به گزارش خبرگزاری «حوزه» فیلم سینمایی «دختر» به کارگردانی رضا میرکریمی، مطرح‌ترین فیلمی بود که 18 بهمن در برج میلاد به نمایش در آمد. این فیلم بر خلاف فیلم‌های قبلی فیلمساز نگاهی امروزی به زندگی جوانان داشت، میرکریمی قصد دارد مخاطبان نسل جوان را هم جذب کارش کند. داستان فیلم، درباره دختری است که که در آبادان زندگی می‌کند و می‌خواهد برای رفتن به جشن فارغ‌التحصیلی دوستش به تهران رود، اما با مخالفت پدر مواجه می‌شود و دختر به تنهایی به تهران رفته و اتفاقاتی برایش رخ می‌دهد.

این اثر می خواهد اختلاف دیدگاه دو نسل را بازگو کند، با این تفاوت که نسل گذشته متحجر نشان داده نمی‌شود، درصورتیکه در فیلم‌هایی که محورشان تفاوت دیدگاه بین دو نسل است، معمولاً والدین افرادی واپسگرا نشان داده می‌شوند، اما در «دختر» این اتفاق روی نمی‌دهد و به نوعی سعی شده ریشه‌ای به موضوع نگاه شود. این رویکرد را می‌توان یک نمونه موفق از فیلم‌هایی دانست که نگاهی آسیب‌شناسانه به این موضوع دارند و سیاه نمایی هم نمی شود.

*رگه هایی از جایگاه ایمان در هنر هفتم

نکته دیگر، نشان دادن جایگاه ایمان در فیلم است. پدر خانواده که نقشش را فرهاد اصلانی بازی می‌کند، به شدت به خانواده علاقمند است، اما با دیدگاه خود از آنها مواظبت کند، وقتی با اتفاقات مختلف مستأصل می‌شود، وضو می‌گیرد و به نماز می‌ایستد، همین مسئله باعث می‌شود وی به آرامش رسد. این نگاه کارگردان هم به هیچ وجه کلیشه ای نیست، بلکه از عمق وجودش نشأت گرفته است. دلیل رخ دادن چنین  پرداخت مثبتی این است که کارگردان به آنچه در فیلمش می‌گوید ایمان دارد.

فرهاد اصلانی، مریلا زارعی، شاهرخ فروتنیان و ماهور الوند، بازیگران  اصلی این فیلم سینمایی هستند که بازی روان از خود ارائه می‌دهند، به ویژه لهجه آبادانی با نقش ها همخوان شده و به هیچ وجه تماشاگر را پس نمی‌زند. درباره میزانسن و دکوپاژ فیلم هم باید گفت؛ عملکرد خوبی از کارگردان را در فیلم شاهدیم. این فیلم برای میرکریمی یک تجربه جدید است که سعی دارد علاوه بر مفهوم نگاهی هم به گیشه داشته باشد.

در پایان باید گفت؛ ساخته جدید رضا میرکریمی در بخش سودای سیمرغ به نمایش در آمد و از الان می‌توان پیش‌بینی کرد این کار در چند بخش کاندیدای سیمرغ خواهد شد.

*خدامحوری در یک فیلم اجتماعی

«خماری» اولین ساخته داریوش غذبانی در مقام کارگردان است در بخش نگاه نو به نمایش در ‌آمد،تهیه کنندگی کار بر عهده منیژه حکمت است. این فیلم سعی دارد به آسیب‌هایی که اعتیاد به خانواده و جامعه می‌زند، بپردازد و تا حدودی در این کار موفق بوده، به ویژه اینکه توانسته با بازی‌های خوب شدت این آسیب را برای تماشاگر عیان کند. موضوع دیگری که در این بحث مطرح می‌شود نگاه به اخلاقیات است، به این معنا که می‌گوید؛ هر آنچه ممکن است خانواده را دستخوش آسیب کند در ابتدا راه خود را از بی‌ایمانی آغاز می‌کند، چون تا زمانی که انسان خدا را فراموش نکند به دام آفت‌های اجتماع گرفتار نخواهد آمد.

فیلمنامه خوب این کار را فرهاد توحیدی نوشته و سعی شده در کنار نشان دادن تلخی‌ها برخی لحظات طنز نیز وجود داشته باشد و تماشاگر زیاد بابت دیدن صحنه‌های تلخ اذیت نشود. مهرداد صدیقیان و اکبر سیاحی بازیگران این فیلم سینمایی هستند که هر دو بازی بسیاری خوبی از خود ارائه کرده‌اند.

*بنی آدم اعضای یکدیگرند...

«مالاریا» ساخته فیلمساز خوب کشورمان پرویز شهبازی است که در آن ساعد سهيلی، ساغر قناعت، آذرخش فراهانی، آزاده نامداری، علی استادی، سیامک ادیب و... نقش آفرینی کرده‌اند. داستان فیلم نیز قصه، دختر و پسری است که در تهران گردی‌های خود با مردی برخورد می‌کنند که مشکلی دارد. آن‌ها سعی می‌کنند راه حلی برای این مشکل پیدا کنند. این فیلم محصول مشترک ایران و لهستان است.

در این فیلم بازی‌ها بسیار خوب و از کیفیت فنی بهره برده است، اما در مقایسه با کارهای قبلی این فیلمساز، نمی‌توان یک کار با کیفیت‌تر توصیف کرد، بلکه باید نمره‌ای متوسط به آن داد. درباره گرایشات اخلاقی این فیلم هم همین اندازه می‌توان گفت؛ فیلم سعی دارد آسیب‌شناسی از روابط جوانان داشته باشد و در رسیدن به این خواسته تا حدودی موفق بوده است، اما آموزه‌های این فیلم آنچنان ارتباطی با آموزه های اسلامی ندارد، بلکه تنها از اخلاقیات انسانی سرچشمه گرفته است.

*اسیر خوشی های زود گذر نشویم

فیلم شهبازی می‌خواهد به روی این مهم تاکید داشته باشد که خوشی‌هایی که بسیاری از آدم‌ها به آن دلخوش کردند، پوچ و زود گذر است و در این میان چیزی از دست رفته که ارزشش به مراتب بیشتر از آنچه که امروز از آنها به عنوان سعادت مادی نام می برند می باشد، همچنین این مسأله مد نظر قرار می‌گیرد که فرار از خانه هیچ گاه منجر به نتیجه دلخواه نخواهد شد، بلکه تنها عمق رنج‌ها را بیشتر خواهد کرد.

*«سینما نیمکت» فیلمی که به دنبال تماشاچی نیست

در بخش هنر و تجربه روز گذشته هم «سینما نیمکت» به نمایش در آمد که کارگردانی آنها را محمد رحمانیان  برعهده داشت. در این کار على عمرانى، مهتاب نصیرپور، اشکان خطیبى، هومن برق نورد، اصغر پیران و رضا ناجى نقش آفرینی کرده‌اند. این فیلم داستان یک گروه دوره گرد نمایشى است که در سال هاى ۶٨-٧٣ (دوران ممنوعیت ویدیو) فیلم‌هاى تاریخ سینما را در روستاهاى دورافتاده و قهوه‌خانه‌ها براى مردم اجرا مى‌کنند.

این فیلم همانگونه که از اسمش مشخص است، نگاهی به گیشه ندارد و تنها برای مخاطبان خاص تولید شده است. این توجیح نیز به هیچ وجه در سینما پسندیده نیست، چون صاحبان اصلی سینما مردم هستند، پس محصولاتش هم باید برای مردم تولید شود. درباره این فیلم حرف برای زدن وجود دارد، تنها باید گفت؛ اثری تجربه گراست که از داستانی خوب بهره برده، اما به هیچ وجه تماشاگر را مدنظر قرار نداده است.

در شب گذشته قرار بود فیلم «یتیم خانه ایران» هم که موضوعی انقلابی داشت به نمایش در آید که بنا به دلایلی این اتفاق رخ نداد و ابوالقاسم طالبی کارگردان فیلم اعلام بعد از جشنواره در یک سانس این فیلم را برای اهالی رسانه به نمایش در خواهد آورد. درضمن «فصل هراس» مستند به کارگردان سلمان خالئی بود که در بخش سینما حقیقت به نمایش در آمد و با استقبال تماشاگران مواجه شد.