به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از قزوین، قزوین مهد علم و ادب و همواره از صدر اسلام تا کنون شهدای بسیاری را تقدیم نموده است که تاریخ خونبار شیعه گواهی صادقی بر آن می باشد و در مقطع حساس و تاریخی ۸ سال دفاع مقدس نیز حوزه علمیه قزوین مانند سایر حوزه های علمیه سراسر کشور طلاب و روحانیون زیادی را در قالب مبلغ و رزمی به سراسر جبهه های نبرد اعزام کرد تا در کنار سراسر رزمندگان و با نثار خون خود تداوم بخش راه سرخ و ماندگار شهدای صدر اسلام تاکنون و موجب فخر اسلام و قرآن باشند.
در این بخش با شهید روحانی سید ابوالحسن قافله باشی آشنا می شویم .
روحانی شهید سید ابوالحسن قافله باشی فرزند سید عبدالجواد در سوم مهرماه ۱۳۲۲ در خطه قزوین دیده به جهان گشود و تقدیر الهی بر آن شده بود تا تیرگی ظلمت به وجود پاک سیدی از سلسله جلیل سادات به روشنایی مبدل شود و او که از همان روزها پای به اقیانوس حوزه علمیه نهاد تا درس دین بخواند.
او با پشت پا زدن به مادیات لباس سربازی سالار بیت الحرم را بر تن نمود تا گلبانگ محمدی را بر فراز گلدسته های شهر در اهتزاز ببیند.
مقدمات، فقه و اصول و دروس سطح حوزه علمیه نتیجه تلاش سالها شاگردی بود و او در مدرس های اخلاص و حجره های تهذیب به پالایش جان پرداخت و در زلال معارف ناب دین سبز شد تا در میدان برد خود مروج پاکی ها باشد.
شهید ی که در ژرفای جان دغدغه داشت ودر پی رضای خدا بود به مردم و مسئولیتی که در قبال آنان داشت می اندیشید از این رو در برهه ای با تلاش در میدان علم و فرهنگ به عمل در قبال مسئولیتش پرداخت و در برهه ای دیگر از زمان پای به میدان نبرد نهاد تا آن گاه دشمن متجاوز در صدد بر هم زدن امنیت و آرامش مردم کشورش بود با ز در مسیر عمل به وظیفه اش گام برداشت.
شهید قافله باشی، همسر و فرزندانش را به خدا سپرد و در چهار نوبت پای به عرصه جهاد و شهادت نهاد و در میدان جنوب به کمک کبوتران پرواز شتافت و سرانجام نیز به تاریخ ۲۶ شهریور ۱۳۶۵ در جاده خرم آباد در حین ماموریت به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
و صیت نامه شهید قافله باشی
او در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است «بر افراد مسلمان واجب است که از خود وصیت به جا بگذارند لذا من در برابر خدا تسلیم هستم اما هر چه دارم همه را بخشیدم به خانم معصومه فقیهی همسر حقیر، امید است که بچه ها را به نحو احسن و آبرومندانه بزرگ کرده و به خانه بخت بفرستد و برای من هر چقدر مقدور است روزه و نماز و احسان بنمایند و از همه التماس دعا داشته و مرا از دعای خیر فراموش نفرمایید.»
انتهای پیام /
نظر شما