شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳ |۲۱ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 23, 2024
جوان انقلابی

حوزه/ حمایت و پشتیبانی جامعه از توانمندی­ جوانان، باعث ایجاد خودباوری و احساس ارزشمندی در آنها می­شود و زندگی خود را امیدوارانه و هدفمندتر دنبال می­کنند. در غیر این صورت ممکن است آنان در وجود خویش احساس حقارت کرده به طوری که به جنبه‌های گوناگون هستی و زیبایی خود پی نبرند و نگرش مثبتی از خویشتن نداشته باشند.

خبرگزاری حوزه | دوران جوانی دوران سرزندگی است. کودکان برای رسیدن به این دوران روزشماری و گاه بزرگسالان از آن به حسرت یاد می کنند. شواهد تاریخی نشان می­دهد بیشترین دستاوردهای بزرگ تاریخ با همکاری جوانان رقم خورده است.

چنانچه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله راز موفقیت خویش را همیاری جوانان می­دانستند و می فرمودند: إنّ الله بعثنی بشیراً و نذیراً فحالَفَنی الشّبان وخالفنی الشیوخُ؛ خداوند مرا بشارت دهنده و بیم دهنده برانگیخت پس جوانان هم پیمان من شدند و پیران مخالفان من. (شباب قریش، ص ۱)

 جوانی فرصتی است ارزشمند برای بهره‌برداری از خوبی‌ها و نیکی‌ها.

اگر چه دوران جوانی دوره‌ای کم آگاهی، کم تجربگی و ناهوشیاری است. اما دوران پیشرفت، آزادگی، پاکدامنی، جستجوگری و خوداتکایی نیز می باشد.

یکی از عوامل شکوفایی جوانان موضوع خودباوری است. خودباوری به معنای تکیه و باور داشتن به استعدادهایی است که خداوند تبارک و تعالی در وجود انسان برای حرکت به سوی قلّه تکامل قرار داده است.

بخشی از خودباوری جوانان، به اعتماد و پذیرش جامعه وابسته است. حمایت و پشتیبانی جامعه از توانمندی­ جوانان، باعث ایجاد خودباوری و احساس ارزشمندی در آنها می­شود و زندگی خود را امیدوارانه و هدفمندتر دنبال می­کنند. در غیر این صورت ممکن است آنان در وجود خویش احساس حقارت کرده به طوری که به جنبه‌های گوناگون هستی و زیبایی خود پی نبرند و نگرش مثبتی از خویشتن نداشته باشند.

امام صادق علیه السلام منشاء انحراف و گمراهی ها را از همین احساس حقارت می‌دانند و می‌فرمایند: ما من أحد یتیه إلّا من ذلّة یجدها فی نفسه؛ هیچ‏کسی به ورطه ی گمراهی و سرگردانی نمی‏افتد، مگر به دلیل احساس پستی‏ای که در خودش می‏یابد. (کافی، ج ۲، ص ۳۱۲)

برای اینکه جوانان را به خودآگاهی و درک مثبت از خودشان برسانیم، نیازمند چند اصل مهم و حیاتی هستیم که هر کدام ناگفته­های بسیاری دارد و البته مجالی برای توضیح و تفسیر آن نیست، به همین جهت تنها به ذکر موارد آنها بسنده خواهیم کرد.

۱) فعال کردن و جهت‌دهی حس عزت نفس جوانان

۲) محبت بی قید و شرط و دوست داشتن جوانان

۳) احترام گذاشتن به جوانان

۴) شنونده فعال نسبت به گفتگوهای جوانان

۵) واگذاری مسئولیت ها به جوانان همراه با اعتماد به آنان

۶) تشویق و دلگرم کردن جوانان برای رسیدن به خواسته‌های منطقی

۷) فراهم کردن زمینه ی احساس  استقلال برای جوانان

۸) شناسایی و استعداد جوانان و باور به آن

با رعایت این نکات، جوانان دارای عزت نفس بالا، و شخصیتی مقاوم خواهند شد. این نوع شخصیت به آنها کمک می­کند تا به بهترین شکل ممکن بر مشکلات و موانع زندگی فائق آیند و علاوه بر آن باعث می­شود برای جامعه خود سازنده و خلاق باشند. چنین شخصیتی محتاج اسوه و الگو است. الگوی جوان باید جوان، با فضیلت، با کمالات،  دست­یافتنی و ملموس باشد. قرآن کریم در سوره ی احزاب آیه ی ۲۱ برای زندگی انسان اسوه ای بی بدیل معرفی می­کند: لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَة؛ برای شما در رفتار رسول خدا مایه ی اقتدا و سرمشق زندگی است‏.

بر اساس آیه ی شریفه کسی می­تواند الگو و اسوه باشد که رنگ و بوی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را داشته باشد همانند الگوی جوانان یعنی حضرت علی اکبر سلام الله علیه که اشبه الناس خلقاً خُلقاً و منطقاً برسول الله است.

محمد حسین حق ­شناس، عضو گروه تبلیغی ترنج وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha