خبرگزاری حوزه/ " شاخص مثبت یا منفی بودن یک فیلم، باید حفظ کیان خانواده باشد ولی متأسفانه به‌عنوان یک کارشناس بگویم که در این موضوع باید به داد خانواده‌ها رسید. "

این ها بخشی از سخنان اخیر حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی است که بار دیگر اهمیت توجه به شاخصه های مرتبط با عرصه خانواده و سبک زندگی در گستره هنر-صنعت سینما را متذکر می شود.

به تعبیر یکی از منتقدین هنر هفتمِ وطنی، سینمای ایران در دهه های گذشته اصرار نگران کننده ای بر حذف نشانه‌های خانواده داشته و متأسفانه این امر به تدریج رخ داده است.

با نگاهی تحلیلی بر سینمای ایران باید با کمال تأسف گفت در این سال ها آثاری ساخته شده که در آن ها جوانان در حال خودکشی و یا تلاشی به هر قیمت برای مهاجرت هستند و در برخی دیگر از این فیلم ها، خانواده‌ها به علل و بهانه های مختلف در حال فروپاشی نشان داده می‌شوند و این در حالی است که در عالم واقع- و نه ذهن فیلمسازان و نویسندگان- با وجود همه مشکلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، این شیوه‌ی بازنمایی بسیار متفاوت از حقیقتِ جامعه ایرانی است.

از سوی دیگر در حالی که امروزه توجه به خانواده به یک رویکرد رایج و مورد تأکید در سینمای جهان تبدیل شده و حتی در سریال سازی های هالیوودی نیز نگاه به خانواده به شکل جدی وجود دارد، مشخص نیست چه قصد و غرضی در میان است که در برخی فیلم های سینمای ایران، قوام بنیان خانواده به شکل های مختلف تضعیف می شود.

البته با دقت اگر بنگریم و عمیق تر بشویم متوجه خواهیم شد که این مسایل نشان از نقص فرهنگی دارد؛ نقصی که باید ریشه آن را در رخنه‌ی فرهنگی خطرناکی دانست که سکاندار کشتی انقلاب سال هاست نسبت به آن هشدار داده و می دهند.

یادمان نمی رود که رهبر معظم انقلاب سال ۹۲ در دیدار اعضای مجلس خبرگان به صراحت فرمودند: "با مسائل فرهنگی شوخی نمی‌شود کرد، بی‌ملاحظگی نمی‌شود کرد؛ اگر چنانچه یک رخنه فرهنگی به‌وجود آمد، مثل رخنه‌های اقتصادی نیست که بشود [آن را] جمع کرد، پول جمع کرد یا سبد کالا داد یا یارانه نقدی داد؛ این‌جوری نیست، به این آسانی دیگر قابل ترمیم نخواهد بود، مشکلات زیادی دارد. "

واقعیت آن است که بخش قابل توجهی از سینماگران به بهانه و اسم واقع نمایی و نقد اجتماعی، نیمه خالی لیوان را برای مخاطبان انبوه سینما روایت می کنند و به همین خاطر است که به عینه مشاهده می کنیم که تصویر سینمای ایران از خانواده و خانه ایرانی روایتی صحیح و قابل قبول نیست، چرا که ریشه در تلخ اندیشی و بازنمایی غلط بدین واسطه دارد.

سید محمدمهدی موسوی