سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، در ادامه انتشار حالات شهدای روحانی، یکی دیگر از گل های بوستان شهادت را معرفی می کند.
روحانی مبارز و مجاهد شهید حجت الاسلام شیخ محمد روحانی نژاد زنجانی در سال 1319 در یکی از روستاهای خدابنده از استان زنجان و در خانواده ای روحانی متولد شد.
وی پس از گذراندن دوران کودکی و فراگیری قرآن و کلاس های متداول، دروس حوزوی را شروع نمود.
شهید روحانی نژاد در سن 14 سالگی پدر خود را از دست داد. پس از رحلت پدر، تحت کفالت و سرپرستی برادر خود حاج شیخ علی روحانی نژاد قرار گرفت و در نزد برادر و دیگر اساتید دروس سطح را به پایان رسانید و در همان زمان از قم به شهر نجف مهاجرت نمود.
* علت نامگذاری
شیخ محمد از جنبه های اخلاقی و دینی در کودکی مورد توجه پدرش بود. پدر محمد دارای فرزندان متعددی بود و سه پسر به نام های: محسن، علی و حسین داشت. وی متوجه شد هیچ یک از فرزندان به نام «محمد» نامگذاری نشده از این جهت عهد کرد، اگر خداوند پسری به او عنایت کند او را محمد نامگذاری کند.
وی که در سنین کهنسالی قرار داشت، دعایش مستجاب شد و خداوند فرزندی به او عنایت کرد و او نیز نام «محمد» را بر او گذاشت.
* امانتداری
در اوائل پیروزی انقلاب اسلامی، وی در یکی از ساختمان هایی که متعلق به یکی از ایادی رژیم سابق بود، مستقر شد و از اموال این ساختمان که بیش از 24 میلیون تومان طلا و وجه نقد بود، محافظت نموده و به مسئولین مربوطه تحویل داد.
شهید روحانی نژاد در شهرستان آمل و اطراف آن با ضد انقلاب مبارزه نمود و همچنین مدت 9 ماه نیز به عنوان سرپرست گروه ضربت با اجازه کتبی دادستانی انقلاب اسلامی، شهید حجت الاسلام والمسلمین قدوسی در شهرستان بندر انزلی با منافقین به جهاد پرداخت.
وی پس از آغاز جنگ تحمیلی بیش از دو ماه در خرمشهر به دفاع از کیان اسلامی پرداخت و از ناحیه پا مجروح شد. شیخ محمد که پیشنهاد امام جمعه ای هم به او شده بود، حضور در جبهه ها را بر امامت جمعه ترجیح داد و به دیار عاشقان اعزام شد.
شهید روحانی نژاد در عملیات فتح المبین شرکت کرده و در تاریخ 6/1/61 در حالی که سوار بر موتورسیکلت در خط مقدم جبهه بود به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
داماد شهید روحانی نژاد به نام شهید علی کائنی خطاب به مادرش که از او پرسیده بود؛ چرا به جبهه می روی؟، جواب داد: شهید حاج شیخ محمد را خواب دیدم که به من می گفت: هر چه زودتر خود را به من برسان که جای شما را نگه داشته ام.
منبع: کتاب «شهدای روحانیت شیعه در یکصد سال اخیر»، ج 2، ص 492-490. با تلخیص و ویراست
