خبرگزاری «حوزه»- کرمان/ "شگفت آور است که حکومتی خود را طرفدار دین میداند و داعیه حمایت از روحانیت را دارد و شعار آشتی ملی نیز می دهد؛ اما مسجد و کتاب خدا را به آتش بکشد."
این جملات متن تلگرافی است که آیت الله صالحی کرمانی بعد از واقعه 24 مهر سال پنجاه و هفت برای دفاتر مراجع تقلید در قم فرستاد و سندی در اثبات چهره حقیقی رژیم دروغ گوی پهلوی است. 24 مهر یادآور واقعهای است که در دل مبارزات انقلابی استان کرمان ثبت شده است. واقعهای که عاملان حکومت پهلوی سنگدلانه دست به کشتار مردم و سوزاندن مسجد جامع شهر کرمان زدند.
مسجد جامع کرمان که در میدان مشتاقیه (شهدا) در مرکز شهر قرار دارد، یکی از مساجد قدیمی این شهر محسوب میشود ودارای قدمتی هفتصد ساله است. مسجد جامع کرمان در طول تاریخ همانند مردم این شهر در برابر ناملایمات و سرد و گرم روزگار همیشه استوار بوده است و در دوران مختلف همواره مرکز اجتماع مسلمانان و شیعیان محسوب میشده و همچون پایگاه حق شناسان و حق جویان این دیار به شمار میرفته است.
سال پنجاه و هفت برگ دیگری از محوریت و جایگاه این مسجد در این شهر ورق خورد. در آن سال که که پیام انقلاب امام در سراسر ایران تنین انداز شده بود، مردم کرمان نیز به پشتیبانی از مرجع زمان خود و در جهت مبارزه با رژیم شاهنشاهی به پاخواسته بودند و در روز 24 مهر ماه بیست هزار نفر از مردم کرمان به منظور بزرگداشت اربعین شهدای 17 شهریور تهران و برگزاری اولین سالگرد شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی در مسجد جامع شهر کرمان تجمع کرده بودند.
این موضوع که برای عاملان رژیم پهلوی قابل قبول نبود موجب شد تا 300 نفر مزدور را با لباس زاغه نشینان به سمت مسجد جامع بفرستند. مزدوران چماق به دست با شعار جاوید شاه به مسجد و مردم داخل آن حمله کردند و مردم را مورد ضرب و شتم قرار دادند، موتورهای مردم را سوزاندند و از پشت بام بر سر مردم آجر و سنگ ریختند و گاز اشک آور به داخل ساختمان مسجد انداختند و در این کارشان از کسی نگذشتند و برخی را کشتند و برخی را همچون آیت الله صالحی با ضربات خود بیهوش کردند.
عاملان حکومت پهلوی تنها به زدن مردم کفایت نکردند و به تخریب خود مسجد برای از میان بردن این پایگاه بزرگ مردمی پرداختند؛ پس به جان وسایل و ساختمان مسجد افتادند و هرچه بود را شکستند و پاره کردند و سرآخر مسجد را به آتش کشیدند و حتی سوختن قرآنهای مسجد هم مانع کار آنها نشد.
سوزاندن مسجد پایان کارشان نبود و بعد از آن به مغازههای مردم حمله ور شدند و آنها را غارت کردند و اموال کاسبان را به آتش کشیدند.
این حادثه ناگوار که در آن تعدادی از مردم کرمان به شهادت رسیدند؛ آنقدر فجیع بود که تنها دونفر از شهدا به نامهای باقدرت جوپاری و غلامرضا یزدان شناس شناسایی شدند و بقیه جنازهها مجهول الهویه ماندند.
هرچند که این ماجرا فاجعه بزرگی بود اما نه تنها ترسی در دل مردم ایجاد نکرد که باعث جوشش خون تازه در رگهای مردم گشت و سرآغازی برای مبارزات گسترده مردم کرمان شد. بعد از آن گروههای مختلف مردمی با انتشار قطعنامهها و تعطیل کردن مدارس به خیابانها آمدند با سر دادن شعار " کتاب قرآن را، مسجد کرمان را، خلق مسلمان را، شاه به آتش کشید" به مبارزات خود تا سرنگونی رژیم خونخوار پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی ادامه دادند.
انتهای پیام./
