به گزارش خبرگزاری «حوزه» سینمای ایران از 5 شهریور با یک روز تاخیر، عطر محمدی(ص) به خود گرفت، زیرا جدیدترین ساخته مجید مجیدی که متبرک به نام حضرت رسول(ص) است روی پرده سینماهای کشور رفت. «محمد رسول الله» کاری است که از آن نباید تنها به عنوان یک فیلم سینمایی نام برد، بلکه محصولی است که می‌توان آن را پیام آور صلح و رحمت دانست. در این کار شاهدیم تصویری زیبا همراه با رفعت از پیامبر اسلام (ص) تصویر شده، بر خلاف آنچه امروز  در دنیا از اسلام می‌گویند.

 این فیلم همچنین به طور همزمان با ایران در جشنواره فیلم مونترال کانادا هم به نمایش در آمد و قرار است اکران بین‌المللی بسیار خوبی هم برای آن در نظر گرفته شود، البته در این میان ممکن است برخی کشورهای عربی که وهابی‌ها وسلفی‌ها در آن قدرت دارند نسبت به فیلم مذکور اعتراضاتی داشته باشند، با این حال اگر اکرانی خوب برای کار برگزیده شود این اعتراضات نیز تاثیر چندانی نخواهد داشت.

درباره موضوعات فنی این فیلم هنوز برای اظهار نظر کردن زود است، اما امید است، با حمایتی که از این فیلم می‌ شود قسمت دوم آن هم به زودی جلوی دوربین برود. این اقدام کمترین کاری است که می‌توان در حق پیامبر رحمت(ص) انجام داد، چون متاسفانه این روزها بی‌انصافی هایی که نسبت به مقام ایشان می‌شود باعث شده حقایق برای بسیاری از مردم دنیا بیان نشود.

 «دوران عاشقی» نگاهی تکراری به خیانت

 اما در اکران این روزهای سینمای ایران، ‌فیلم‌های دیگری هم وجود دارد که به تازه‌گی روی پرده رفته اند، بنابراین به طور خلاصه آنها را معرفی کرده، ارزیابی اجمالی از آنها خواهیم داشت.

اولین فیلم مورد بحث، جدیدترین ساخته علی رضا رئیسیان است «دوران عاشقی» نام دارد؛ در این فیلم باز هم موضوع خیانت مطرح می باشد. اتفاقی که این روزها در فیلم‌های سینمایی ما به شدت باب شده، البته منظور ما از این انتقاد این نیست که به معضلات اجتماعی پرداخته نشود، بلکه می‌خواهیم بگویم که چند درصد از خانواده‌های ایرانی با این معضل درگیرند که سینمای ما باید چنین نگاه جدی به موضوع داشته باشد؟ مسلما جواب بسیار اندک است، اما تولیدات سینمای ما نسبت این موضوع زیادی دقیق شده‌اند!

البته می‌توان دلیل برخی از این گرایشات را حدس زد، آنهم بحث گیشه است، چون متاسفانه این دست فیلم‌ها در گیشه فروش موفقی دارند. این مطلب به ما می‌گوید مخاطبان سینما هم در رواج چنین فیلم‌هایی، نقش دارند، چون اگر آنها از فیلم‌هایی با این محوریت حمایت نکنند، فیلمساز نیز به سراغ این موضوعات نخواهد رفت.

اما افسوس وقتی بیشتر می‌شود بدانیم در کنار ما الگوهای فراوانی از زنان و مردان بزرگ وجود دارد که زندگی هر کدام می‌تواند الهام بخش یک فیلم سینمایی باشد، با این حال آنها را فراموش نموده و اصطلاحا در صندوقچه خاطرات اسیر کرده‌ایم. خانواده شهداء، جانبازان، آزادگان و... نمونه‌هایی از این الگوهایی اسلامی هستند که قادرند هم به گیشه رونق بخشند، هم فضای سینمای ما را به سوی ارزش‌ها هدایت کنند. برای روشن‌تر شدن‌ موضوع از فیلم «شیار 143» نام می‌برم که محور آن مادر یک شهید بود، اما این فیلم توانست هم در گیشه هم در بین اهالی سینما بازخوردهای بسیار خوبی داشته باشد.

 «خداحافظی طولانی» فیلمی ساده، اما شریف

 فیلمی دیگر که اخیرا اکران عمومی شده «خداحافظی طولانی»نام دارد. این فیلم جز آن دسته تولیدات شریف و آبرومند سینمای ایران است که در آن به زیبایی هر چه تمامتر به اخلاقیات و روابط انسانی پرداخته شده است. این فیلم را باید نقطه اوج فعالیت کارگردانش، یعنی فرزاد موتمن نام برد که به خوبی داستانی عاشقانه را روایت کرده. درباره مردی است که همسرش را به دلیل بیماری از دست داده، اما هنوز نمی‌تواند یاد و عشق همسر را از دل خارج کند برای همین وی در خیالش هنوز با او زندگی می‌کند، اما با ورود زنی دیگر و ازدواج آنها این خیال با یک خداحافظی به پایان رسیده و زندگی جدید آغاز می‌شود.

 در این فیلم با روش زیبا و دوست داشتنی، به اخلاقیات توجه شده، مثلا صبر، وفادرای، عشق به همسر از جمله این ارزش‌هاست که در احکام و احادیث اسلامی نیز بارها به رعایت آن توصیه شده است. «دوران عاشقی» روایتی عاشقانه از زندگی خانواده ای مرفه نیست، بلکه عشق را در خانه ای کوچک و فقیرانه تصویر می‌کند و نشان می‌دهد در اوج تنگدستی هم می‌توان زندگی خوب داشت و از آن لذت برد، حتی بی راهه نیست بگویم الگوی که در این فیلم به آن نگاه شده تصویری از زندگی اسلامی - ایرانی است.

 آموزه دیگری که در این فیلم می‌بینیم، تقبیح برخی رفتارهای ناپسند است، که «انتقام» مثالی روشن در این زمینه می باشد. در این فیلم به خاطر تهمت‌های ناروایی که برخی افراد به قهرمان داستان زده‌اند وی مدتی به زندان افتاده، اما همواره سعی می‌کند تا جلوی خشم خود را گرفته، با بخشش و صبر مردم را متوجه اشتباهشان نماید.

مطلب دیگری که در این فیلم مشخص است به امید و نشاطی مربوط می شود که در فیلم موج می‌زند. به واسطه این فیلم آموخته می‌شود حتما نیازی نیست که فیلم به صورت طنز ساخته شود تا مردم خوشحال شوند، بلکه با کاری نظیر «خداحافظی طولانی» هم می توان در مردم ایجاد شادی کرد. درباره بازیگری و کارگردانی این کار هم چیزی نباید گفت، زیرا در اوج، هر دو بخش انجام شده، این امر نشان می‌دهد کارگردان هم کار مشخص داشته  و بازیگرانی خوب را انتخاب کرده است.

 «مردن به وقت شهریور» فیلمی با قالب تلویزیونی

 «مردن به وقت شهریور» فیلم دیگری است که این روزها روی پرده رفته و کارگردانی آن را هاتف علیمردانی بر عهده دارد. محور این کار جوانان هستند، اما ساختاری که برای آن انتخاب شده، به هیچ وجه در استانداردهای سینما نمی‌گنجد، البته کارگردان سعی کرده با بهره بردن از بازیگرانی چون حمید فرخ نژاد و هانیه توسلی کمی بر جذابیت کارش بیفزاید، اما در عمل تنها توان این را دارد تا در نهایت فیلم خوب تلویزیونی شود، نه اینکه روی پرده شاهد آن باشیم. درباره این فیلم چیزی بیش از این برای گفتن وجود ندارد.

 فیلمسازی در راه پدر

اما فیلمی آخری که درباره آن حرف می‌زنیم «قندون جهیزیه» نام دارد. فیلمی که ساخته فرزند رسول ملاقلی پور فیلمساز برجسته کشورمان است، البته علی ملاقلی پور در مصاحبه‌های خود سعی کرده به روی این امر صحه بگذارد که کارش را نباید با پدرش مقایسه کرد، چون وی مسیری خاص برای خود در فیلمسازی دارد، اما به وضوح می‌توان دید او همچون پدرش دغدغه کارهای ارزشی را در سینما دارد. برای همین فیلمی جلوی دوربین برده که با وجود زبان طنز، در پرداختن به ارزش های اسلامی و انسانی نیز عملکردی موفق داشته است.