به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، جمعیت العمل الاسلامی بحرین طی گزارشی با عنوان "سرنوشت بازداشت شدگان فراموش شده منطقه المعامیر بحرین چه شد؟" به روایتی از شکنجه ۷ نفر از زندانیان به اتهامات واهی و بی خبری از آنها به مدت ۱۳ سال پرداخت.
هفت نفر از جوانان بحرینی در پی اتهام ساختگی مشارکت در قتل یک مهاجر پاکستانی که ۷ مارس ۲۰۰۹ میلادی و در پی آتش گرفتن خودروی حامل وی و درنتیجه فوت وی، دستگیر و زندانی شدند. ادعای دادستانی بحرین برای توجیه بازداشت آنها این بود که این جوانان به گمان اینکه خودروی این پاکستانی از آن مزدوران رژیم است به آتش کشیده اند، این جوانان همچنان در زندان های رژیم آل خلیفه به سر می برند.
زندانی " کمیل المنامی " در ۳۱ مارس ۲۰۰۹ دستگیر شد و تحت شدیدترین انواع شکنجه قرار گرفت و مزدوران او را تهدید کردند که اگر اعتراف نکنی همسرت را زندانی خواهیم کرد. وی نیز به ناچار به جرمِ نکرده اعتراف کرد.
زندانی "محمد عیسی" در منزل دایی اش دستگیر شد، از همان لحظات دستگیری او را با مُشت و لَگد زدند و به رویش اسپری فلفل پاشیدند و تا لحظه رساندن به سیاهچاله های مخوف او را مورد ضرب وشتم قرار دادند تا اینکه در داخل زندان هم، دور تازه ای از انواع شکنجه ها را برای او تدارک دیده بودند.
زندانی "جاسم عیسی" هم از لحظه دستگیری مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفت، در زندان همچنان شکنجه می شود و حمام کردن را برای او ممنوع کردند. وی چهار شبانه روز چشم بسته و دست بسته از پشت بوده و قادر به خوردن وخوابیدن نبوده است.
زندانی "حسین سرحان" در منزلش دستگیر شد و از ابتدای ورود نیروهای امنیتی به منزلش مورد هجوم و ضرب وشتم قرار گرفت و به چشمان وی اسپری فلفل پاشیدند که دیگر قادر به بازکردن چشمانش نشد و او را تهدید کردند که اگر اعتراف نکنی، مادر و خواهرت را دستگیر می کنیم. او را دو روز تمام در دستشویی بدون غذا حبس کردند.
زندانی "عیسی علی سرحان" ، صبح روز ۱۶ مارس ۲۰۰۹ میلادی پس از یورش و تخریب منزلش توسط نیروهای مزدور رژیم آل خلفیه دستگیر شد. او را با پای برهنه، چشم ها و دستان بسته و ضرب وشتم فراوان به محل شکنجه گاه مخوف و مخفیگاه های تروریستی رژیم انتقال دادند و مورد انواع شکنجه قرار دادند. او را تهدید کردند که اگر اعتراف نکنی، مادر و خواهرت را بازداشت می کنیم . او به خاطر حفظ شرف و ناموسش مجبور شد با فشار بسیار به جرمِ نکرده اعتراف کند.
زندانی " صادق جعفر مهدی "، وی توسط نیروهای ویژه و ضربت در منزلش دستگیر شد و مورد ضرب وشتم شدید قرار گرفت، و به خاطر استفاده مکرر از اسپری فلفل و ... هوشیاری خود را از دست داد.
زندانی "احمد علی احمد سعید" در منزلش دستگیر و به شکنجه گاه های رژیم آل خلیفه منتقل شد، در آنجا مورد انواع شکنجه قرار گرفت و اسپری فلفل در دهانش ریختند. وی تحت وحشیانه ترین شکنجه ها مجبور به اعتراف گردید.
امروز ، نزدیک به ۱۳ سال است که از بازداشت این افراد بی گناه می گذرد ، جوانانی که با اتهامات واهی و از پیش تعیین شده و باطل همچنان زندانی هستند. سوالی که مطرح است چه زمانی این زندانیان بی گناه آزاد می شوند و سرنوشت آنها چه خواهد شد ؟
