خبرگزاری حوزه | خوب آن است که مطلب را شروع کنیم، با فرمایشی از امیر مومنان امام علی علیه السلام درباره ارزش و لزوم علم آموزی تا هم نکته ای را فرا گرفته باشیم و هم در متن سخنان خود از آن مدد بجوییم.

حضرت می فرمایند: «ای مردم بدانید که کمال دین در طلب علم است و بکار بستن آن. و راستی که دانش جستن بر شما از طلب مال لازم‌تر است زیرا مال دنیا میان شما تقسیم است و برای شما ضمانت شده،دادگری او را میان شما قسمت کرده و بزودی وفا کند برای شما بدان. و دانش برای شما نزد أهلش ذخیره است و مأمورید بطلب علم از آنها،بدنبالش بروید و بدانید که مال بسیار دین را فاسد کند،دلها را سخت گرداند و علم بسیار توأم با عمل دین را اصلاح کند،و وسیله رفتن به بهشت باشد،و خرج کردن، مال را بکاهد،و علم با خرج کردنش بیفزاید و خرج کردن علم اینست که آن را در میان حافظان و راویانش منتشر کنی.»[۱]
همانطور که در فرمایش حضرت امیرالمومنین علیه السلام هم آمده است وسیله رهیابی به بهشت کسب علم و فضیلت و عمل به آن است.اگر امروز اموالی هم در راه جلب رضایت خداوند متعال خرج می شود و زمینه رستگاری فرد را در آخرت مهیا می سازد، باید توجه داشت که با تکیه و برگرفته از علم الهی است که خداوند متعال منت بر سر بشر نهاده و آن را به پیامبر عظیم الشان اسلام هدیه نموده اند، برای رستگاری بشر.
این خداوند متعال است که در اول کتاب عالم، می فرمایند با جان و مال خود در راه خدا جهاد کنید[۲] و خداوند متعال برای این جهادگران جایگاه ارزشمندی را معرفی فرموده اند و وعده پاداش به آن ها داده اند.[۳]
در این قسمت بسنده به آن می کنیم که نکته مهم و بسیار قابل توجه، این است که طبق فرمایش حضرت امام علی علیه السلام راه فلاح و رستگاری علم آموزی و عمل به آن است.[۴]

امروز دولت جمهوری اسلامی ایران از طریق آموزش و پرورش مهم ترین و گسترده ترین سازمانی است که به حکم قانون باید بصورت رایگان رسالت تعلیم و تربیت را پیش ببرد[۵] و در خط مقدم این جبهه معلمان به عنوان افسران سپاه پیشرفت کشور مشغول[۶] به فعالیت هستند.
معلمان عاشقانی هستند که معلمی را نه به عنوان یک شغل، بلکه به عنوان یک هنر در پیش گرفته اند، برای شعله ور نمودن شمع وجود دانش آموزان.

چه خوب است که یک معلم، آشنایی تخصصی با علوم دینی داشته باشد. تا بتواند در مسیر علم آموزی به نحو احسن و هر چه بهتر ایفای نقش کند.اما متاسفانه با توجه به قوانین پذیرش حوزه محترم علمیه این امکان وجود ندارد.چه عیبی دارد یک معلم در صورتی که امکان و علاقه تحصیل در علوم دینی را دارد او را بپذیریم؟
البته هستند انسان های آزاده ای که علاقه به فراگیری علوم دینی دارند ولی اشتغالشان به شغلی دیگر با توجه به قانون موجود مانع تحصیل رسمیشان در حوزه علمیه است .اما در این نوشتار از این جهت به معلمان پرداخته شده است که وظیفه بسیار مهمشان که تربیت نسل های آینده جامعه است خطیر تر است و این مهم بر کسی پوشیده نیست.

با توجه به دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻧﺤﻮه ﭘﺬﯾﺮش ﻃﻼب ﻓﺎﻗﺪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﺗﺤﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺪﯾﺮیت ﺣﻮزه ﻫﺎی ﻋﻠﻤﯿﻪ در ماده ۲ این دستورالعمل شاهد آن هستیم که یکی از موارد پذیرش طلبه عدم اشتغال ایشان است.[۷]
خب عیبش کجاست یک فرد معلم باشد، طالب علوم دینی هم باشد؟ عیبش کجاست که یک معلم بخواهد متخصص در دین باشد؟ عیبش کجاست که یک معلم بخواهد بصورت رسمی تحصیل کند و معمم هم بشود؟

چرا یک معلم با تلاش های بسیار برای موفق شدن برای شرکت در کلاس های رسمی حوزه علمیه، برای این که می خواهد متخصص در دین شود تا از این تخصص در کار خود بهره ببرد،مواجه می شود با اینکه شما می توانید بصورت غیر رسمی در مدارس غیر رسمی تحصیل کنید!
چگونه است که یک مدرسه غیر رسمی می تواند برنامه ای داشته باشد منطبق بر زمانی که معلم احتیاج دارد برای تحصیل ایشان. اما حوزه علمیه این توانایی را ندارد؟ در ادامه هم که حوزه علمیه قائل به عدم اعتبار مدرک این مدارس است.

در سالی که گذشت شاهد حضور کم نظیر طلاب به عنوان معلم در آموزش و پرورش بودیم.[۸]این بیانگر آن است که آموزش و پرورش نیازمند مطالب و معارف حوزه علمیه و حوزویان است.
چطور می شود ما معمم معلم داشته باشیم، اما معلم معمم نه!

یقینا می شود با بررسی دوباره دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻧﺤﻮه ﭘﺬﯾﺮش ﻃﻼب ﻓﺎﻗﺪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﺗﺤﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺪﯾﺮیت ﺣﻮزه ﻫﺎی ﻋﻠﻤﯿﻪ تدبیری در راستای تحول این دستور العمل در راستای تحقق این مهم یعنی تحصیل معلمان مشتاق و طالب علوم اسلامی بصورت رسمی اندیشید.

با بررسی دقیق این موضوع و ایجاد مسیر قانونی اجازه بدهیم معلمانی که همیشه تشنه آموختن هستند و قصد دارند دریای عظیم معارف اسلامی را به عنوان محل رفع تشنگی خود انتخاب کنند، به دلیل وجود موانع اداری این فرصت ارزشمند را از کف ندهند.
تربیت انسان موحد را می توان از عوامل مهم زمینه ساز ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف دانست. معلمان در این زمینه می توانند کار های ارزشمندی انجام دهند که دیگر بخش های جامعه در آن کم توان و شاید ناتوان هستند.حال شما فرض بفرمایید معلمی متخصص در دین باشد و مشغول به این امر خطیر.

بستن درب های ورود به حوزه علمیه برای معلمان مشتاق تحصیل در این فضای علمی مقدس می تواند منجر به دفع ظرفیت هایی باشد که چه بسا، با حضورشان در حوزه علمیه و عمیق شدن ایشان در معارف انسان ساز حوزه خدمات قابل توجهی نسبت به حوزه محترم علمیه و آموزش و پرورش و جامعه طالب علم به جای بگذارند.
امید است روزی فرا برسد تا این فرصت ارزشمند برای جامعه فرهنگی کشور محیا گردد و معلمان علاقه مند، توفیق پیدا کنند به لباس سربازی امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف درآیند.
امید است این نوشتار مورد رضایت خداوند متعال و حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار گیرد ان شاء الله.