جواد حیدری، از کارشناسان عقاید و کلام در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اصفهان، در پاسخ به این شبهه که «آیا وهابیون معتقدند عزاداری از اعمال جاهلیت است و شیعیان همانند اعراب جاهلیاند آیا صحت دارد» »اظهار کرد: برای مشروعیت یک عمل، سیره و رفتار انبیاء و اهلبیت، بهترین معیار و الگو میتواند باشد.
سیره انبیاء سلف
وی با اشاره به اشاره قرآنی به گریههای حضرت یعقوب، عنوان کرد: قرآن اقتدا و تاسی به روش و سیرهی انبیا و اهلبیت را بر همگان واجب فرموده است و در بیان داستان حضرت یعقوب و یوسف به گریههای طولانی حضرت یعقوب در فراق فرزند در آیه ۸۴ سوره یوسف اشاره فرموده «ای دریغ بر یوسف و در حالی که اندوه خود را فرو میخورد، چشمانش از اندوه سپید شد»، از این دلیل قرآنی، جواز گریه و زاری بر اولیاء الهی و شکوه و شکایت از اعمال سردمداران ظلم به پیشگاه خداوند استفاده میشود و بهعنوان سیره یکی از پیامبران الهی دلیلی محکم و قرآنی بر اصل مشروعیت عزاداری و گریه بر مصیبتها مورد بهرهبرداری قرار میگیرد.
سیره پیامبر خاتم
حیدری در بیان دومین دلیل خاطرنشان کرد: گریه پیامبر بر شهدای صحابه و تابعین دیگر دلیل است، حضرت رسول اکرم در فراق عزیزانشان گریه میکردند و به دیگران نیز فرصت میدادند تا بر عزیزانشان عزاداری کنند.
وی افزود: احمد بن حنبل از علمای اهلسنت نقل میکند «بعد از جنگ أُحد پیامبر به زنان انصار که برای شوهرانشان گریه میکردند فرمودند «حمزه عزادار و گریه کننده ندارد و دستور دادند پس از شهادت جعفر طیار تا سه روز لباس سیاه بپوشیم و عزاداری کنیم» راوی میگوید که پیامبر اکرم بعد از آن دیدند زنان برای حمزه گریه میکنند.
گریه پیامبر(ص) بر مرگ نزدیکان
حیدری بیان کرد: پیامبر در عزای فرزندشان ابراهیم، پدربزرگشان عبدالمطلب، عموهایش ابوطالب و حمزه، مادرشان آمنه و فاطمه بنت اسد گریستند، همچنین پیامبر(ص) در پاسخ فردی که از ایشان پرسید «چرا بر ابراهیم گریه میکنید» فرمودند «چشم گریان است، قلب میسوزد اما آنچه را که موجب خشم خداوند است بر زبان نمیآوریم» آیا پیامبر العیاذبالله به زعم وهابیون دستور به عمل جاهلی دادهاند!؟
سیرهی اهلبیت قبل از واقعهی عاشورا
وی ادامه داد: امام علی هنگامیکه خبر شهادت مالک اشتر به ایشان رسید و فرمودند «گریه کنندگان شایسته است که بر مثل مالک اشتر بگریند» که این نشانه ایدیگر از اثبات ادعای ما و رد ادعای وهابیون است.
سیره اهلبیت پس از واقعهی عاشورا
حیدری تصریح کرد: روش ائمه پس از شهادت امامحسین(ع) تشکیل مجلس عزاداری و گریه بر مصائب آن حضرت بودهاست و در حقیقت پایهگذاران اصلی و مروّج اندیشه روضهخوانی در بین مردم بودهاند و این امر به مرور زمان به عنوان یک فرهنگ در حوزه اندیشه و تفکر شیعی جاگرفت.
وی افزود: امامسجاد(ع) پس از واقعهی کربلا لحظهای اشک مبارکشان قطع نشد، کسانی که ایشان را در این حال میدیدند از علت آن سؤال میکردند که حضرت در پاسخ میفرمود: «مرا سرزنش و ملامت نکنید، یعقوب (ع) برای مدتی یکی از فرزندانش را از دست داد، آنقدر گریه کرد تا بینایی چشمانش را از دست داد، بااینکه نمیدانست فرزندش مرده است، ولی من ۱۴ نفر از خاندانم را در یک روز در برابر دیدگانم سر بریدند، آیا فکر میکنید که اندوه و مصیبت برای همیشه از من دور خواهد شد؟»
حیدری عنوان کرد: امامصادق(ع) سفارش به بزرگداشت کربلا و عاشورا دادند و فرمودند «حادثه روز عاشورا دلهای ما را آتش میزند، اشکهای ما را جاری میسازد و ما وارث غم و اندوه سرزمین کربلا هستیم گریه کنندگان، بر مثل حسین باید گریهکنند چون محو کنندهی گناهان است».
دیدگاه بزرگان
وی ابراز کرد: امامخمینی (ره) در صحیفهی خود به مسئلهی گریه و عزاداری اشاره کردهاند و اینگونه میفرمایند «هر مکتبی هیاهوئی میخواهد باید پای مکتب سینهزد، هر مکتبی تا سینهزن و گریهکن نداشته نباشد، حفظ نمیشود»
حیدری اذعان کرد: مقام معظم رهبری در بیان عزاداری بر مصائب و مراثی اباعبداللهالحسین و ارائهی الگو به مردم برای کیفیت بخشیدن به حرکت در راه هدفهای بزرگ و همهی اینها جزء اشرف هدفهایی هم تذکیه هم بالا بردنِ افکار و آگاهی دادن به مردم و ارائه ی الگو برای جهاد و تلاش فیسبیلالله است.
دیدگاه روانشناسان
حیدری خاطرنشان کرد: روانشناسان گریهکردن را در برخی مواقع طبیعی و مایهی تعادل عاطفی فرد میدانند.
وی در توضیح نتیجه یادآور شد: شکی نیست که برپایی عزاداری و شادی، امری است فطری که از ابتدا میان تمام ملتها و اقوام رواج داشته و ادیان الهی نیز بر اصل آن صحه گذاردهاند.
حیدری متذکر شد: لطافت روح انسانی و تاثّر طبیعی در برابر مصائب، امری فطری و جزئی از حقیقت انسان و رحمتی از سوی خداست، بدین ترتیب با در نظر گرفتن آیات نورانی قرآن کریم و سیره انبیاء و اولیاء، عزاداری برای مظلوم امری ممدوح و مطلوب است و افکار جریانهای منحرفی مانند وهابیت، هیچگونه سنخیتی با اندیشهی اسلام عزیز ندارد.