خبرگزاری حوزه/ وقتی بعد از پیاده روی به خانه برگشتم و دیدم مردم قم در مراسم پیاده روی اربعین در کشور عراق نسبت به جمعیت استانی، بیشترین شرکت کننده در کشور هستند، یاد جمعیت پرشور امروز در پیاده روی اربعین بلوار پیامبر اعظم افتادم. انصافا باید قدر مردم قم را دانست. منظور من همه مردم قم هستند. همه کسانی که با هر تیپ و قیافه و اعتقاد امروز آمده بودند. از خانواده های طلاب و مذهبی ها، تا سنتی ترین مردم قم، از نوجوانان و جوانان تا مادران و پدرانی که با کودکان خود در سنین مختلف آمده بوند. کودکان و دختران نوجوان و جوانی بودند که کفش های خود را به دست گرفته و پابرهنه پیاده روی می کردند. طلبه های غیر ایرانی، مردم اهل افغانستان مقیم قم و...     حب الحسین یجمعنا.

حضور چشمگیر زنان قمی نسبت به آقایان در این پیاده روی  قابل توجه بود. مادری را دیدم که خودش و فرزندش هر دو پابرهنه بودند. انگار فرزند خسته شده بود و مادر که خود نیز قدری خسته بود، فرزندش را در آغوش گرفته و می برد.

وقتی مردم با پای خود و به عشق اباعبدالله الحسین (ع)، یاد پیاده روی اربعین نجف تا کربلا را در شهر خود زنده می کنند، چیزی که برای من به عنوان دغدغه مند فرهنگ توی ذوق می­زد، نبود مراکز دینی و فرهنگی هنری شهر در این حرکت عظیم بود. حوزه علمیه قم، مراکز متعدد پاسخگویی به سوالات و شبهات، دفتر تبلیغات اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری، مراکز فرهنگی متعلق به بسیج و ... البته شاید بودند و من دقت نداشتم اما از نیمه مسیر که توجهم به چادرها و موکب ها بود، کار فرهنگی برای این مردمی که در یک حرکت فرهنگی و دینی اعلام حضور کرده بودند، را ندیدم.

برای کار فرهنگی بحران مخاطب نداریم، بحران همت داریم. شاید بگوییم برخی نهادهای دینی انرژی اصلی خود را روی برنامه اصلی اربعین در کشور عراق گذاشته بودند، اما به نظرم این توجیه نمی شود که مردم شهر خودمان را فراموش کنیم و از قبل برنامه ریزی نکنیم. این نقطه ضعف بخصوص با حضور گسترده کودکان، نوجوانان و جوانان بیشتر قابل توجه بود.

در نقلی شنیدم که مقام معظم رهبری در دیداری که مسئولین یکی از نهادهای دینی قم با ایشان داشتند، فرموده بودند که به فکر قم باشید و برای قم برنامه ریزی کنید.

البته اشارات صریح معظم له در دیدار مردم قم در ۱۹ دی ۹۷ موجود است: «قم همان جایی است که سرچشمه‌ای شد برای یک شطّ جوشان حرکت و مقدّمه‌ای شد برای آن دریای متلاطم انقلاب که کار کوچکی نبود. قم شهر انقلاب است، مرکز انقلاب است، مادر انقلاب است.   البتّه من این را همین جا در پرانتز عرض کنم که انگیزه‌هایی وجود دارد برای اینکه فضای انقلابی قم را تغییر بدهند و روحیه‌ی انقلابی قم و روحیه‌ی دینی قم را کمرنگ کنند؛ انگیزه‌هایی وجود دارد. از کِید دشمن در همه‌ی جنبه‌ها و جوانب نباید غافل شد: ... نباید از کید و مکر و دشمنی او در جنبه‌ی فرهنگی غافل شد؛ مشغولند، انگیزه‌هایی دارند، عواملی را میفرستند؛ باید به این توجّه کرد. بزرگان قم، جوانان قم باید نگذارند تا دستهای خائن، قم را از مرکزیّت انقلاب، از کانون انقلاب ‌بودن بیرون بیاورند ...

از مسئولین مسجد جمکران متشکریم که میزبانی مراسم پایانی را عهده دار بودند، اما سوالی که از مدیران آن و مسئولین شهرداری قم باید پرسید این است که چرا نباید ستون­های بلوار پیامبر اعظم حداقل در میدان انتهایی بلوار مجهز به بلندگو باشد تا مردم در حین پیاده روی از مداحی ها، اذکار مذهبی و یا پخش زیارات اربعین و عاشورا استفاده ببرند و پیاده­روی این قدر سرد نباشد؟

زحمات کارگران شهرداری که با دست های خود کوچک­ترین زباله ها را از روی زمین بر می­داشتند و حضور نیروی انتظامی قابل توجه بود. اتوبوس و تاکسی ها کم هستند و مردم فشرده سوار می­شوند.

خدا خیر دهد به چند موکبی که تا مغرب آش نذری، آب، چایی و ... پخش می­کردند.

هنگام اذان مغرب است و برمی گردیم و هنوز از سمت حرم جمعیت می آید. خداوند به همه عاشقان امام حسین که قسمتشان نبود این روزها کربلا باشند، ثواب و اجر زیارت را نصیب نماید.

به قلم یک طلبه