به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین معادی خواه شب گذشته در نشست علمی موسسه فهیم با عنوان «چالش های بازخوانی حماسه عاشورا» گفت: یکی از مهمترین چالش هایی که در امر پژوهش واقعه عاشورا وجود دارد، نوع تنظیم، توسط کسانی است که در این حادثه متضرر می شدند.

وی افزود: به همین خاطر است که تعارضات بسیاری در برخی روایات پیش از حادثه عاشورا وجود دارد که با عقل، تاریخ و زمان سنجی تاریخی همخوانی ندارد.

این محقق حوزه بیان کرد: از جمله این مسایل می توان به اخباری در زمینه نقشه و طرح حضرت مسلم (ع)برای ترور عبیدالله  اشاره کرد؛ این مساله به طرق مختلف بیان شده است که در هر کدام از این موارد، شواهد تاریخی بسیاری بر رد آنها وجود دارد ولی این مسایل در کتبی آمده است که بسیاری از پژوهشگران به آنها توجه می کنند.

وی گفت: همه این ها مجموعه گزارش هایی است که فقط در جهت سیاه نمایی علیه حضرت مسلم(ع) ساخته شده است؛ این فرضیه شواهد بسیاری دارد؛ نکته جالب در این زمینه تاریخ نگاری است که همه چیز به نفع عبید الله بن زیاد به عنوان کارآمد بودن او و از این سوی ناکارآمدی حضرت مسلم(ع) بوده است.

این پژوهشگر تاریخ اسلام تصریح کرد: برای حل بسیاری از معماهایی که در این زمینه وجود دارد، باید به همه جوانب تاریخی نظر داشت از جمله یک باند بسیار قوی و تاثیرگذار در کوفه که از دوران زیاد پدر عبیدالله به جای مانده بود که نقش بسیار مهمی در قبض و بسط های سیاسی در آن زمان داشت.

وی خاطرنشان کرد: اگر کسی با سرگذشت زیاد پدر عبید الله و باندی که در زمان او شکل گرفته بود آشنا شود، بسیاری از گره های ذهنی او در خصوص نحوه عهد شکنی کوفیان باز خواهد شد؛ زیاد از افسران قوی امام علی(ع) بود؛ به ظاهر فرد سستی نیز نبود، زیرا معاویه اصرار داشت که دو نفر را جذب کند که یکی عمروبن عاص بود و دیگر زیاد که در جذب زیاد موفق نبود و این مساله یک ارزش برای زیاد به شمار می رفت.

حجت الاسلام والمسلمین معادی خواه گفت: در زمان او یک باند بسیار قوی در کوفه شکل گرفت که این افراد به نوعی یک جنبش عدالتخواهی را تشکیل دادند و زیاد از آنها حمایت کرد و به آنها نیز گفت که تا وقتی که من حاکم این منطقه هستم شما می توانید به فعالیت های مخفی خود ادامه دهید.

وی بیان کرد: زیاد، توانست به این افراد این مساله را بقبولاند که مصلحت سیاسی جنبش عدالتخواهی این است که صبر کنید که دوره معاویه تمام شود و من هم با شما همدل هستم و اگر بخواهید کاری انجام شود، باید این صبر را داشته باشید؛ به نظر می رسد که همه سران جنبش عدالتخواهی در عراق غیر از حجربن عدی این مساله را قبول کردند؛ البته این مساله نیز بسیار مهم است که چرا این مساله انجام شد؛ حجر بن عدی نیز با یک مظلومیت خاص به شهادت رسید و افرادی مثل علی بن حاتم طایی حجر را متهم به تندروی کردند.

این استاد حوزه بیان کرد: به تدریج برخی از افراد به باند زیاد پیوستند که از آن جمله می توان به شمر و شبث بن ربعی و سه نفر دیگر اشاره کردکه این افراد با نامه ای که به حضرت نوشتند باعث شدند که امام حسین(ع) تصمیم قطعی به خروج بگیرند؛ در واقع پس از نامه این چند نفر بود که امام(ع) به حرکت مصمم شدند.

وی گفت: اگر کسی با این باند آشنا باشد می داند که این چند نفر می توانستند یک اجماع را ایجاد کنند و اگر نیز نبودند هیچ اجماعی شکل نمی گرفت؛ صف عدالتخواهان در کوفه به دو نیم شد و شوکی ایجاد شد که قابل هضم نبود و درکنار آن سختگیری ها و برخوردهای زیادی انجام شد و در این زمینه صحبت از اعدام ده نفر از جمله میثم تمار مطرح شد که شهادت میثم کمتر در مقتل سیدالشهدا مطرح شده است.

حجت الاسلام والمسلمین معادی خواه خاطرنشان کرد: در این زمینه نیز مباحث اشتباه و مغرضانه ای ذکر شده است که در میان آنها می توان به دیدار و ملاقات و مباحثی که ایشان با ام سلمه مطرح کردند، که برخی از این مباحث با مسلمات تاریخی همخوانی ندارد.

وی گفت: در خصوص قیام سید الشهدا(ع) و انگیزه های این قیام اگر به عنوان یک فرد بی طرف به کنکاش مشغول شویم، دست اندازهای بسیاری برای این پژوهش وجود دارد که از آن جمله می توان به مدارک تاریخی اشاره کرد که با نیات خاص تعریف شده بود.

این محقق حوزه بیان کرد: یکی از نشانه های اصلی قیام امام حسین(ع) در قرآن کریم آمده است که متاسفانه بسیاری از آن غافل هستند و کمتر کسی به آن اشاره می کند؛ این آیه در اواخر سوره هود است که خداوند می فرمایند که  فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجْرِمِينَ؛ نکته جالب این است که اکثر مترجمان قرآن در خصوص کلمه «اولو بقیه» دچار اشتباه شده اند و مترجمی که این کلمه را بدون ترجمه آورده است بهترین کار را کرده است که بیشترین منظور را می رساند.

وی افزود: در واقع، اولو بقیه به میراث بعثت گفته می شود و خداوند در این آیه امتیازی را برای جامعه اسلامی بیان می کند که این امتیاز در امت های قبل نبوده است؛ اینکه «اولوبقیه» در اسلام اجازه نمی دهد که فسادی که در دین ایجاد می شود به نتیجه برسد.

وی خاطرنشان کرد: همه ادیان پس از سالها به دلیل مادی گرایی ها و کج اندیشی ها و فساد، دچار فساد درونی می شوند و  در اسلام نیز چنین مساله ای رخ داد، ولی خداوند بیان می کند که یادگار اصیلی از فرهنگ بعثت باقی می ماند که این فساد را دفع کند و امام حسین(ع) دقیقا همان «اولو بقیه» بود که فسادی که آل ابوسفیان ایجاد کرده بودند را دفع کرد.

حجت الاسلام والمسلمین معادی خواه بیان کرد: اگر این شرایط ادامه پیدا می کند چیزی از اسلام باقی نمی ماند؛ در حقیقت همه ادیان دچار این قرائت شیطانی شدند و عاشورا حماسه ای در راستای مهار این قرائت شیطانی بود؛ این فتنه سیاه که یک قرائت معطوف به قدرت است و تجسم معطوف به خشونت، همه جهان اسلام را گرفته بود و رسمیت نیز پیدا کرده بود؛ زیرا معاویه و پسرش یزید به شکل یک جانبه حکومت ولایی پیامبر(ص) را مبدل  به یک سلطنت موروثی کردند و بزرگترین فساد را در جامعه اسلامی موجب شدند.

این  محقق حوزه خاطرنشان کرد: بحث شرب خمر یزید با این فساد اصلی قابل مقایسه نبود؛ روزگاری که حق خلافت امام علی(ع) غصب شد، ایشان فرمودند که من باید خلیفه باشم و همین امام 13 سال بعد همه گفت که شما باشید؛ ولی ایشان قبول نکرد؛ این تفاوت موضع مهم است که امام علی(ع) در این شرایط فرمودند که کاری نمی توان انجام داد.

وی گفت: روزی که همه چیز آماده بود و اجماع نخبگان مدینه غیر از 15 نفر که اولین باند سیاسی هستند همه می گفتند که شما باید باشید و غیر از شما کسی نمی تواند خلافت کند ایشان فرمودند که دیگر کاری از کسی ساخته نیست؛ زیرا لقمه های حرام کار خود را کرده و این مردم زیر بار عدالت نمی روند.

وی خاطرنشان کرد: معاویه کارهای خلاف زیادی انجام داد، ولی صلحی که بین او و امام حسن(ع) انجام شد، قرار بر این شد که حداقل معاویه پس از خود کار را به شورای مسلمین بدهد و اجازه انتخاب جانشین ندارد؛ نقض این مساله همه چیز را به هم ریخت؛ نکته بسیار مهم در خصوص امامت این دو امام آن است که حسنین(ع) هر دو به یک میزان قیام وقعود داشتند با این تفاوت که امام حسن(ع) نزدیک به 6 ماه قیام کردند و ده سال پس از آن قرارداد صلح قعود داشتند و امام حسین نیز به حرمت آن قرارداد 10 سال قعود داشتند و 6 ماه هم قیام کردند.

این پژوهشگر و نویسنده تاریخ اسلام تصریح کرد: دوره پناهندگی امام حسین(ع) در مکه اساس این قیام شد، زیرا هیچ رسانه ای به این قدرت و اهمیت نبود؛ حج تنها رسانه همگانی در آن زمان بود؛ زیرا همه مردم از اقصی نقاط ممالک اسلامی به این سرزمین وارد می شدند و در جریان همه چیز قرار می گرفتند و  امام (ع) نیز از این فرصت به خوبی استفاده کردند؛ ایشان باهجرت سوم، خطری را دفع کردند که در واقع اسلام را نجات داد و اگر مسلمانان چیزی از برکات اسلام دارند مدیون این حماسه هستند.