به گزارش خبرگزاری حوزه، کتاب «مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز» طی پنج ماه با استقبال مخاطبان به چاپ پنجم رسید. این اثر به بررسی جوانب مختلف این مسأله می‌پردازد.
عواملی که باعث می‌شوند تا فریضه‌های عبادی همچون نماز برای کودکان و نوجوانان خوشایند و دلپذیر شوند در این کتاب مورد اشاره بوده است.
کتاب «مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز»، نوشته حجت الاسلام محمدعلی جابری، راهکارهای حل این نوع مشکلات را بررسی کرده است.
در فصل اول کتاب، به صورت مختصر از ضرورت دعوت فرزندان به نماز و نقش نماز در آینده زندگی آنان سخن به میان آمده است.
فصل دوم کتاب به بیان ۱۰ اصل تربیتی لازم در این مسیر و همچنین دوازده راهکار عمومی دعوت کودک و نوجوان به نماز اختصاص یافته است.
در فصل سوم کتاب با تقسیم دوران کودکی، به دوره کودکی اول و کودکی دوم، پس از بیان ویژگی‌های اختصاصی هر دوره، به بیان راهکارهای ویژه آن دوره پرداخته شده است.
در فصل پایانی کتاب، پس از بیان یازده ویژگی نوجوان، دوازده راهکار برای دعوت نوجوانان به نماز بیان شده است.
همچنین در پایان کتاب، چهار گام اساسی برای دعوت نوجوانانی که نماز را کنار گذاشته‌اند، تبیین شده است.
این کتاب را دفتر نشر معارف چاپ کرده و طی پنج ماه به چاپ پنجم رسیده است.
برشی از کتاب:
کودکان زیر هفت سال با تکرار دمخور و مأنوس‌اند. آنها برخلاف کودکان دبستانی یا نوجوانان، از تکرار خسته نمی‌شوند و از آن لذت می‌برند؛ برای مثال، کودک اگر صدبار چراغ را خاموش و روشن کند، خسته نمی‌شود. لذت بردن کودک از تکرار، فرصت مناسبی برای ایجاد عادت به نماز، حجاب و سایر دستورات دینی است. کودک علاوه بر علاقه داشتن به تکرار، به‌شدت به تقلید علاقه‌مند است. برای تشویق کودک به تقلید نماز، باید چند گام برداشت:
خوشایندسازی نماز
بر اساس قانونی نانوشته، افراد از کارهای ناخوشایند پرهیز می‌کنند؛ بنابراین باید نماز را برای کودک دلپذیر ارائه کرد. باید کوشید تا خاطره‌ای ناخوشایند از نماز در ذهن کودک شکل نگیرد؛ زیرا خاطره ناپسند می‌تواند او را برای همیشه یا مدتی طولانی از نماز فراری دهد. راهکارهای زیر برای ایجاد حس خوشایند به نماز پیشنهاد می‌شود:
الف) معطر کردن فضای خانه در اوقات نماز: هم‌زمانی خوشبو شدن خانه و اذان می‌تواند تداعی مثبتی از نماز در ذهن کودک ثبت کند.
ب) مراعات روحیه کودک: کودک در هفت سال نخست، خود را بر زمین و زمان امیر می‌داند و می‌کوشد از هر راهی به خواسته‌اش برسد. او در مسیر رسیدن به خواسته‌اش هرکس و هرچیز مزاحم را پس می‌زند، خواه نماز باشد یا غیر نماز. علاوه بر خوشایندسازی نماز، از تلخ کردن آن در کام کودک نیز باید اجتناب کرد. والدین باید فهرست کارهایی که نماز را برای کودک ناگوار می‌کنند، تهیه و از آنها دوری کنند.
نوزاد شیرخوار بی‌شباهت به خروس بی‌محل نیست؛ زیرا چیزی به نام "زمان" نمی‌شناسد. شب، روز، وقت خواب، زمان نماز، هنگام مطالعه، موقع آشپزی و دیگر زمان‌ها در نگاه او یکی هستند. مغز نوزاد به‌محض دریافت پیام گرسنگی، فرمان گریه می‌دهد و بلافاصله گریه شروع می‌شود. چه‌بسا تا پایان شیرخوارگی، بارها این گریه با نماز هم‌زمان شود. بی‌توجهی به کودک به بهانه نماز، آن را از همان ابتدا در کامش تلخ می‌کند.
وقتی نوزاد کشان‌کشان خود را به سجاده می‌رساند و مُهر را برمی‌دارد، نباید واکنش بد نشان داد؛ زیرا عصبانیت، اخم و کشیدن پا به‌تدریج او را از نماز دل‌زده می‌کند. کودک در این دوران همه‌چیز و همه‌کس را به چشم اسباب‌بازی می‌بیند. مهر، تسبیح، سجاده، چادر نماز و عبا در دیده کودک تقدّس ندارند و از بازی با آنها نیز نمی‌گذرد. کودک علاقه عجیبی به سواری گرفتن از دیگران دارد و معمولاً هنگام سجده سراغ والدین می‌آید. در این موقعیت باید کمی سجده را طول داد تا بهره کودک کامل شود.
کودکان کم‌طاقت‌اند و دل‌ودماغ کارهای سخت و طولانی را ندارند. "کودکان در صورتی از چیزی تقلید می‌کنند که تقلید کردن از آن خیلی دشوار نباشد"؛ بنابراین باید نماز را به‌گونه‌ای خواند تا کودک بتواند از آن تقلید کند؛ برای مثال، می‌توان در رکوع و سجده از ذکر «سُبْحَان اللَّه، سُبْحَان اللَّه، سُبْحَان اللَّه» بهره برد. علاوه بر این، گاهی هم‌زمان با نماز مادر، کودک شروع به گریه می‌کند. در این موقعیت باید از مستحبات نماز چشم پوشید و به داد کودک رسید. روزی رسول خدا (ص) دو رکعت آخر نماز ظهر را سریع‌تر خواندند. پس از نماز، مردم با تعجب پرسیدند «آیا در نماز اتفاقی افتاد؟ فرمود: آیا گریه کودک را نشنیدید؟!»
برای تهیه کتاب به فروشگاه‌های «پاتوق کتاب» در سراسر کشور، کتاب‌فروشی‌های حرم امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) و مسجد مقدس جمکران مراجعه کنید.
313/60
