به گزارش خبرگزاری حوزه، علی ‏اکبر امیراحمدی، وقتی به اسارت نیروهای دشمن درمی‌آید بیست ساله است و نود ماه اسارت دورانی بود که از آن بهره‌‏های بسیار برد. حفظ کل قرآن، هم ‏نشینی با حجت‏ الاسلام علی‏ اکبر ابوترابی، سید آزادگان، تمرین ورزش‏‌های رزمی، مدیریت آسایشگاه اسرا، و یادگیری صبوری و مهربانی و ازخودگذشتگی از بهره‌‏های او از دوران اسارت است.

در خاطرات امیراحمدی با نقش اساسی و ارزشمند حجت‏ الاسلام ابوترابی در هدایت و رهبری آزادگان بیشتر آشنا می‌‏شویم. در این خاطرات می‏‌خوانیم چنانچه حاج‏‏‏ آقا ابوترابی در بین آزادگان نبود چه خطرهای بزرگی آزادگان را تهدید می‌‏کرد. خاطرات مربوط به حاج ‏آقا ابوترابی حائز اهمیت است، زیرا تعدادی از آن‏ها منحصر‏به‌‏فرد است.

در بخشی از این کتاب آمده است:«به حاج ‏آقا ابوترابی گفتم: «بعثی‏‌ها به بچه‏‌ها خیلی فشار می‏‌آورند تا به حضرت امام دری‏ وری بگویند، تکلیف چیست؟» گفت: «آقاجان، بگویند. عیبی ندارد! وقتی می‏‌زنند و اذیت می‏‌کنند و احتمال می‌‏دهید یک‏ موقع طوری‏تان بشود، خوب فحش بدهید.»

گفتم: «فحش بدهیم؟» گفت: «بله.» گفتم: «حاج ‏آقا، اگر به شما هم بگویند، فحش می‏‌دهید؟» گفت: «ببین پسرجان، یک‏ وقت می‏‌گویند فحش بده و هیچ‏کس هم نیست، به هیچ‏ جایی هم برنمی‌‏خورد. یک‏ وقت هم آقاجان، من را می‏‌برند جلوی تلویزیون، منِ ابوترابی، شاگرد امام و کسی که در میان اسرا مطرح است، می‏‌گویند آقا، به امام توهین کن. امیراحمدی، اگر قطعه ‏قطعه‏‌ام هم بکنند، هر قطعۀ من می‏‌گوید درود بر روح ‏الله.»

313/60