عبدالرضا اکبری، بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه» با بیان این‌که، تلویزیون در ایام نوروز باید به تمامی موضوعات توجه داشته باشد، گفت: معمولا این گونه باب شده که در تعطیلات نوروز، فیلم‌هایی در تلویزیون به نمایش درآید که محوریت آنها طنز است. این روش نیز در جای خود پسندیده است، اما نمی‌توان آن را برای تمامی کارها لحاظ کرد، چون مخاطبان تلویزیونی به اندازه‌ای گسترده هستند که آنها را نمی‌توان در یک ژانر به خصوصی خلاصه کرد، بلکه باید نگاهی فراتر به آن ها داشت.

وی افزود: البته روزهای ابتدای سال جدید، ایام فاطمیه را داریم که به تناسب، برنامه‌ها توجه ویژه‌ای به موضوعات دینی دارند، اما حرف من چیز دیگری است، نگاه به موضوعات دینی در تلویزیون نباید تنها در مناسبت‌ها صورت گیرد، بلکه در دیگر ایام سال هم می‌توان به این موضوعات توجه کرد. در ضمن این تصور که برای نشان دادن موضوع دینی حتماً باید نگاهی جدی داشت، اشتباهی محض است، چون باید با برخورداری از مضمونی دینی در قالب‌های مختلف برای تماشاگر ایجاد تنوع کرد.

این بازیگر ادامه داد: برای نمونه از فیلم سینمایی «رسوایی» مثال می‌زنم. این کار در ظاهر طنز است، اما آنچه در واقع می‌بینیم، اثری دینی است که در آن بسیاری از موضوع‌های اسلامی مورد توجه قرار می‌گیرد. در ضمن قالبی که برای این زبان انتخاب شده به هیچ وجه سخیف نیست، بلکه از ظرفیت‌های خوب سینمایی بهره برده است. این اتفاق می‌تواند به اشکال دیگر نیز در سینمای ما روی دهد، به شرطی که در آن دقت لازم شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود متذکر شد: در برخی مواقع می‌شنویم برخی‌ها معتقدند هر آنچه در سینما و تلویزیون تولید می‌شود، از پایه دینی هستند و نمی‌توان به آن عنوان غیر دینی نهاد. دلیلشان هم برای این گفته در ابتدا به ظواهر فیلم‌ها بر می‌گردد. این گفته شاید در عمق درست باشد، اما به هیچ وجه نمی‌توان گفت یک فیلم طنز که در آن تنها چند پیام اخلاقی وجود دارد، به صرف داشتن حجاب، کاری دینی محسوب شود، چون کاری که در این حوزه تولید می‌شود، علاوه بر اخلاقیات باید از عمق لازم هم بهرمند باشد.

بازیگر فیلم «اخراجی‌ها» در پاسخ به این سوال که در برنامه‌های نمایشی نوروز تا چه حد سبک زندگی اسلامی ایرانی باید مورد توجه قرار گیرد، گفت: به نکته خوبی اشاره کردید، چون کارهای که در این ایام پخش می‌شود، معمولا در ظاهر به برخی از موضوعات توجه دارند که از آنها می‌توان به عنوان نشانه‌هایی از تجمل‌گرایی یا مصرف گرایی نام برد. این قواعد باید به شدت با تیزبینی مورد توجه قرار گیرد، زیرا سبکی که در آنها مورد توجه قرار می‌گیرد، الگوهایی است که مد نظر فرهنگ غربی می‌باشد. با این توضیح می‌توان نتیجه گرفت پرداختن به موضوعات اخلاقی و اسلامی تنها ظواهر نیست، بلکه در بسیاری از بخش‌های دیگر هم نمی‌تواند نمود داشته باشد.

وی درباره بخش‌های غیر نمایشی سینما و تلویزیون نیز چنین توضیح داد: در این نوروز، تنها فیلم‌ها و سریال‌ها نیستند که مردم را سرگرم می‌کنند، بلکه بخش‌هایی چون  برنامه‌های ترکیبی، مسابقات، سرگرمی و حتی میزگردها وجود دارد که به انحای مختلف سعی دارند برای مردم لحظه‌های جذابی را خلق کنند. بهترین مثال در این حوزه برنامه‌هایی است که در زمان تحویل سال از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود. این زمان بهترین فرصت برای پیام‌های ارزشمند است. این پیام‌ها هم نباید به صورت شعارگونه بیان شود، بلکه همانند برنامه‌ای چون «ماه عسل» بهتر است این آموزه‌ها، شکلی جذاب و واقعی داشته باشند.

وی برای این مسئله پیشنهاد کرد: میهمانانی که در این برنامه‌ها دعوت می‌شوند، معمولا افرادی هستند که مردم آنها را دوست دارند. این قبیل افراد هم در بین هنرپیشه‌ها، خواننده‌ها یا ورزشکاران هستند، اما می‌شود با کمی دقت نظر در کنار این دوستان افرادی را به برنامه دعوت کرد که وجوه اخلاقی و دینی‌ آنها را از دیگران متمایز کرده است. این رویکرد اگر به شکلی کارشناسانه لحاظ شود، مطمئن باشید ترکیبی دوست داشتنی در برنامه‌ها به وجود خواهد آورد.

این بازیگر سینما در بخش پایانی سخنان خود بیان کرد: در این چند وقت اخیر درباره همکاری حوزه‌های علمیه با سینما و تلویزیون اظهار نظرهای مختلفی می‌شنویم که عموماً هم به روی این امر تاکید دارند که باید ارتباطی نزدیک بین هنرمندان و حوزه وجود داشته باشد، اما این خواسته در عمل کمتر روی داده است. به نظرم یکی از قدم‌های مهم و اساسی در این زمینه همین ایام نوروز است که انتظار می‌رود بهترین محل برای برقراری ارتباط باشد، البته نه به نحوی که در اکثر برنامه‌های تلویزیونی می‌بینیم که یک روحانی در کنار مجری، به سوالات پاسخ می‌دهد، بلکه باید برنامه سازان سیاستی جذاب برای آن بیاندیشند.