به گزارش خبرگزاری حوزه، نشست کیهان شناسی که به همت بخش حوزوی در محل بیست ودومین نمایشگاه بین المللی قرآن برگزارشد. استاد کیهان شناسی با بیان اینکه قرآن کریم کتاب هدایت بشر است گفت: این کتاب الهی به شیوه های مختلف به دنبال تعالی وهدایت انسان است وبا توجه به درک انسان از محیط پیرامونی خود برای هدایت وی از آنان مثال زده تا راه هدایت هموارتر باشد، یکی از این راهها توجه انسان به آسمانها وتفکر پیرامون آن است.

این محقق وپژوهشگر دانشگاه افزود: انسان با دقت در حرکت ستارگان وسیارات به عظمت ونظم دقیق عالم پی می برد و قرآن نیز در سوره ملک براین نظم دقیق وحساب شده تاکید می فرماید ، از همین نظم حساب دقیق ما شاهد پیدایش روزوشب ،ماه وسال هستیم.

وی با اشاره به این مطلب که با تدبر در خلقت زمین وآسمانها راهی برای تکبر انسان باقی نخواهد ماند تصریح کرد : از عمر کره زمین 4میلیاردو نیم می گذرد در همین حال از عمر کائنات 07/13میلیارد سال گذشته واز تمدن بشر حدوداً 10هزار سال سپری شده، یعنی آن زمان که زمین نبود کائنات وجود داشته اند ودر آینده نیز این بشر از لحاظ فیزیکی بر روی این کره خاکی نخواهد بود و به مسیر دیگر کمال رهسپار خواهد شد، آیا این اندیشه به آدم اجازه می دهد نسبت به پروردگار خود تکبر بورزد ودستوراتش را عمل نکند.

این استاد کیهان شناسی گفت: انسان کنونی با همه ادعاهایش در رسیدن به علوم در برابر خلقت آسمان و رسیدن به کوچکترین اجرام آسمانی ناتوان خواند و افزود: ما با این همه پیشرفت تنها توانسته ایم به برخی از کرات نزدیک زمین برویم و از رفتن به سیارات دیگر نه امروز که در آینده هم ناتوانیم، چون اگر بخواهیم به برخی این کرات که تازه به نوعی نسبت به زمین نزدیک هستند برویم با سرعت نور هم  عمر بشر کفاف رسیدن به آنجا را نمی دهد .

وی به دیگر زمینه های تفکر انسان در خلقت آسمانها ورسیدن به خداشناسی را توجه به نور خورشید دانست وگفت: این نور خورشید ساده که همه ما از آن به طریق مختلف بهره می بریم خودش یک نیروگاه اتمی است که نیتروژن را به هلیم تبدیل می کند ودر هر ثانیه انفجاری معادل 5/4میلیون تن سوخت می سوزاند که انرژی حاصل شده از آن در هرثانیه برابری می کند با صدها انفجار بمب هیدروژنی که به مرور این انرژی از بین خواهد رفت این را علم امروز فهمیده در حالی که در قرآن صریحاً می فرماید، روزی نور خورشید وستارگان از بین خواهد رفت.

وی درپایان تاکید کرد : با تدبر در قرآن و توجه به محیط پیرامونی خودمان که قرآن با نام گذاری برخی از سوره های خودش مارا به تدبر در خلقت آنان دعوت کرده است، می توانیم راه سعادت وتکامل را طی کرده و به هدف مطلوب که خداشناسی وعمل به دستورات برسیم.