به گزارش خبرگزاری حوزه از ساری، آیین آغاز سال تحصیلی حوزه های علمیه شهرستان آمل در مدرسه علمیه حجتیه و با پیام آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار گردید.
حضرت آیت الله جوادی آملی در این پیام تصویری، بیان داشتند: علم یک سلسله تعریفات اساسی و مقومات دارد که از این مقومات و نکات اساسی علم معنای عالم و سلسله علما از یک سو، مهد علم در حوزه و دانشگاه از سوی دیگر، آداب متعلمان از سوی سوم و بهره وران جنبی حوزه و دانشگاه از جهت چهارم و مانند آن روشن خواهد شد.
معظم له با بیان اینکه حقیقت علم توسعه بخشی است نه تنگ نظری، اظهار داشتند: همانطور که این معنا در حقیقت علم اخذ شده که علم یک نوری و مظروفی است که شرح صدر را به همراه دارد و نه تنها جا را تنگ نمی کند بلکه به دیگران هم جا می دهد و صحنه دل را بازتر می کند؛ وقتی کسی عالم به معنای حقیقی شد، عالم نیز هرگز جا را برای دیگران تنگ نمی کند، بلکه عالم در هر شهر و دیاری که باشد، آن فضا و مکان را، آن زمان و زمین را آن تاریخ و جغرافیا را توسعه می دهد. حقیقت علم توسعه بخشی است نه تنگ نظری. عالم چون از یک نوری برخوردار شد که خصیصه آن نور، وسعت نگری است بلندنظری است و جادادن به دیگران است خودش هم تنگ نظر نخواهد شد با دیگران می سازد و دیگران را می پذیرد. این خصیصه علم است.
برای مشاهده اصل خبر اینجا را کلیک نمایید.
در ادامه این مراسم، حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی رییس موسسه آموزش عالی اسراء و آیت الله علیدوست عضو جامعه مدرسین و استاد سطوح عالی حوزه های علمیه قم سخنرانی نمودند.
حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در سخنان کوتاهی ضمن خیر مقدم به حضار، مردم و اصناف، مسئولین شهری و استانی، اساتید و طلاب، به تاریخچه ای از مدرسه در حال ساخت اشاره کرد و بیان داشت: اصرار بر این بود که این مراسم را در همین مدرسه آغاز کنیم به رغم همه شرایطی که مستحضر هستید، حضرت استاد کارشان مسائل علمی و تحقیق و تدوین و تصنیف آثار است که الحمدلله مشاهده میفرمایید اما همواره تشویق میکردند تا مراکز علمی شکل بگیرد و این رسالت علما بوده است.
وی سپس به گزارشی از مدرسه در حال ساخت اشاره کرده و بیان داشت: این مدرسه از حدود ۲۵۰۰ متر زمین تا حدود هفت هزار متر بناء شکل یافته است. ایجاد چنین مجموعهای که در شرایط فعلی بتواند نیازهای علمی این شهر را دینی و معنوی این شهر را تأمین بکند کار آسانی نیست. در اقلیم عظیم اسلامی از قاهره مصر گرفته تا مناطق شرق اوسط و خاورمیانه تمام این مناطق به ایران ما کلاً نُه تا نظامیه داشتیم. نظامیه یعنی همان مدارس علمی که خواجه نظام الملک تأسیس کرده بود. قاهره مصر بود، موصل عراق بود، بغداد بود، مرو بود، نیشابور بود و از جمله آمل. آمل در هزار سال قبل نظامیه داشت. دانشگاه علمی داشت که این نظامیه کمکم توانست در همه مناطق شمال کشور با محوریت آمل شکل پیدا بکند.
آیت الله علیدوست نیز در سخنانی اظهار داشت: هر چند آیت الله العظمی جوادی آملی از آمل هست، اما برای آمل نیست، بلکه برای ایران تنها هم نیست، برای جامعه مسلمان تنها نیز نیست، بلکه برای جهان بشریت و انسانیت هستند، همانطور که ائمه اطهار علیهم السلام نیز برای مسلمانان تنها نیستند، همچنانکه کتاب شریف نهج البلاغه و صحیفه سجادیه نیز از اسلام هستند ولی برای انسان است، و ما خوشحال هستیم که در دوره ای زندگی می کنیم که کشورمان ایران، درخشنده ترین عالمان طول تاریخ تشیع را در خودش دارد.
وی سپس به حدیثی از رسول گرامی اسلام اشاره کردند بیان داشت: أَ لاَ أُحَدِّثُکُمْ عَنْ أَقْوَامٍ لَیْسُوا بِأَنْبِیَاءَ وَ لاَ شُهَدَاءَ یَغْبِطُهُمْ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ اَلْأَنْبِیَاءُ وَ اَلشُّهَدَاءُ بِمَنَازِلِهِمْ مِنَ اَللَّهِ عَلَی مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ قِیلَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ هُمُ اَلَّذِینَ یُحَبِّبُونَ عِبَادَ اَللَّهِ إِلَی اَللَّهِ - وَ یُحَبِّبُونَ اَللَّهَ إِلَی عِبَادِهِ قُلْنَا هَذَا حَبَّبُوا اَللَّهَ إِلَی عِبَادِهِ فَکَیْفَ یُحَبِّبُونَ عِبَادَ اَللَّهِ إِلَی اَللَّهِ قَالَ یَأْمُرُونَهُمْ بِمَا یُحِبُّ اَللَّهُ وَ یَنْهَوْنَهُمْ عَمَّا یَکْرَهُ اَللَّهُ - فَإِذَا أَطَاعُوهُمْ أَحَبَّهُمُ اَللَّهُ . این روایت روایت عجیبی است، اینکه می فرماید ما جمعیتی را در قیامت داریم که بر منبر نور نشسته اند، که نه پیامبر هستند و نه شهید، اما هم انبیاء و هم شهداء، غبطه آنها را می خورند، اینها کسانی هستند که مبلغ دین کامل هستند و خدا را به مردم معرفی می کنند و امر به معروف و نهی از منکر می کنند، پیامبر می فرماید که انبیاء و شهداء، غبطه چنین افرادی را می خورند و این مطلب خیلی عجیب است!
آیت الله علیدوست سپس بیان داشت: حدیث دیگری از پیامبر گرامی اسلام در مقام طالبان علم آمده که «مَن طَلَبَ بابا مِنَ العِلمِ لِیُحیِیَ بِهِ الإسلامَ کانَ بَینَهُ و بَینَ الأنبیاءِ دَرَجَةٌ فِی الجَنَّةِ» هر کس در جستجوی بابی از علم برآید تا به وسیله آن اسلام را زنده بدارد، در بهشت، میان او و پیامبران، تنها یک درجه فاصله باشد، اگر طالب علم دغدغه اش زنده کردن اسلام باشد، این درجه به او عنایت می شود، باید توجه داشت به موازات این درجات، مسئولیت عالم هم خیلی مشخص و بالاست. اینکه انسان بتوان ضمن حفظ هنجارهای علمی، بتواند دینی را با نظام و جامعه در یک نظام حلقوی و هرمی معرفی کند، این مهم است که این اولا باید خودش را تقویت کند، طلاب نباید وابسته باشند، هر چند باید دغدغه نظام را داشته باشد ولی این دغدغه باید به خاطر اسلام باشد، چون نظام اسلامی است، چون کشور اسلامی است، او باید آزادی خودش را حفظ کند.
