به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، مستند"برای یک زندگی معمولی" به همت مؤسسه شناخت و با حضور حسین شمقدری، کارگردان اثر در قم نقد و بررسی شد.

در این نشست که عصر سه شنبه با مشارکت انجمن سواد رسانه ای طلاب و مدرسه رسانه ای مرحوم استاد فرج نژاد در سینما آوینه مجتمع فاطمه الزهرا(س) قم برگزار شد، حسین شمقدری با اشاره به مشکلات ساختاری و ریشه دار کشور ما در زمینه اقتصاد ابراز داشت: ترکیه از زمان حاکمیت حزب عدالت و توسعه در سال ۲۰۰۲ میلادی به تدریج در مسیر پیشرفت قرار داشته و جالب این که با وجود آن که کشور لائیکی به شمار می رود، اما مردمی مسلمان، معتقد و ضداستکباری دارد.

وی افزود: این که من در این مستند نقاط قوت اقتصاد ترکیه و سطح رفاه در این کشور را نشان داده ام به این خاطر است که در سفرهای متعددی که به این کشور داشته ام، این پیشرفت را محسوس دیده ایم و ای کاش به مدیران و مسئولان ما بربخورد که چرا در ترکیه این مساله رخ داده و ما دچار ضعف هستیم.

وی گفت: هدفم در این مستند، نقد جدی به وجود رانت و فساد و انحصار در اقتصاد ماست که متأسفانه عمدتاً ریشه در وابستگی به نفت دارد و این که باید روش ها و سیاست هایمان را در مسیر رشد و پیشرفت اصلاح کنیم و اتفاقاً می توانیم در این باره از تجربه ترکیه درس بگیریم.

کارگردان مستند "انقلاب جنسی" همچنین بیان داشت: ما برای تغییر نیاز به گفتمان سازی و نقد رسانه ای داریم و ای کاش فضای صداوسیمای ما از این فضای تک صدایی و فشلی که در آن قرار دارد، خارج می شد و زمینه نقد و گفت و گو به درستی در رسانه ملی فراهم می شد.

حجت الاسلام علی قهرمانی، منتقد و پژوهشگر رسانه نیز با اشاره به این که استفاده از سوژه روز و موضوعات مورد توجه جامعه، همچنین سلیقه مناسب در پردازش سوژه از جمله نقاط قوت مستند «برای یک زندگی معمولی» به شمار می رود، گفت: بنده کارگردان این اثر را در زمره نیروهای انقلابی می دانم و به همین خاطر انتظارم این است که نگاه جامع تری به مسایل داشته و در نقد مسایل از جمله چرایی و تحلیل مهاجرت برخی از ایرانیان به ترکیه و سرمایه گذاری در این کشور، در سطح بالاتری به تحلیل و تولید محتوا می پرداخت.

وی افزود: آن چه قابل توجه است این که در این اثر از همان آغاز، کارگردان و تیم سازنده به شکل ناخواسته دچار آفت خودتحقیری نسبت به جامعه ایرانی می شود و حال آن که چه در طرح مساله و چه ارایه راه حل و نسخه درمان لازم است که نگاه جامعی داشته باشد و به نحوی عمل نکند که این ذهنیت در مخاطب شکل بگیرد که ما ایرانیان در بدبختی زندگی می کنیم.