نوینی را ترسیم کرد از علم و تحصیل برای بیش از هفده میلیون دانش آموز و دانشجوی ایرانی که ان شاءالله مبارک باشد.

آری، از امروز کوچه و خیابان و معابر عمومی شهر نیز تفاوت این شکفتن را در خود احساس می کند تا بهار تعلیم و تربیت در آغازین روزهای فصل خزان طبیعت را نظاره گر باشیم.

آنچه در قانون اساسی و دیگر اسنادبالادستی کشورمان در حوزه آموزش و پرورش و نیز دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور قابل توجه است این که در کنار بحث آموزش و تعلیم نباید از عنصر پرورش و تربیت غافل شد، چنان که به تصریح اساتید اخلاق، پرورش و تربیت حتی مقدم بر آموزش است، کما این که تاکید قرآن و ایضاً کلام حضرات معصومین(ع) موید این مدعاست.

با این وجود و البته در سایه بازنگاهی به سبک زندگی این روزهای جامعه ما باید توام با اظهار تاسف گفت که ما در بحث اخلاق و تربیت و پرورش نفوس افراد خصوصاً نسل جدید با مشکلات جدی روبرو هستیم، به ویژه با عنایت به این اصل مبنایی که هندسه نظام تعلیم و تربیت قبل از هر چیز باید در جهت ترویج اخلاق و فضیلت ها باشد ، چه آن که اگر این گونه شد بی شک جامعه نیز به سمت صلاح و سعادت حرکت کرده و از کژی ها و ناراستی ها تا حدود زیادی مبرا خواهد شد.

از این حیث آنچه باید مورد تاکید باشد این است که نظام مدرسه و دانشگاه می بایست به طور جدی تری به این مسایل توجه کند ، به این خاطر که اگر این مساله به معنای واقعی کلمه جدی گرفته نشود قطعاً اقتصاد و فرهنگ و دیگر عرصه هایمان نیز درست نخواهد شد.

نکته حایز اهمیت دیگر این که به تصریح معمار کبیر انقلاب اسلامی، نخستین شرط تحقق استقلال یک کشور، استقلال فکری و عقلی است و در این بین پرسش دغدغه مندانه ای که مطرح می شود این است که به راستی ما در زمینه تحقق این استقلال و حراست از آن تا چه میزان در سطح مدارس و دانشگاه ها ، کار فرهنگی و آموزشی و پرورشی، درست و درمانی داشته ایم؛ اگر بوده خروجی آن کجاست و اگر ایرادی بوده که به نظر این گونه می رسد، باید علت آن را به درستی شناخته و برایش علاجی بیندیشیم و گرنه بی تفاوتی و کم تفاوتی، ما را در این مقولات راهبردی ، زمین گیر خواهد کرد.

ناگفته پیداست که رشد فضایل در نظام تعلیم و تربیت ، زمینه ساز و بسترساز همان استقلال فکری و عقلی می شود که به تعبیر امام راحل ما را در مسیر استقلال حقیقی کشور رهنمون می سازد.

بخشی از پیام حضرت امام (ره) به مناسبت آغاز سال تحصیلی بی گمان برای مسئولان و دست اندرکاران بسیار راهگشاست آن جا که معلمان را مخاطب قرار می دهد ، با این توضیح که به یقین در نگاهی کلان، مخاطب ایشان همه فعالان نظام تعلیم و تربیت است چه در قاموس مدرسه و در قامت دانشگاه؛ چه مسئول و سیاستگذار و چه مجری و اعمال کننده سیاست ها و برنامه؛

"اکنون بر معلّمان متعهّد و مسئولِ دبستانی و دبیرستانی است که با کوشش خود جوانانی را تحویل دانشگاه ها دهند که با آگاهی از انحرافات گذشته دانشگاه، بر فرهنگ غنی و مستقل اسلامی ایران تکیه کنند و بر اساتید متعهد است که جوانانی متعهد نسبت به مصالح کشور و آگاه به اهداف اسلام تحویل جامعه دهند و مطمئن باشند که با این خدمت، استقلال و آزادی کاملِ میهن عزیزشان تضمین خواهد شد. و ازاین روست که نقش خانواده و خصوص مادر در نونهالان و پدر در نوجوانان بسیار حسّاس است و اگر فرزندان در دامن مادران و حمایت پدران متعهد به طور شایسته و با آموزش صحیح تربیت شده و به مدارس فرستاده شوند، کار معلمان نیز آسان تر خواهد بود".

سید محمد مهدی موسوی