یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۵:۳۷
 رسالت تاریخ امامت باید برای رسیدن به معرفت امام(ع) باشد

حوزه/کتابی که در مورد تاریخ اسلام برای جامعه شیعه نگاشته می شود، اگر عمدتا مبتنی بر منابع عامه باشد و اصول مذهب شیعه و منابع اصیل شیعه در آن نقشی ایفا نکنند، دارای آفت و اشکال خواهد بود. به ویژه اگر با اجتهادهای ناصحیح در مباحث تاریخی آن هم در مباحث حیاتی و مهمی چون امامت همراه باشد.

به گزارش خبرگزاری حوزه، کرسی آزاداندیشی با محوریت کتاب «تاریخ اسلام» اثر پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و به صورت خاص ناظر به واکاوی ادله امامت در این اثر، توسط پژوهشکده الذریه النبویه (صلی الله علیه و آله) و با همکاری کمیته مرکزی کرسی‌های آزاداندیشی حوزه‌های علمیه در اداره کل تبلیغات اسلامی قم برگزار شد.

بر اساس این گزارش: حجت الاسلام والمسلمین سید منذر حکیم و دکتر محمد حسین رجبی دوانی به عنوان ناقد و داور مبحث یادشده در کتاب تاریخ اسلام حضور داشتند.

نکته ای که هر دو استاد بر آن تاکید داشتند این بود که در مباحث تاریخی شیعی ناصحیح است، اگر رویکرد عقیدتی و کلامی را در تاریخ دخالت ندهیم. زیرا هویت دینی ما وقتی پشتوانه عقلی و نقلی صحیحی داشته باشد، حاکم بر روایات تاریخی است. همچنین باید توجه کرد هر دو رویکرد یک هدف متعالی دارند و یک هدف تربیتی دارند یعنی ما تاریخ را برای تاریخ نمیخواهیم. به تعبیر قرآن کریم، تاریخ را برای رسیدن به حق و برای بهرهبرداری از تجربیات گذشتگان تصحیح حرکتمان و مسیرمان، تاریخ را ما باید مورد توجه قرار بدهیم. ولی نگرش جدیدی که میان برخی مورخان وجود دارد پذیرفتنی نیست.

محور دیگر مطرح در این نشست رسالت یک بحث تاریخی این بود که تاکید شد این رسالت باید برای رسیدن به معرفت و آگاهی و اقناع به امامت امام(علیه السلام)باشد و اگر خدای ناکرده در این در تبیین سیره یک شخص، ابهام، تردید، نگاه ناقص، تکبُعدی بخواهد از یک شخص مطرح شود، نمیتوان شخصیت معصوم را به خوبی بدست آورد و به دیگران نشان داد و این موجب وهن میشود. اینجاست که قرآن برای ترسیم شخصیت انبیاء و اولیای الهی ارائه روش کرده و اینکه این روش کنار گذاشته شود و یک روش دیگر برای معرفی شخص معصوم ابداع شود اشتباه است.

مطلبی دیگری که در این جلسه بر آن تاکید شد چالشی بودن و آسیب زا بودن بحث های تاریخی بود که لازم است در این مباحث مورخ دست به عصا راه رفته و به ویژه در مورد کتبی که در ساختار کتب درسی می خواهد ارائه شود، دقت لازم را باید مبذول داشت و کتاب درسی باید مبتنی بر محکمات باشند و نباید متشابهات و مسائل احتمالی که مسائلی که جای بحث دارد و چالشی است را در یک کتاب آموزشی سطح اول یا سطح دوم بیاوریم که دارد ذهن مخاطب ما را شکل میدهد.

نکته دیگر نادرستی بی توجهی یا کم توجهی به منابع تاریخی شیعه است. زیرا کتابی که در مورد تاریخ اسلام برای جامعه شیعه نگاشته می شود، اگر عمدتا مبتنی بر منابع عامه باشد و اصول مذهب شیعه و منابع اصیل شیعه در آن نقشی ایفا نکنند، دارای آفت و اشکال خواهد بود. به ویژه اگر با اجتهادهای ناصحیح در مباحث تاریخی آن هم در مباحث حیاتی و مهمی چون امامت همراه باشد.

در پایان این نشست،حجت الاسلام والمسلمین سیدمنذر حکیم به سوالات شفاهی و کتبی حاضران پاسخ داد.

کرسی‌های آزاداندیشی ناظر به نقد و بررسی کتب مولفان و نظرات اندیشمندان حوزوی یا فعالان عرصه علوم انسانی اسلامی استمرار دارد و ارباب اندیشه و قلم می توانند تقاضای برگزاری کرسی را به این کمیته ارسال دارند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha