به گزارش خبرگزاری «حوزه»، ، تربیت فرزند از مهمترین دغدغه های خانواده های ایرانی است که در شماره های گوناگون، بخش های مختلفی از راه های تربیت صحیح را تقدیم حضور مخاطبان گرامی خواهیم کرد.
* نیاز کودک به راهنما
بدون تردید، کودک در دوران کودکی نیاز شدید به راهنما دارد. از جمله کسانی که بهتر می توانند راهنمای کودک باشند، پدر و مادر هستند.
آنها هستند که باید نیکی کردن را به کودک بیاموزند و در انجام آن، کودک را تشویق کنند؛ ولی باید به این نکته توجّه شود که امر و نهی پدر و مادر، از اندازه خارج نشود و منجر به اهانت و بی احترامی به کودک نگردد.
بعضی از پدران و مادران به جهت دلسوزی و پرورش صحیح کودک خود، در رفتار و گفتار او مداخله می کنند که روز به روز، کودک بداخلاق تر و منحرف تر می شود.
اگر فرزندی اخلاق ناپسندی دارد، پدر و مادر باید عاقلانه و بدون اهانت به شخصیت او، راه صحیح را نشانش بدهند. آنهایی که مدام شخصیت کودک را تحقیر می کنند و او را به لجاجت وادار می کنند، در حقیقت، کودک را از اوّل به عملی غیر صحیح وادار می کنند.
علی علیه السلام فرموده است:
الافراط فی الملامة یشبّ میزان اللّجاج/ زیاده روی در ملامت و سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور می کند.
اگر رفتار کودک فاسد و شرارت آمیز باشد، باید قواعد تربیتی مخصوصی را به کار برد و در آنچه که کودک باید انجام دهد، راه را به او نشان داد و او را نرنجاند؛ ولی مقصود این نیست که او را به حال خود وا بگذاریم.
پدران و مادرانی که با سوء تشخیص به کودکان خود اهانت می کنند و شخصیت آنها را تحقیر می نمایند، آنها را وادار به طغیان و مخالفت می کنند و ممکن است این عمل تا پایان زندگی پدر و مادر ادامه داشته باشد و برای خانواده، نتایج شومی به بار آورد.
برای اینکه پدران و مادران، کودکان خود را به خوبی تربیت کنند و آنان را طوری پرورش دهند که بدون فشار و تهدید به خوبی ها رو آورند و از بدی ها اجتناب نمایند، لازم است در آنان ایجاد شخصیت کنند، به آنها احترام نمایند.
پیامبر گرامی اسلام، دستور سعادت بخشی را در مورد تربیت کودکان به کار می بندد و در این زمینه، حضرت علی علیه السلام می فرماید:
أکرموا أولادکم و أحسنوا آدابکم/ به فرزندان خود احترام کنید و با آداب و روش پسندیده با آنها معاشرت کنید.
احترام به فرزند، او را با استقلال در اراده و اعتماد به حبّ نفس بار می آورد و او را یک انسان باشخصیت می سازد.
پیشوایان گرامی ما عملاً برنامه های صحیحی را در مورد تربیت فرزندان خود به کار برده اند و آنان را با صفات پسندیده، پرورش داده اند.
حضرت علی علیه السلام از کودکی در دامن پر مهر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تربیت شد و تمام صفات انسانی را از آن حضرت، فرا گرفت.
مراقبت های مستقیم رسول اکرم در بروز یافتن قابلیت های درونی آن حضرت، دارای نتایج فوق العاده مهم بود. آن همه استقامت های حضرت علی علیه السلام در پرتو تربیت مربّی خوب خود، حضرت رسول صلی الله علیه و آله بود که او را این چنین نیرومند و باشخصیت بار آورد. و یا علی علیه السلام مکرّر در حضور مردم از فرزندان خود پرسش های علمی می کرد و گاهی جواب سؤالات مردم را به آنان محوّل می فرمود. یکی از نتایج درخشان از عمل احترام به کودکان و ساختن شخصیت آنان بود.
منبع: حوزه نت
