به گزارش خبرگزاری حوزه، ۱۷ ربیع الثانی، سالروز ارتحال مرحومه فاضله «فاطمه خانم امامی»، والده مکرّمه مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی است که توجه شما را به متنی درباره این بانوی فاضله جلب می کنیم:

بسمه تعالی
والده مکرّمه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی قدّس سره، یعنی بانوی متدیّنه، شاعره فاضله، فاطمه خانم امامی، دختر مرحوم آیت الله آخوند ملامحمّدعلی قدس سره – هم حجره و شریک بحث میرزای بزرگ شیرازی در اصفهان- بسیار اهل تهجّد و عبادت بودند.
حضرت آقا، علاقه عجیبی به ایشان داشته و همواره در یادشان بودند و بسیاری از اوقات، برای زیارت قبرشان به قبرستان نو می‌رفتند. خاطرات بسیاری از مرحوم جدّ و دایی های گرامی شان را به واسطه والده خود نقل می کردند و همیشه از تدیّن و ارادت به اهل بیت علیهم السلام و حُسن اخلاق و خانه داری آن مرحومه سخن می گفتند.

در معرّفی خاندان این بانوی فاضله همین چند بیت شعر از خودشان که همواره آقا آن را می خواندند کافی است:
من زنی بوده‌ام از اهل هنر * صاحب معرفت و دانش و فرّ
همسرم بود چو فخر اوتاد * آیت الله مسمّی به جواد
پدرم نیز چو اخوان کرام * بود مشهور میان اعلام
مادرم چون به زنان کهتر بود * در میانه ز زنان مهتر بود

آقا می فرمودند که والده مکرّمه شان بسیار اهل تهجّد و شب زنده داری بودند و همه اهل منزل، گریه‎های سوزناک ایشان را در هنگام خواندن دعای کمیل و ابوحمزه، زیارت عاشورا و غیره و هنگام قرائت بهترین اشعار پندآموز و سازنده و مناجات با خداوند، به یاد داشتند.
یک کتاب زاد المعاد آقای والد ایشان داشتند و یکی هم والده شان، که می فرمودند از بس هنگام دعا خواندن گریه کرده بودند، حاشیه این دو زاد المعاد از اثر اشک‌های آن دو بزرگوار پر شده بود.
در مورد قرآن کریم هم، مرحوم آقا می‌فرمودند که والده فاضله شان، در ایام ماه رمضان، هر سه روز، یک بار، قرآن را ختم می‌کردند، و در غیر آن ایام هم، تقریباً به همین صورت بود.

در وصف عبادت و تهجّدهای ایشان، همین چند بیت که آقا از لسان والد معظّمشان در مصیبت فقدان والده شان می خواندند بس است:
جبهه ای کز سجده بودی تابناک * نیلگون گردید آخر زیر خاک
رفت از کف آن زن شب زنده‌دار * و آن به ایّام خصوصی روزه‌دار
یاد باد آن گریه‌هایش در سحر * و آن تلاوت‌های قرآن یاد باد

در حُسن تبعّل و خانه داری هم واقعاً بانوی نمونه ای بودند. ایشان در نهایت قناعت و صبر رفتار می‌کردند و اینکه یک بار چیزی بخواهند یا در کم و زیاد امکانات زندگی حرفی بزنند چنین نبود و در عین‌حال، صبر بر این نداری و کمبودها داشتند.
آقا می‌فرمودند که پدر و مادرشان در زندگی مشترک، از یکدیگر هیچ وقت گله‌ای نداشتند و با تمام مشکلات اقتصادی و کمبود امکاناتی که بود، زندگی آنها در کمال لذّت و ابتهاج می‌گذشت.
مرحوم آقا از قول والده‌شان نقل می کردند که: «یک روز که سفره را انداخته بودم، وقتی همه بچّه‌ها آمدند، سر سفره نشستند که غذای کمی در آن بود. به بچه‌ها گفتم که خیال می‌کنم سر سفره‌ای نشسته‌اید که همه چیز در آن هست، ولی فهمیدم که پدر از این حرف ناراحت شد و اشک در چشمانش جمع شد. خجالت کشیدم و همیشه می‌فرمود: پشیمانم که این‌قدر هم اسباب ناراحتی پدرتان را فراهم کردم.»
نسبت به حُسن خلق هم، ایشان سرآمد بانوان آن زمان بود. از رفت و آمدهایی که با اقوام و ارحام داشتند تا آموزش و تعلیم قرآن و معارف دین به بانوان متدیّنه آن روز؛ و شفقت ها و مهربانی هایی که نسبت به خانم‌های همسایه و اطرافیان داشتند، همه را جذب اخلاق ایشان کرده بودند.
نسبت به امر تربیت فرزند هم انصافاً نمونه بودند. فرزندان ایشان از علما و مراجع عالیقدر شیعه شدند. آقا می فرمودند ما وقتی کوچک بودیم، ایشان نمی فرمود که چون ضعیف هستید، روزه نگیرید، بلکه ما را تشویق می کرد که اگر روزه بگیرید برایتان تخم مرغ نیمرو می‌کنم.

اشعار دلنشین و معرفتی را زیاد به فرزندان یاد می دادند و برای شان می خواندند. در آشناکردن فرزندان با معارف قرآن واهل بیت علیهم السلام مخصوصاً ارادت به حضرت ولی عصر امام زمان ارواح العالمین له الفداء نیز فوق العاده بودند که مرحوم آقا همیشه این دو بیت را در این باره می‌خواندند:
لا عذّب الله أمّی أنّها شربت * حبّ الوصی و غذّتنیه باللبن
و کان لی والد یهوی أبا حسن * فصرت من ذی و ذا أهوی أبا حسن

همه اینها، از این بانوی فاضله شاعره متدیّنه، یک الگو ساخته بود که همه برای تشویق دختران و زنانشان برای سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت، به ایشان مثال می زدند و از مکارم و فضایل اخلاقی شان نقل می کردند.

پس از فوت آن مرحومه در هفدهم ربیع الثانی ۱۳۶۸ قمری، فقیه عظیم الشأن آیت الله العظمی آقای حاج سید محمّدتقی خوانساری ره بر ایشان نماز خوانده و تا پایان تشییع و خاکسپاری شان در مقبره حاج شیخ عبدالکریم حائری ره (قبرستان نو) در معیّت جمعیتی که در تعظیم و تجلیل از مقام این بانوی متدیّنه و فاضله آمده بودند، حضور داشت؛ اعلی الله مقامهم اجمعین

منبع: کتاب (محضر آفتاب)، نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی / محسن اکبری شاهرودی