داریوش بابائیان تهیه کننده فیلم «چهار اصفهانی در بغداد»، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه»درباره این فیلم گفت: این فیلم سال 93 ساخته شد و در همان سال نیز برای نمایش در جشنواره فجر هم به دبیر خانه جشنواره فیلم فجر ارائه گردیده، اما هیئت داوران آن دوره، فیلم را برای حضور در جشنواره قبول نکردند.

وی افزود: حاشیه سازی پیرامون این فیلم و اظهار نظر کسانی که با این کار مشکل داشتند تنها به جشنواره فجر محدود نشد، بلکه اظهار نظرهای آنها سبب شد تا فیلمی که پروانه ساخت داشت برای دریافت پروانه نمایش با مشکل مواجه شود؟ برای همین برای مدتی طولانی، زمان نمایش فیلم به تاخیر افتاد!

این تهیه‌کننده ادامه داد: با تمام اتفاقاتی که افتاد، فیلم مذکور در نهایت بعد از دو سال فرصت نمایش پیدا کرد، اما زمانی کار روی پرده رفت که اصطلاحاً در کشور ما به بدترین زمان برای نمایش فیلم‌های سینمایی معروف است، چون معمولاً آثاری که در فصل زمستان و قبل از جشنواره روی پرده می‌روند، سرنوشت چندان خوشایندی ندارند، ولی این فیلم چون راه ارتباط با تماشاگر را بلد بود، توانست از عهده تمام مشکلات بر بیاید و اکران خوبی در سینماها داشته باشد. نکته حائز توجه در این بحث اینجاست که معمولاً این برخوردها نسبت به فیلم‌هایی صورت می‌گیرد که بخش خصوصی سازنده آن است؛ بخشی که به خودی خود با مشکلات زیادی برای تولید رو به رو است، حال تصور کنید با چنین شرایطی، چگونه این بخش بتواند در ادامه راه، مسیر خود را به درستی بپیماید.

وی در پاسخ به این سوال که این فیلم را تا چه اثری شبیه به «اخراجی‌ها» می‌داند؟ گفت: این ادعا کاملا نادرست است که فیلم را بخواهیم با «اخراجی‌ها» یکی بدانیم، زیرا «چهار اصفهانی در بغداد» داستان چند نفر است که می‌خواهند از مرز به صورت قاچاق خارج شوند که به دست بعثی‌ها اسیر می‌شوند. البته شاید بازی اکبر عبدی و چند بازیگر دیگری که در «اخراجی‌ها» نیز بازی کرده‌اند، سبب به وجود آمدن چنین شائبه‌ای شده باشد.

*پایین آمدن سطح کیفی فیلم های دفاع مقدس

بابانیان در پاسخ به این سئوال که فیلم چگونه ساخته شد؟ گفت:  فیلمنامه «چهار اصفهانی در بغداد» را کارگردان کار به ما ارجاع داد، در ادامه از سوی من مورد قبول واقع شد، بنابراین درخواست پروانه ساخت دادیم. البته این فیلم با توجه به جنس داستانش، می‌توانست هزینه‌های بالایی را به خود اختصاص دهد، اما ما به عنوان بخش خصوصی با حداقل بودجه موجود، کار را جلوی دوربین بردیم و فکر می‌کنم با توجه به هزینه ای که برای آن شده، سود هم مطلوب بوده است.

وی در پاسخ به این سوال که چرا باید چنین فیلم هایی در ژانر دفاع مقدس ساخته شود؟ گفت: به نظر من نگاه یک بعدی به سینمای دفاع مقدس سبب شده این گونه فیلم های سینمایی تنها با گذشت دو دهه به لحاظ کمی به پایین ترین سطح تولید در سینمای ما برسند، درصورتی‌که معتقدم فیلم هایی با محتوای دفاع مقدس قادر است مخاطب بسیار زیادی را جذب خود کند. برای همین نباید نسبت به فیلم‌هایی که می‌خواهند زوایای جدیدی از دفاع مقدس را مورد توجه قرار دهند، عکس العمل تندی نشان داد.

*ضرورت توجه به مخاطب، پرداختی به محتوا در یک استاد

بابائیان  افزود: آفت جدی سینمای ایران این است در هر دورانی یک موج فیلمسازی در کشور باب می‌شود. برای مثال اگر در زمان حال فیلم‌های دفاع مقدسی یا دینی، فروش داشته باشد، همه به سمت این تولیدات گرایش پیدا می‌کنند، درصورتی‌که باید اجازه داد همه سبک‌های فیلمی ساخته شود، تا گوناگونانی بتواند تماشاگران را جذب کند، در غیر این صورت بعد از مدتی، مخاطب از کارهای مورد نظر اشباع شده و به سمت کارهای دیگری گرایش پیدا می‌کند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا گوناگونی در تولید به این معنی است که صرف جذب مخاطب، باید باعث شود تا هر فیلمی در سینما ساخته شود، گفت: به هیچ وجه منظور من این نبود که تنها فروش را مد نظر داشته باشیم، اما از آن نیز نباید غافل شد، چون سینمای ورشکسته قادر نیست حرفی بزند. برای همین توصیه می‌کنم اگر می‌خواهیم با زبان سینما مفاهیم انقلابی و اسلامی را گسترش دهیم، آن را به شکل تماشاگر پسندی ارائه دهیم، چون با کار شعاری تنها مفهوم مورد نظر را کم ارزش می‌کنیم.

وی در انتها گفت: من برای «چهار اصفهانی در بغداد» ادعای چندانی ندارم و نمی‌خواهم بگویم حرف‌هایی کاملا ارزشی در آن بیان شده ، اما به صورت حداقلی آن باید بگویم به موضوعاتی توجه کنیم تا به امروز کمتر در سینما بیان شده است.