به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه» با گذشتن نزدیک به چهار ماه، موج جدیدی از درگیری‌ها در سرزمین‌های اشغالی، تظاهرات‌های مردمی در خیابان‌ها، در مناطق وست بانک و نوار غزه، مفسران را بر این داشته که انتفاضه سوم در حال وقوع است.

این تظاهرات‌ها نشانه بی‌اعتمادی جوانان فلسطینی به مذاکرات بی‌پایان و بیهوده میان تشکیلات خودگردان فلسطین و رژیم اسرائیل و استیصال این تشکیلات در استیفای حقوق مردم فلسطین است؛ مذاکراتی که نه تنها به اشغال غیرقانونی و نظامی صهیونیست‌ها در سرزمین‌های اشغالی پایان نداده بلکه به ساخت شهرک‌های غیرقانونی گسترده‌تر در فلسطین اشغالی منجر شده است.

محمد 26 ساله از اردوگاه پناهندگان الازه در شهر وست بانک از بیت لحم است. او که یکی از شرکت‌کنندگان همیشگی در تظاهرات‌ بر علیه رژیم صهیونیستی است، او نام حقیقی خود را به خبرنگاران نمی‌گوید زیرا ممکن است نظامیان اسرائیلی او را شناسایی و دستگیر کنند. در این تظاهرات‌ها جوانان فلسطینی با پرتاب سنگ و گاه کوکتل مولوتوف علیه نیروهای نظامی سرتاپا مسلح اسرائیلی ایستادگی می‌کنند.

شهادت بیش از 160 فلسطینی

نظامیان سعی می‌کنند راهپیمایی‌ها را با استفاده از گاز اشک آور، گلوله‌های پلاستیکی و حتی گلوله‌های گرم متفرق کنند، اما تا کنون در این امر ناموفق مانده‌اند. از ماه اکتبر 2015 تاکنون بیش از 160 فلسطینی جان خود را در اثر شلیک گلوله‌های مستقیم صهیونیست‌ها از دست داده‌اند و به طور هفتگی 1000 فلسطینی به دست صهیونیست‌ها مجروح و روانه بیمارستان‌ها شده‌اند. جوانان فلسطینی به خوبی از خطر رودررویی با نظامیان اسرائیلی آگاه هستند.

سخنان جوانان فلسطینی درباره جنبش انتفاضه

محمد می‌گوید: اینجا سرزمین ماست و ما تمام تلاش خود را برای آزادی آن از اشغال به کار می‌گیریم.

او درباره لحظات رودررویی با صهیونیست‌ها می‌گوید: در هنگام درگیری‌ها احساسات مختلفی به من دست می‌دهد. گاهی وقت‌ها از مرگ می‌ترسیم ولی اینکه خشم خود را بیرون می‌ریزیم خوب است. من ازدواج کرده و دو فرزند دارم. شب‌ها موقع خواب به فرزندانم فکر می‌کنم و اینکه چه اتفاقی برای آن‌ها می‌افتد اگر من شهید شده و به خانه برنگردم. اما در هنگام درگیری و تظاهرات سعی می‌کنم این افکار را از خودم دور کنم.

خالد، دانشجوی 21 ساله اهل رام الله که اعتقادی به دولت خودگردان فلسطین ندارد می‌گوید: نقش آن‌ها تنها تضعیف روحیه مردم فلسطین است و هیچ حمایتی از ما نمی‌کنند.

تا اخراج اشغالگران به مقاومت ادامه می دهیم

جوانی از بیت لحم می گوید: ما به اینجا آمده‌ایم تا به اشغالگران ثابت کنیم که هرگز آن‌ها را نمی‌پذیریم. ما تا زمانی که سرزمین‌های ما را ترک کنند به مقاومت ادامه می‌دهیم.

در شمال رام الله، نزدیک شهرک صهیونیستی بیت ال: همه ما می‌دانیم که دستگیر، مجروح یا شهید می‌شویم، اما هیچ کدام‌مان ترسی به دل راه نمی‌دهیم. هر فرد منطقی می‌داند که پرتاب سنگ نمی‌تواند به جیپ‌های ارتشی یا سربازان مسلح آسیبی بزند، با این حال ما به آن‌ها سنگ پرتاب می‌کنیم تا نشان دهیم که آن‌ها دشمن ما هستند.

جوانی از بیت لحم می‌گوید: آن‌ها با پرتاب گاز‌های اشک آور به اردوگاه‌ها سعی دارند خانواده‌ها را مجبور کنند تا ما را از آمدن منصرف کنند، اما خانواده‌ها درک بالایی داشته و ما را حمایت و پشتیبانی می‌کنند.

مذاکرات صلح به جایی نمی‌رسد

جوانی از شمال رام الله معتقد است: مذاکرات صلح به جایی نمی‌رسد. نسل‌های گذشته باید خیلی وقت پیش آن‌ها را تغییر می‌دادند. نقش ما مخالفت‌ با این مذاکرات است. این مذاکرات هیچ فایده‌ای برای ما و سرزمین ما ندارد.

جوانی از بیت لحم: چرا ما که فلسطینی و مسلمان هستیم اجازه ورود به مسجد الاقصی را نداریم و یهودیان حق دارند پا به آنجا بگذارند؟ قدس از اینجا 10کیلومتر بیشتر فاصله ندارد ولی من از 8 سال پیش تا کنون نتوانسته‌ام پایم را در بیت المقدس بگذارم.

ساعت 1 شب سربازان اسرائیلی به خانه فلسطینیان هجوم برده و مردان را دستگیر کرده و به زنان هشدار می‌دهند که اگر فرزندانشان به پرتاب سنگ ادامه دهند خانه‌های آن‌ها را تخریب خواهند کرد.

جوانی از نوار غزه: زنان نیز در درگیری‌ها و تظاهرات مشارکت دارند.

مسئولین فلسطینی تنها کارشان ایجاد امنیت برای اسرائیل است. آن‌ها دست در دست ارتش اسرائیل دارند و در وست بانک هیچ کس آن‌ها را دوست ندارد.

جوانی از بیت لحم: این که فرزند شما در تظاهرات و درگیری شرکت نکند در میان خانواده‌های فلسطینی مایه خجالت است. با این حال مادرم گاهی از من می‌خواهد که پس از یک ساعت تظاهرات به خانه برگردم تا خیالش راحت شود که هنوز زنده هستم.

جوانی از بیت لحم: جنبش مقاومت 100 سال پیش آغاز شده است. به امید اینکه روزی آزادی مان را به دست آورده و به روستاهایمان برگردیم. آینده برای فلسطین روشن و برای اشغالگران تاریک است.