سینمای کشورمان وجودش را مدیون اندیشه‌های والای حضرت امام (ره) است. برای اثبات این گفته خوانندگان را ارجاع می‌دهم به سخنرانی حضرت امام(ره) در 12 بهمن 1357، در آن زمان خیلی‌ها دوست نداشتند، سینمایی وجود داشته باشد! چون فکر می‌کردند، سینما ابزاری صرفا غربی است که بشر را از راه خدا دور می‌کند، اما امام خمینی در اولین سخنرانی خود به روی این نکته تاکید کردند که «ما با سینما مخالف نیستیم با فحشا مخالفیم.»

 *امام خمینی دکترین سینما را تشریح کرد

این گفته حضرت امام (ره) به نوعی دکترین فرهنگی و هنری کشورمان را رقم زد و به واسطه همین دیدگاه بود که سینمای پس از انقلاب راه دیگری را برای خود برگزید و فیلم‌هایی تولید شد در آن ارزش‌های دینی و انقلابی ویژگی بارز آثار بودند.

هنر هفتم حتی در زمان هشت سال دفاع مقدس کمک‌های لازم را انجام داد. به این نحوکه با تولید آثار حماسی، روحیه مردم را بالا برد و انرژی وافری را به جامعه تزریق کرد، اما با گذشت دهه شصت، سینما به طور آهسته از بسیاری از آموزه‌هایی که مد نظر انقلاب بود دور شد و رو به موضوعاتی آورد که در آنها گیشه هدف اصلی بود، البته نگاه به گیشه برای حفظ اقتصاد سینما ضروریست، اما باید در کنار آن از سینمای انقلابی نیز غافل نبود.

 دلیل دور شدن سینما از موضوعات دینی و انقلابی را هم در یک نکته بسیار مشخص می‌توان جستجو کرد و آن دوری نیروهای متعهد از هنر هفتم بود. بعد از پیروزی انقلاب نیروهای ارزشی به سینما ورود کردند و همین عامل سبب ارزشی مداری سینمای دهه 60 شد، اما در ادامه، امکان ورود چنین نیروهایی همانند گذشته در سینما میسر نشد، برای همین هم فیلم‌ها از موضوعاتی که مد نظر بود تهی شدند. در این زمینه فرد یا گروه خاصی را هم نمی‌توان مقصر دانست، بلکه مجموعه‌های فرهنگی - هنری بودند که راه و سیاست‌های خود را به اشتباه پیمودند، اما در چنین فضایی باز هم اندک نورهای امیدی مشاهده می‌شود که می توان به آن امید بست که یکی از این نقاط نورانی، جشنواره فیلم «روح الله» است.

*اندیشه های امام راحل را در قالب هنر تبلیغ کنیم

اما اهمیت جشنواره "روح الله" به این لحاظ است که در اندیشه‌های امام راحل، راه کارهایی وجود دارد که می‌تواند برای سینمای ما نقطه امید باشد، حتی در مواقعی می‌توان از تفکرات امام (ره) برای جهانی شدن سینما استفاده کرد. این نکته مطلبی نیست که تنها نظر یک یا چند نفر باشد، بلکه فیلمسازان ماهری چون ابراهیم حاتمی کیا و احمد رضا درویش نیز در سخنان خود در جشنواره "روح الله" به روی این نکته تاکید ویژه داشتند.

 حال باید بررسی کرد،  چه بخش‌هایی می‌تواند به جشنواره "روح الله" کمک کند تا به شکلی بهتر برگزار شود. حوزه‌های علمیه‌ به عنوان مبلغان دین در این زمینه می‌توانند، نقشی تعیین کننده ایفا کنند، چون آنها دریافته‌اند سینما ابزار موثری برای اشاعه ارزش‌های دینی و قرآنی است و چشم پوشی از آن در حقیقت نوعی چشم بستن به روی ثروتی عظیم است. برای همین پیشنهاد می‌شود توجه به جشنواره "روح الله" از سوی حوزه‌های علمیه جدی گرفته شود. این وضعیت تنها به حمایت‌های کلامی و معنوی خلاصه نشود، بلکه با پوشش‌های مادی خود این امکان را فراهم آورند که تولیدات سینمایی در این حوزه شکلی فاخر‌تر به خود گیرد.

*آغازی خوب برای رسالتی ماندگار

 در کنار توضیحات فوق باید به جشنواره "روح الله" هم به طور مختصر، نگاهی فنی داشته باشیم. این جشنواره در اصفهان برگزار شد. این اقدام در جای خود بسیار شایسته است، چون تمرکز‌گرایی را از تهران می‌گیرد و سبب می‌شود اتفاقات فرهنگی در دیگر نقاط ایران نیز برگزار شود و برای هنرمندان شهرستانی فرصتی را فراهم می آورد تا کارهایشان بهتر دیده شود. اما درباره کیفیت کارهای دوره نخستین همین اندازه باید گفت، در زمان حال منصفانه نیست بخواهیم فیلم‌ها را با دید کاملا حرفه‌ای بسنجیم، چون در قدم اول فیلمسازان ممکن است خطاهای زیادی داشته باشد. برای همین عموم کارها شاید به لحاظ فنی آن کیفیت لازم را دارا نبودند، اما می‌شد باور و اعتقاد را در اکثر آنها مشاهده کرد، اتفاقی که شرطی بسیار مهم برای موفقیت این رویداد در دوره‌های بعد خواهد بود.

در انتهای این مطلب باید گفت؛ حمایت موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) از این جشنواره اقدامی هوشمندانه است، چون این سازمان برای این که بتواند اندیشه‌های امام (ره) را به تمام دنیا صادر کند، مهمترین ابزارش سینماست. اتفاقی که تنها به آن نباید به دیده یک رویا نگریست، بلکه باید با تلاش، فرصتی فراهم آورد تا در سالهای بعد این رویداد بین‌المللی برگزار شود.