خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌کند.

امام حسن مجتبی علیه السلام:

اَلنّاسُ اَرْبَعَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ لَهُ خُلقٌ وَ لا خَلاقَ لَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ خَلاقٌ وَ لا خُلقَ لَهُ، قَدْ ذَهَبَ الرّابِـعُ وَ هُوَ الَّذی لا خَلاقَ وَ لا خُلقَ لَهُ وَ ذلِکَ شَرُّ النّاسِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ خُلقٌ وَ خَلاقٌ فَذلِکَ خَیْرُ النّاسِ؛

مردم چهار دسته اند:

دسته ای از آنها اخلاق دارند، امّا بهره ای (از دنیا) ندارند.

دسته ای بهره مندند، اما اخلاق ندارند.

دسته ای نه بهره ای (از دنیا) و نه اخلاق دارند که اینها بدترین مردم اند.

و دسته ای که هم اخلاق دارند و هم (از دنیا) بهره مندند که اینان، بهترین مردم اند.

بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۱۰، ح ۸