به گزارش خبرگزاری حوزه، هفتمین نشست علمی صحیفه پژوهی به همت بنیاد بین‌المللی صحیفه سجادیه با ارائه مهدی توکلیان مدیر نهاد کتابخانه‌های عمومی استان قم و دبیری حجت‌الاسلام‌والمسلمین مرتضی وافی پیش از ظهر امروز در پژوهشگاه مطالعات تقریبی در قم برگزار شد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین مرتضی وافی، مدیر بنیاد بین‌المللی صحیفه سجادیه در این نشست علمی که با موضوع: «بایسته‌های هنر و رسانه در ترویج معارف و فرهنگ کتاب شریف صحیفه سجادیه» برگزار شد، اظهار داشت: صحیفه سجادیه به‌عنوان یک کتاب بوده از اولین میراث مکتوب است که به دست ما رسیده است.
وی ادامه داد: این اثر ارزشمند از ابتدا تبدیل به کتاب شده و امام سجاد (ع) برای دو فرزند خود املا می‌کرده و آن دو بزرگوار می‌نوشتند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین وافی بیان داشت: انسان یک حقیقتی دارد که باوجود استعدادها و توانایی‌های ویژه‌ای که دارد از یک ضعف، فقر و نیاز بی‌شمار رنج می‌برد.
وی ادامه داد: همین انسان به دلیل حق اختیار و انتخابی دارد گاهی به‌قدری افول می‌کند که هیچ می‌شود، موضوعی که در صحیفه سجادیه هم آمده است که امام سجاد (ع) می‌فرمایند: من هیچی هستم که تو دست من را گرفتی و بالا آوردی.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین وافی بیان داشت: چنین انسانی اگر به جایگاهی برسد که این احساس نیاز، فقر و نداشته‌های او را متوجه خودش کند و دست به دعا بردارد، این نقطه اوج یک انسان است.
وی ادامه داد: فرهنگ دعا و نیایش است که انسان را به اوج می‌رساند و خلا ها را پر می‌کند.
مدیر بنیاد بین‌المللی صحیفه سجادیه با بیان این که دعا موجب می‌شود اندیشه و فکر به سمت نقطه اوج حرکت کند، تأکید کرد: این دعاها در کلمات و واژه‌ها قرار می‌گیرند و یک اثر و میراث ماندگار از انسان بر جای می‌ماند.
وی بیان داشت: در این میان واژه‌ها و دعاها توسط کسانی به ما می‌رسند که انسان کامل هستند؛ یعنی انسان‌هایی که معصوم هستند یا این که انسان‌های خاص بشریت هستند.
مدیر بنیاد بین‌المللی صحیفه سجادیه تأکید کرد: همه خواسته‌ها و تمرکز انسان در حین دعا متمرکز در یک نقطه می‌شود و فارغ از مباحث دینی اگر ظرفیت‌های درونی یک انسان به سمت یک نقطه متمرکز شود به اوج انسان کمک می‌کند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین وافی افزود: هنر در ادعیه صحیفه سجادیه موج می‌زند و حرکت انسان در ظرف دعا و کلمات یک هنرمندی بزرگی است و صدور آن از معصوم زیبا و هنرمندانه است.
وی خاطرنشان کرد: اگر دنیا بفهمد یک اثر ادبی کلاسیک در قرن اول هجری قدم‌به‌قدم به ما رسیده است، کفایت می‌کند.
