به گزارش خبرگزاری «حوزه»، چندی پیش طی مراسمی با حضور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سامانه پیمایش و رصد آسیب های اجتماعی راه اندازی شد که خود این اقدام بی شک با توجه به دغدغه و هشدارهای جدی مقام معظم رهبری و علما و مراجع عظام تقلید نسبت به لزوم پیگیری و مقابله با آسیب های اجتماعی ، فی نفسه حرکت ارزشمندی است، اما آنچه به اجمال به نظر نگارنده می رسد و باید در این مجال متذکر شد این است که به صرف این قبیل کارها آن هم وقتی همت و اراده ای جدی برای مقابله با خود آسیب های اجتماعی در بین مسئولان وجود نداشته باشد، به جایی نمی رسیم.

البته این که این سامانه قرار است در همه استان های کشور راه اندازی گردد، باز هم خودش قابل توجه و حرکتی رو به جلوست و این نشان می دهد که دولت گویا قصد دارد نگاه بومی خود به مسایل مهم و کلیدی کشور را توسعه و تقویت نماید و لذا امید است که ثمرات این رویکرد در عرصه اجرا برای کلیت جامعه مشهود و پربرکت باشد.

غرض نگارنده از این وجیزه آن است که بگوییم شناسایی و رصد مسایل و مساله یابی به طور کلی، صرفاً یک بخش قضیه است و بخش مهم تر توجه به زمینه  ها و به خصوص الزامات اجرایی آن است که در این عرصه متاسفانه باید گفت هنوز ضعف های جدی در کشور داریم؛ ضعف هایی که به تعبیر مقام معظم رهبری باعث شده که 20 سال نسبت به آسیب های اجتماعی تاخیر داشته ایم؛ تاخیری که امروز مع الاسف برخی از نتایج شوم و نامطلوب آن را در فضای کلی جامعه دریافت و مشاهده می کنیم.

چندی پیش به عنوان خبرنگار در جلسه ای حاضر بودم که بخش قابل توجهی از مسئولان فرهنگی و اجتماعی استان قم نیز حضور داشتند و در آن جا سخن از آمارهای آسیب های اجتماعی و پراکندگی و فراوانی آن ها در مناطق مختلف شهر قم که شد، متاسفانه بنا بر ملاحظاتی از سوی دبیر جلسه، اجازه انتشار آن ها به رسانه ها داده نشد، اما اجمالا ًاین که برای یک شهر مذهبی و فرهنگی ، وضعیت مناسبی از حیث آسیب ها و معضلات فرهنگی و اجتماعی وجود ندارد و لذا باید از همین امروز فکری جدی کرد.

آنچه در این حیطه می توان انتظار داشت این که مسئولان ارشد استانی می بایست هماهنگی خوبی برای مقابله با آسیب های اجتماعی در قم به عمل آورند و به ویژه این که از ظرفیت عظیم حوزه و روحانیت نیز به خوبی در این باره استفاده کنند چه آن که بدون توجه به این پتانسیل غیرقابل انکار نمی توان انتظار داشت در بحث مواجهه با آسیب های اجتماعی حتی به حداقل انتظارها نیز دست یابیم.

در بین باید توجه داشت که بی گمان تحلیل درست محتوایی از وضعیت آسیب های اجتماعی به کمک سامانه های خاص رصد و پایش امکان پذیر است، اما باید ضمانت اجراهای قوی مبنی بر ارایه راهکارها حل مساله را نیز مورد عنایت قرار داد و صدالبته تحقق اهداف حداکثری در این مسیر نیازمند یاری و همدلی همه مسئولان و اندیشمندان و نخبگان جامعه است و در وهله بعدی این که مردم نیز نسبت به این قضایا به اندازه کافی حساس و مسئولیت پذیر شوند.

اگر ما بتوانیم توده مردم را نسبت به این مساله حساس و دغدغه مند کنیم بی شک بخش عظیمی از مشکل مرتفع شده است که البته در این خصوص همان طور که اشاره شد بهره مندی از ظرفیت نهادهایی چون حوزه و دانشگاه بسیار ضروری خاصه دستگاه روحانیت که هم نقش هدایتگرانه و تبلیغی دارد و هم نقش نخبگی در عرصه تولید علم و محتوای مناسب.

۳۱۳/۸