به گزارش خبرگزاری حوزه، در روزهای واپسین سال که بوی بهار بیش از هر زمان دیگری به مشام می رسد، یکی از بهترین و نیکوترین کارها، تلاش در راستای خانه تکانی دل و ذهن از بدی‌ها، زشتی‌ها و افکار ناصواب است، کما این که به تعبیر یکی از اساتید صاحب نفس اخلاق، ما هر ساله بیش از خانه تکانی منزل، نیازمند خانه تکانی دل هستیم.

در روزهای پایانی اسفند و در انتظار بهار طبیعت، رسم دیرینه و البته پسندیده‌ی ایرانیان آن است که با گردگیری، غبارروبی، شستن قالی‌ها، تمیز کردن در و پنجره‌ها آماده سال جدید می شوند، در این بیان پرسشی که در این حال و هوای جای طرح دارد این است که به راستی آیا منزل ما تنها جایی است که نیاز به خانه‌تکانی دارد و این که آیا دل‌ها و افکار ما نیاز به گردگیری ندارند!؟

بر این اساس باید گفت ماه مبارک رمضان، به عنوان موسم رستگاری مقربان و محبان درگاه الهی بهترین فرصت برای خانه تکانی دل از همه وابستگی‌های مادی و دنیوی و راهی میان‌بر در سیر مسیرالهی است و امسال که بهار طبیعت با شب های قدر تلاقی یافته، چقدر خوب است که با عمق دادن درک و بینش خود، از این فرصت ناب و طلایی بیشترین بهره را در مسیر خودسازی معنوی ببریم.

شب های پیش رو را باید شب های روشن بندگی توصیف کرد، چه آن که در میان همه شب های سال، شب قدر نزدیک ترین نقطه در خط زمان به باطن عالم است به نحوی که اوج این شب با نزول فرشتگان و روح توأم می شود و فاصله ها از بین می رود، ضمن آن که در این شب، حقایق معنوی به سوی زمین سفر می کنند و راه جویندگان حقیقت و مشتاقان معنویت بسیار کوتاه و مساعد می گردد.

البته این درست است که همه ماه‌ها، روزها و شب‌ها و ساعات سال برای خداست و از این حیث می‌تواند هر کدام از آن ها فرصت خوبی برای تقرب الی الله و فرصت‌های خوبی برای بهره‌مندی از لطف و رحمت پروردگار عالم باشد، اما با این حال باید تأکید کرد که رمضان، به طور خاص ماه رحمت خداست و قلب چنین ماهی شب قدر است؛ شبی برتر از هزار ماه و شب تعیین مقدرات یک ساله آدمی.

بی گمان از جمله الزامات بهره گیری حداکثری از فیوضات شب قدر، خانه تکانی دل است چه آن که دلِ صیقل یافته ولو با بار گناه می تواند راهی به سوی خالق متعال بگشاید و بدین سان قدردان شب قدر باشد و شاعر چه زیبا این بیت را سرود که؛

مهربانی به گُنهکار بود عادت تو

کرمِ سفره ی غفار تماشا دارد

سید محمدمهدی موسوی